اینکه جوانان را سرگرم تحصیل کنیم تا فراموش کنند چه بلایی سرشان آمده است راه حل بیکاری نیست

به گزارش گروه دانشگاه خبرگزاری دانشجو، بسیج دانشجویی پردیس دانشکده‌های فنی دانشگاه تهران در پی نامه حمایت ۲۴۲ نفر از نمایندگان مجلس در حمایت از سیاست های تحصیلات تکمیلی دانشگاه آزاد ، جوابیه ای به استدلال های آورده شده در نامه نمایندگان داده است. در این نامه از نمایندگان خواسته شده است  تا در مورد اطلاعات و استدلالهایی که از طرف معاونت پارلمانی دانشگاه آزاد به آنها ارائه شده است ، تحقیقات بیشتر کرده و همچنین از استفاده گزینشی ازبیانات مقام معظم رهبری پرهیز نمایند.

متن نامه به این شرح است:
 

بسمه تعالی

نمایندگان محترم مجلس شورای اسلامی

سلام علیکم؛

مطلع شدیم که جمع کثیری از شما نمایندگان مردم شریف ایران نامه‌ای با مضمون تایید سیاستهای دانشگاه آزاد در زمینه گسترش تحصیلات تکمیلی امضا نموده‌اید و ضمن تقدیر از مسئولان آن نهاد، آن‌ها را به تقویت و ادامه سیاستهای خود تشویق می‌نماید.

بسیج دانشجویی دانشکده فنی معتقد است که اطلاعات و استدلال‌های نادرستی به دست شما رسیده که امضای چنین نامه‌ای بر اساس آن صورت گرفته است.

در این زمینه نکاتی به نظر می‌آید که ذیلا به خدمتتان عرض می‌-شود:

۱. اولین استدلالی که مطرح شده این است که مقام معظم رهبری افزایش دانشجویان تحصیلات تکمیلی را مزیت دانسته‌اند و لذا در نامه مذبور اینطور نتیجه‌گیری شده‌است که باید تحصیلات تکمیلی دانشگاه آزاد در تمام ایران گسترش یابد و گویا در این صورت است که رضایت معظم له از آموزش عالی تامین می‌شود.

در این زمینه لازم است که بخش‌هایی از بیانات ایشان برای شما نمایندگان محترم یادآوری شود:

حضرت آیت‌الله خامنه‌ای در دیدار با دانشگاهیان در تیرماه ۹۴ داشتن نگاه کلان به افزایش چشمگیر دانشجویانِ دوره‌های تحصیلات تکمیلی را مزیتی فوق‌العاده و از عرصه‌های مهم کار وزارت علوم خواندند و گفتند: «وزارت علوم، باید با نگاه کلان و با برنامه‌ریزی صحیح و هدایت کلی، نتیجهٔ کار و تلاش دانشجویان در این مقاطع تحصیلی را به سمت گشودن گره‌های کشور جهت بدهد، چرا که در غیر این صورت، منابع و امکانات کشور هدر داده خواهد شد.»

یا در موردی دیگر در دیدار با اساتید دانشگاه در مرداد ماه ۸۹ می‌فرمایند:

 «توسعه‌ى آموزش عالى باید در جهت هدف‌ها باشد. مسئولان آموزش عالى باید از توسعه‌ى غیرهدفمند بشدت پرهیز کنند؛ چون این، هم اتلاف مال است، هم اتلاف و ضایع کردن منابع انسانى است. باید ببینیم چه لازم داریم، باید ببینیم هدف چیست و به کجا می‌خواهیم برسیم؛ بر اساس آن، فضاى آموزشىِ آموزش عالى را توسعه دهیم.»

