به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری دانشجو؛ 16 دی بود که حجت الله ایوبی، رئیس سازمان سینمایی در گفتگو با خبرنگار فرهنگی ما درباره سینما امید و جشنواره فیلم فجر امسال گفت: «سی و چهارمین دوره جشنواره فیلم فجر نماد حرکت به سمت سینمای امید است. فیلم هایی که در این دوره از جشنواره فیلم فجر به نمایش در می آیند، بسیار امیدوارکننده هستند و این مسئله را در گزارش های منتشر شده هم می بینید.»
این صحبت ها در حالی از سوی رئیس سازمان سینمایی کشور مطرح شده که محمد حیدری پیرامون تعداد بالای آثار ابن دوره از جشنواره با تم خیانت و موضوعات تلخ اجتماعی در اولین نشست خبری خود گفته بود: «سینمای ما و فیلم‌های ما ماحصل آن چیزی است که در جامعه ما رخ می‌دهد. فیلم‌سازان ما نگاه تیزبینانه‌ای به آنچه که در جامعه رخ می‌دهد دارند و خوشحالیم که بخشی از آنها نگاه نقادانه‌ای نسبت به مسائل اجتماعی داشته باشند.»
تلخ بودن آثار این دوره از جشنواره فیلم فجر تا حدی مشهود است که فریدون جیرانی که خود از اعضای هیات انتخاب سی و چهارمین جشنواره فیلم فجر نیز هست، می گوید: «۶۰ تا ۸۰ درصد فیلم‌ها امسال موضوعاتی تلخ دارند و باید ریشه این موضوع مورد تحلیل قرار بگیرد! البته تلخی فیلم‌های امسال از نگاه اجتماعی فیلم‌سازان می‌آید، نه نگاه سیاسی».
قطعا اگر نگاهی هم به فیلم هایی که در بخش سودای سیمرغ و نگاه نو سی و چهارمین جشنواره فیلم فجر هم بیاندازیم، به این نتیجه می رسیم که جشنواره امسال هم مانند جشنواره سی و سوم نه تنها نسبتی با سینمای امید ندارد، بلکه سینما و جامعه تلخ را به تصویر کشیده است.
با این حال در این دوره از جشنواره کارگردانی مانند ابراهیم حاتمی کیا با فیلم «بادیگارد»، مسعود ده نمکی با «رسوایی 2» و محمدمحسین مهدویان با فیلم دفاع مقدسی «ایستاده در غبار» در جشنواره فیلم فجر حضور یافتند تا نشان دهند که می توان به موضوعات اجتماعی بدون سیاه نمایی و نگاهی تلخ پرداخت.
«آبنبات چوبی»، «هفت ماهگی»، «نقطه کور»، «من»، «ابد و یک روز»، «برادرم خسرو»، «وارونگی»، «لانتوری»، «عادت نمی کنیم» از جمله آثاری هستند که همگی ژانر اجتماعی دارند ولی فضایی تلخ و گاها سیاه را از جامعه ایران نشان می دهند. فیلم هایی مربوط به شک و تردید، خیانت، عشق های نافرجام و .... که در دوره های مختلف جشنواره فیلم فجر، سهم زیادی را داشته اند؛ امسال نیز بخش اعظمی از فیلم های راه یافته به جشنواره را شامل می شوند.
قطعا وقتی به گفته یکی از اعضای هیئت انتخاب جشنواره 60 تا 80 درصد آثار جشنواره فیلم فجر امسال تلخ هستند، می توان گفت که جشنواره فیلم فجر سی و چهارم هم فضای تلخی را از جامعه ایران در معرض دید مخاطبان داخلی و خارجی قرار می دهد و باید منتظر ماند تا دید آیا طی یک سال و نیم آینده سیاست سینمای امید که از ابتدای روی کار آمدن دولت یازدهم از سوی سازمان سینمایی کشور مطرح شده، خواهد توانست تغییری در جشنواره فیلم فجر و به تبع آن در سیاست های سینمایی کشور ایجاد کند یا خیر.