استاد «راغب مصطفی غلوش»، قاری برجسته مصری درگذشت

به گزارش گروه فرهنگی خبرگزاری دانشجو، راغب مصطفی غلوش، قاری رادیو قرآن مصر و عضو انجمن قاریان و حافظان این کشور پس از طی دوران سخت بیماری بامداد امروز در سن 77 سالگی در یکی از بیمارستان‌های مصر دار فانی را وداع گفت.

 
راغب مصطفی غلوش در سال 1317 هجری شمسی در روستای «برما» واقع در استان غربیه مصر متولد شد و در خانواده‌ای قرآنی پرورش یافت.

غلوش در نوجوانی کل قرآن را حفظ کرد و از 16 سالگی با حضور در محافل مختلف قرآن تلاوت می‌کرد.

شیخ راغب مصطفی غلوش، از نسل قاریانی است که پس از پایان جنگ تحمیلی، برای نخستین‌بار به ایران سفر کرد و خاطره خوش تلاوت‌های اواخر دهه ۶۰ و دهه ۷۰ شمسی را آفرید.

راغب مصطفی چند سال پس از حفظ قرآن به کانون علوم قرآنی مصر، شهر طنطا رفت و به مؤسسه و آکادمى قرائات در مسجد احمدى مصر پیوست و به گفته خود او، توانست «یک نمونه عالى از استاد مصطفى اسماعیل» را در این مسجد ارائه دهد. اما نقطه اوج فعالیت قرآنی غلوش زمانی رقم خورد که در دوران سربازی، موفق شد در مسجد مشهور امام حسین (ع) قاهره به تلاوت قرآن بپردازد.

تلاوت‌های او در ایران به‌شدت مورد استقبال قرار گرفت و در زمره تلاوت‌های ماندگار او جای گرفت.

تلاوت سوره‌های «مریم، مطففین، علق»، «قمر، الرحمن»، «اسراء، بلد»، و به ویژه سوره «احزاب» در مدرسه عالی شهید مطهری هنوز هم هر شنونده‌‍‌ای را تحت تأثیر قرار می‌دهد.

شیخ راغب «آیه تطهیر» را به طرز عجیب و بسیار زیبایی قرائت می‌کند که نشانگر علاقه ایشان به اهل بیت(ع) و محبانشان در ایران است.

از شیخ راغب، اذان دلنشینی هم به یادگار مانده است که سال‌ها است از ماذنه‌های شیعه به گوش می‌رسد. شیخ راغب، در قید حیات است و البته کمتر به تلاوت قرآن می‌پردازد.

رهبر معظم انقلاب حضرت آیت‌الله خامنه‌ای(مد ظله العالی) با اشاره به شباهت تلاوت‌ استاد «مصطفی اسماعیل» و «غلوش» فرمودند: «ما عاشق تلاوت شیخ مصطفى اسماعیل بودیم… یک روز دوستم مرا دید و گفت: امروز در رادیوى مصر، صداى پسر شیخ مصطفى اسماعیل را پیدا کردیم! گفتم: چه طور، از کجا فهمیدى پسرش است؟ گفت: نام او راغب مصطفى است».
 

ایشان خاطره‌ای از مرحوم غلوش را در بیانات خود در دیدار با قاریان در 20 بهمن‌ماه 68 نقل کردند که بدین شرح است: 

«من از این شیخ راغب مصطفى خاطره‌یى دارم که بد نیست آن را براى شما بگویم. ما حدود سال‌هاى ۴۶ یا ۴۷ – یعنى تقریباً بیست و یکى دو سال قبل از این – در مشهد دنبال خواندن شیخ مصطفى اسماعیل در رادیوهاى کشورهاى عربى – مخصوصاً رادیو مصر – به دقت مى‌گشتیم تا بلکه خواندن او را پیدا کنیم. البته نوارهایش هم در بازار نبود و در ایران هم رادیو قرآن وجود نداشت و ما مجبور بودیم از رادیوهاى خارجى گوش کنیم. ما عاشق تلاوت شیخ مصطفى اسماعیل بودیم. تلاوت‌هاى او را پیدا مى‌کردیم و گوش مى‌کردیم. در آن زمان رفیقى داشتم – مرحوم آقا جعفر – که آقایان او را مى‌شناسند. آن هم با من همین‌طور پاى رادیو مى‌نشست و گوش مى‌کرد. یک روز من را دید و گفت: امروز در رادیوى مصر، صداى پسر شیخ مصطفى اسماعیل را پیدا کردیم! گفتم: چه طور، از کجا فهمیدى پسرش است؟ گفت: نام او راغب مصطفى است که پسر شیخ مصطفى اسماعیل مى‌باشد! (او را به نام غلوش نمى‌شناخت). رفیق من، صداى فرزند مصطفى اسماعیل را ضبط کرده بود. من که گوش کردم، گفتم که قاعدتاً باید همان پسر شیخ مصطفى اسماعیل باشد؛ چون صدایش شبیه شیخ مصطفى اسماعیل است! تلاوت هم، تلاوت همان آیات معروف بود: «و استمع یوم یناد المناد من مکان قریب».