بهتر بود علاوه بر اینکه به مزیت دانستن تحصیلات تکمیلی از طرف ایشان اشاره شود، باقی بیانات معظم له نیز مورد دقت قرار می‌گرفت. از نظر دانشجویان و اساتید دلسوزی که در درون فضای آموزش قرار دارند و مسائل را با گوشت و پوست خود احساس می‌کنند، گسترش تحصیلات تکمیلی در دانشگاه آزاد مصداق کامل هدر دادن وقت و عمر و پول دانشجویان، اساتید و بدنه مدیریتی کشور است. سوال اینجاست که آیا به واقع دانشجویان فارغ التحصیل دانشگاه آزاد و حتی سراسری به سمت حل مشکلات کشور هدایت می‌شوند؟ اینکه یک نفر استاد در مقطع ارشد یا دکتری با بیش از ده نفر دانشجو مواجه باشد؛ اینکه دانشجویان مقطع کار‌شناسی ارشد به عنوان استاد در شعب دانشگاه آزاد به کار گرفته شوند، اینکه صندلی‌های این دانشگاه در تحصیلات تکمیلی بدون کنکور تکمیل شود، آیا تمام این‌ها در‌‌ همان جهتی است که بتواند مشکلات کشور را حل کند؟ آیا سه سه برابر کردن ظرفیت پذیرش دانشجوی دکتری توسط دانشگاه آزاد آن هم ظرف مدت یک سال به معنای توسعه هدفمند و برنامه ریزی شده تحصیلات تکمیلی است؟ یا اینکه مسئله دیگری در میان است و بناست مشکلات مالی دانشگاه آزاد با شهریه‌های دانشجویان ظرفیت جدید در مقاطع تحصیلات تکمیلی برطرف شود؟ همانطور که معاونت پارلمانی دانشگاه آزاد می‌گویند:

 «تحقق مطالبه رهبری در توجه هر بیشتر به تحصیلات تکمیلی می‌تواند به برطرف شدن مشکلات واحدهای دانشگاهی زیان‌ده نیز کمک کند.»

البته از نظر ایشان مصداق تحقق مطالبه رهبری‌‌ همان ایجاد کدرشته‌های متنوع ارشد و دکتری در اقصی شعب دانشگاه آزاد است.

۲. در بخش دیگری از نامه بیان شده است که:

 «توسعه تحصیلات تکمیلی در سطح کشور موجب افزایش پذیرش بومی متقاضیان این دوره‌ها و کاهش ناهنجاری‌های اجتماعی ناشی از مهاجرت تحصیلی و افزایش رضایتمندی داوطلبان و خانواده‌های آن‌ها بوده است»

سوال اینجاست که آیا قرار است تحصیلات تکمیلی صرفا موجبات خوشحالی خانواده‌ها از نزدیک بودن فرزندشان به محل خانه شود یا اینکه اهداف دیگری از آموزش عالی وجود دارد؟

ناهنجاری‌های اجتماعی به خاطر بیکاری و حس بی‌هدفی و پوچی که در دل دانشجویان ایجاد می‌شود افزایش می‌یابد نه دور بودن آن‌ها از خانواده. اینکه دانشجویان می‌بینند با صرف هزینه‌های زیاد و ایجاد بار مالی فراوان برای خانواده، در انتهای فارغ التحصیلی توانایی اشتغال و آینده سازی ندارند؛ این مسئله است که موجب شکست عزت نفس و خودباوری دانشجویان می‌شود. آیا راه حل این مشکل این است که این دانشجویان را برای چند سال دیگر نیز سرگرم تحصیلات کنیم تا یادشان برود چه بلایی دارد به سرشان می‌آید؟ واقعا چند درصد دانشجویان دانشگاه آزاد بعد از فارغ التحصیلی به فعالیتی در زمینه تحصیلاتشان ادامه می‌دهند؟

۳. در انتهای نامه اینطور بیان شده است که:

 «نگذارید با پول خانواده‌های ایرانی اقتصاد و دانشگاههای درجه ۲ و ۳ کشورهای منطقه توسعه یابد و تبعات فرهنگی و اجتماعی ناشی از مهاجرت فرزندان این مردم به خارج از کشور دامنگیر جامعه شود. ضمن اینکه بسیاری از این عزیزان که به دلیل عدم امکان ادامه تحصیل در داخل مجبور به مهاجرت می‌شوند از ابتدای تحصیل تا اخذ درجه لیسانس یا فوق لیسانس برای هر یک صد‌ها میلیون ریال از اقتصاد ملی هزینه شده است که مسلماً خروج آن‌ها از کشور ضربه دیگری به اقتصاد ملی و توسعه علمی ایران خواهد بود.»

