فتنه سال ۸۸ زخم تازه‌ای بر پیکره انقلاب از سوی رهروان ابن ملجم بود

به گزارش گروه دانشگاه خبرگزاری دانشجو، متن بیانیه بسیج دانشجویی دانشگاه لرستان که به مناسبت یوم الله 9 دی صادر شده به شرح زیر است:  

«حماسه نهم دى، از این منظر کاملاً شبیه صدر اسلام و همچنین روزهاى پیروزى انقلاب است؛ در این روز، مردم بر اساس وظیفه دینى خود به میدان آمدند تا نشان دهند برخلاف تبلیغات فتنه‏ گران، مردم ایران ضمن پایبندى به نظام جمهورى اسلامى، از عزم و اراده دینى استوار برخوردارند.» «رهبر معظم انقلاب»

روزهای خدا مثل باد می گذرند؛ اما در این میان روزهایی هستند که هر چند می گذرند؛ اما می مانند؛ می مانند و جاودانه می شوند. می مانند تا چراغ راهی برای آیندگان شوند. می مانند تا شهادت دهند که زمانی در دلشان چه گذشته است.

یکی از این روزها، روزی بود که لکه ننگ سیاهی، از دامان سفید ایران اسلامی پاک شد. روزی که پیری از سلاله ی پاک حضرت زهرا سلام الله علیها، از روی گلیم خاکی اش برخاست و یک ملت را بلند کرد.

کشوری که روزی کاروانسرایی برای مسافران شوم و ناخوانده بود،کشوری که زمانی جولانگاه قوای قزاق روس و پلیس جنوب انگلستان بود و کشوری که زمانی نه تنها از دست استعمارگران خارجی بلکه از سست عنصری مسئولان داخلی رنج می برد، حالا می توانست روی پای خودش بایستد. آری، پیر روشن ضمیر جمارانی قامت خم کرد، تا ملتی که اسیر دوران خفقان قزاق میرپنج و فرزند عیاشش بود،حالا دست به عصای همان پیرمرد بگیرد، قامت راست کند و آهسته به سمت آرمانش حرکت کند. این روز یکی از آن روزهایی بود که در تاریخ جاودانه شد و از یادها نخواهد رفت. کشور مظلوم و زخم خورده بلند شد و لنگ لنگان شروع به حرکت کرد.

اما هنوز چند قدمی پیش نرفته بود که نزدیک بیست کشور مقابلش قدعلم کردند. به بهانه اینکه ایران در مسیر آنان نیست؛ به بهانه اینکه ایران آن کشوری نیست که آنان می خواهند و خلاصه، اسلامی شدن ایران آن هم برپایه مکتب ولایت فقیه، به هیچ وجه مطلوب ابر قدرت های زورگویی نیست که عمرشان را در راه تروریسم دولتی صرف کرده اند.

طبیعی هم بود کشوری با این همه منابع غنی، مثل گوشتی قربانی، دهان به دهان گرگ های وحشی و بدون قلاده می چرخید تا اینکه عصای موسایی پیرمردی جمارانی، آن حیوانات ولگرد را تار و مار کرد. مسلم بود از دست دادن لقمه ای به این چرب و نرمی، داغی گران بر گرده گرگ فرصت طلبی مثل آمریکای جنایتکار و لاشخورها و کفتارهای دست نشانده او بود.

به هر حال جنگ تحمیلی هشت ساله نیز با یاری خداوند و به حکم «و لن يجعل الله للكافرين على المؤمنين سبيلا» با پیروزی جبهه حق علیه باطل به اتمام رسید و کشور زخم خورده باز دست به دیوار گرفت و بلند شد تا راهش را ادامه دهد. دخالت های بیگانگان و فشار آنان بر ملت های مظلوم، تازگی نداشتند و ندارند. ترورها، اقدامات تجزیه طلبانه، جاسوسی ها،همه و همه گویای این مسئله هستند؛ اما آیا کشور مظلوم و خسته ای چون ایران، بعد از این همه سختی و مشکل، تاب خنجر خوردن از فرزندان داخلی خودش را داشت؟ آیا کشوری که زالوهای تشنه خارجی این گونه منتظر فرصت بودند و هستند تا خون پاکش را بمکند، تحمل لطمه دیدن از داخل مرزهای خودش را داشت؟

آیا کشوری که یادگار خون دل خوردن های امام خمینی و خون های ریخته شده شهیدان خدایی بود، توان فتنه گری فرزندان خودش را داشت؟ فرزندانی که با همین انقلاب جان گرفتند و با همین انقلاب هویت یافتند؟مگر این همان کشوری نبود که امثال بهشتی ها، مطهری ها و رجایی ها از آن به قله های رفیع انسانیت و شرافت رسیدند؟ چه شد که عده ای در همین کشور، به چاه بدبختی و ضلالت سقوط کردند؟

آیا این جز شکستن نمکدان سفره ی آن پیرمرد جمارانی، دلیل دیگری داشت؟ آیا جز این بود که عده ای فراموش کردند که اگر مصلح موعود،ا ز نظرها غائب است؛ لیکن هستند نایبانی که مشروعیتشان را از همان منجی گرفته اند؟ جز این بود که عده ای در منیت خود گرفتار شدند و نتوانستند خود را از خود نجات دهند؟

آری، برخی خود را گم کردند و هنوز که هنوز است پیدا نکرده اند. هنوز که هنوز است نپذیرفته اند که به این کشور خیانت کردند. هنوز که هنوز است نمی خواهند بفهمند که نمکی بر زخم التیام نیافته کشور اسلامی ایران شدند. فتنه سال 88 زخم تازه ای بود از سوی آنانی که راه ابن ملجم را رفتند. آنانی که حتی پس از خیانت و ضربه ناجوانمردانه شان، از دستان رئوف این نظام، همان شیری را نوشیدند که به ابن ملجم خورانده شد؛ اما باز ناسپاسی کردند؛ چون هیچگاه نخواستند بفهمند و هیچگاه نخواستند عینک شیطان را از مقابل چشمانشان بردارند.

دشمنان اسلام، هیچگاه اصلاح نخواهند شد حتی اگر اصلاحات،لقلقه زبانشان باشد. دشمنان باید بدانند که تا ولایت امیر المومنین(ع) بر ولایت فقیه سایه افکنده است و تا زمانی که ملتی با بصیرت عمارگونه و مالک اشتروار خود ، ۹ دی ها را می آفرینند و جاودانه می کنند، این زخم ها، کار ساز نخواهند بود و اگر دشمنان داخلی و خارجی زخم می زنند، صدور انقلاب اسلامی، التیامی بر تمامی این زخم های کوچک و بزرگ است.

دنیا باید بداند انقلابی که از نهضت امام حسین علیه السلام الهام گرفت و انقلابی که با خون شهیدانش، الهام بخش ملت های مظلوم سوریه، یمن،عراق، نیجریه و دیگر کشورهای ستمدیده شد، بدون شک با انقلاب مهدی موعود عجل الله تعالی فرجه الشریف نیز پایان خواهد یافت، هر چند که برای دشمنان قسم خورده اسلام، خوشایند نباشد.

وَنُرِيدُ أَن نَّمُنَّ عَلَى الَّذِينَ اسْتُضْعِفُوا فِي الأَرْضِ وَنَجْعَلَهُمْ أَئِمَّةً وَنَجْعَلَهُمُ الْوَارِثِينَ (قصص/۵)

«و ما اراده كرده ‏ايم بر كسانى كه در زمين به ضعف و زبونى كشيده شدند، منّت گذاريم و آنان را پيشوايان و وارثان (روى زمين) قرار دهيم».