گروه دانشگاه «خبرگزاری دانشجو، یادداشت دانشجویی*یک نکته مهم : آیا تا به حال به این فکر کرده اید که اقتصاد ایران بر اساس چه الگویی مدیریت و اداره می شود ؟
از شروع انقلاب اسلامی تا کنون که 37 سال می گذرد هیچ الگویی در نهاد های تصمیم گیری به صورت رسمی ارائه نشده است اما این به این معنا نیست اقتصاد ایران بی الگو و هدف بوده است پس از روی کار آمدن لیبرال های خارج درس خوانده ای مانند بازرگان و بنی صدر الگو نظام لیبرالی و بازار آزاد مد نظر مسئولین بود که با استعفای بازرگان و عزل بنی صدر و فرار وی هیچگاه در کشور اجرا نشد.
پس از آن در زمان نحست وزیری موسوی الگوی اقتصاد بسته دولتی یا شبه کمونیستی اجرا شد که همان کوپنی کردن اقلام و دولتی کردن آن بود که دولت را به شدت در گیر کرده و بشدت زیر فشار قرار می داد تا جایی که یکی از دلایل پذیرش قطعنامه 598 عدم بودجه مورد نیاز برای اداره جنگ اعلام شد و رسما گستردگی بیش از حد دولت فشار سنگینی به نظام وارد می کرد.
پس از اتمام جنگ و پذیرش قطعنامه در دوران ریاست جمهوری هاشمی رفسنجانی اقتصاد تغییر جهت 180 درجه ای کرد پس از این که هاشمی به ژاپن سفر کرد و اوضاع آنجا را دید که ژاپن در دنیا همانند سیب زمینی موضع دارد اما بسیار پیشرفته است در فکر ژاپن اسلامی افتاد و دید اقتصاد آزاد یا لیبرال زمانی رقم میخورد که(( سیاست خارجی )) بدون ایدئولوژی رقم بخورد یعنی موضع بر سر منافع مشترک باشد نه اعتقاد انقلابی .
لذا موضع هاشمی استکبار ستیز و انقلابی 180 درجه تغییر کرد که این تغییر را می توان به وضوح در مصاحبه ها و اعلام نظر های وی دریافت که دیگر خبری از استکبار ستیزی و قیام مستضعفین علیه مستکبرین نبود خبری از جنگ فقر و غنا نبود زیرا این ها مانع دست رسی ایران به بازار ها جهانی می شد .
دولت هاشمی کلید حل مشکلات اقتصادی را در توان داخلی و استفاده از ظرفیت درونی نمی دانست بلکه خود را بچه مایه داری می پنداشت که با پول هنگفت نفت میتواند همانند عربستان و قطر و بحرین و کویت و .... مصرف کننده بهترین کالا های غربی باشد .
ساخت و سازش را بهترین شرکت های معماری جهان انجام دهند هواپیمایش ، را از آمریکا خریداری کند نفتش را شرکت های خارجی استخراج کنند و او فقط پولش را به جیب بزند و خرید کند و هیچ نیازی به مدیرت داخلی و ساخت و ساز و تولید و .... ندارد مانند فرد مایه داری که حتی سفره غذایش هم دیگران باید برایش پهن کنند !
این روش به ظاهر ساده ترین راحت ترین و بهترین راه برای رسیدن به رفاه و مادیات است و همه شرایطش هم موجود است و تنها یک چیز مانع آن شده و آن هم آرمان های انقلاب و اسلام که حامی مستضعفین جهان است که استکبار را نمی پذیرد حاضر است با دنیا تعامل کند اما کسی زور نگوید و استقلالش خدشه دار نشود از محرومین دفاع کند زیرا این انقلاب برای شکم و رفاه نبود برای سوار بنز های غربی شدن نبود برای لبخند در مقابل جنایت کار ترین دولت دنیا نبود!
برای این نبود که از اسلام فقط تسیح و مهر اش بماند ولی هیچ رنگی از اسلام ناب محمدی نداشته باشد مانند عربستان که ته مظاهر دین را در آورنده اند شب تا صبح قران میخوانند و طواف میکنند و نماز میخوانند بعد با مقامات آمریکایی مشروب میخورند و می رقص اند و غرق در کالاهای لوکس خارجی زندگی میکنند و میگویند گور پدر مستضعفین و محرومین دنیا به ماچه ما که جیبمان پر است و شکممان پر دیگر چکار داریم چه میشود !
هر چه آنها بگویند ما که دار و ندارمان از آنهاست اگر یک روز خدایی نکرده از ما ناراحت شوند دیگر آب هم برای خوردن نداریم و ما فقط باید ببینیم دستور چیست حمایت از داعش یا پایین آوردن قیمت نفت .
حالا همه چیز کاملا واضح است یا اسلام ناب محمدی که همان آرمان های انقلاب است یا اسلام آمریکایی که ورژن اصیلش در عربستان است ، چه باید کرد بی خیال آرمان و مستضعفین و اسلام و آخرت شد و در آغوش شیطان رفت یا تا آخرین نفس پای آرمان ها ایستاد و متکی به توان خود بود ؟
الگوی اقتصاد مقاومتی یعنی الگوی روی پای خود ایستادن و مستضعفین را در آغوش گرفتن و پناه محرومان عالم شدن و الگوی اقتصاد لیبرالی یعنی الگوی در آغوش غرب رفتن و بی خیال آرمان شدت یعنی همه مشکلات با وزارت امور خارجه حل شدن به شرط دیپلمات بودن نه انقلابی بودن چقدر شرایط الان شبیه الگوی اقتصاد مقاوتی است !
در آغوش کری می رویم و از غرب خرید می کنیم و آنها لیستی از دستوراتشان را برای اجرای مو به مو در قالب برجام به ما ابلاغ می کنند فعلا هسته ای بعدا حقوق بشر و ....
کتاب امنیت ملی و نظام اقتصاد ایران را دیده اید که میگوید الگوی مطلوب ، الگوی مینارد کینز و نئو کیزی هاست و می دانید نویسنده این کتاب کسی نیست جز حجت الاسلام و المسلمین دکتر حسن روحانی !!
احمد محمدزاده- فعال دانشجویی دانشگاه شهید چمران اهواز
انتشار یادداشتهای دانشجویی به معنای تایید تمامی محتوای آن توسط «خبرگزاری دانشجو» نیست و صرفاً منعکس کننده نظرات گروهها و فعالین دانشجویی است.