بهتر است ابتدا مشخص کنیم مخاطبین این بند چه کسانی هستند؟ افرادی که امکان ادامه تحصیل در داخل کشور را به دلیل کمبود ظرفیت تحصیلات تکمیلی ندارند و در نتیجه به دانشگاه‌های درجه دو و سه کشورهای اطراف مراجعه می‌کنند. بگذارید در این مورد یک مقدار شفاف‌تر صحبت کنیم. آیا کسی که نتواند در هیچ یک از انواع دانشگاه‌های سراسری روزانه، شبانه، دانشگاه آزاد، پیام نور و غیرانتفاعی (با ظرفیت فعلی) تحصیلات تکمیلی را بگذراند، اراده کافی برای ادامه تحصیل و تحقیق و پژوهش دارد؟ آیا ادامه تحصیل در دانشگاه درجه چندم کشورهای منطقه که از لحاظ علمی بعضا از ضعیف‌ترین دانشگاه‌های داخلی ضعیفتر‌اند به دلیل شوق به علم ودانش است؟ به نظر می‌رسد این دست مهاجرت‌ها (که خوب است بررسی شود مشکل چند درصد جامعه دانشگاهی کشور است) اغلب بهانه‌ای برای فرار از مشکلات و خروج از کشور یا به دلیل گسترش فرهنگ غلط رجحان دادن نحصیل کرده‌های خارج کشور بر دانشجویان داخلی است.

راه حل نمایندگان محترم مجلس برای این مشکلات چیست؟ آیا صلاح است اینطور به قضیه نگاه کنیم که چرا فلان دانشگاه خارجی از این خانواده‌ها و دانشجویان بهره کشی کند و سرشان کلاه بگذارد؟ مگر ما چه کم داریم؟! خودمان بستر فراهم می‌کنیم تا در داخل کشور بمانند و پولشان را به جای اینکه در خارج کشور دور بریزند، در داخل کشور دور بریزند!

بدیهی است که نمایندگان مجلس نمی‌توانند چنین اعتقادی داشته باشند؛ چرا که برخلاف دانشگاه آزاد که یک بنگاه آموزشی- بازرگانی است، مجلس شورای اسلامی جهت صیانت از منافع ملی و حل مشکلات مردم تاسیس شده است.

اینکه بعضی خانواده‌های ایرانی حاضر می‌شوند چنین اقدامات بی‌نتیجه‌ای را انجام دهند نیاز به ریشه یابی اساسی دارد که بهتر است نمایندگان محترم مجلس به جای تایید استدلالات مسئولین دانشگاه آزاد، به چاره اندیشی برای حل معضل ریشه‌ای مدرک گرایی در جامعه ایران بپردازند.

بسیج دانشجویی از نمایندگان مجلس درخواست دارد با دور اندیشی از عوارضی که تایید امروزشان بر اقدامات دانشگاه آزاد در آینده جوانان این کشور رقم خواهد زد، آگاه شوند و در مورد اطلاعات و استدلالهایی که از طرف معاونت پارلمانی دانشگاه آزاد به آن‌ها ارائه شده است، تحقیقات بیشتر نمایند و حداقل علت مقاومت وزارت علوم در مقابل اقدامات غیرقانونی دانشگاه آزاد را جویا شوند.

در انت‌ها به اطلاع می‌رسانیم که بسیج دانشجویی این موضوع را پیگیری خواهد کرد و در صورتی که تغییری در این مسئله صورت نپذیرد، مراتب را از مقامات بالا‌تر مطالبه خواهد نمود.