چهره‌های سیاسی سال/ در ۹۴ هم‌ پرچم مقاومت بالا بود!

گروه سیاسی خبرگزاری دانشجو، حرف‌های فراوانی را می‌توان درباره 94 زد، سالی که با هزار امید و آرزو آغاز شد، اما ناتوانی دولت در بهبود اوضاع اقتصاد آن‌را به کام مردم تلخ کرد. 94 قرار بود سال همدلی و همزبانی مسؤلین با مردم باشد، ولی با تکروی و توتالیته، دره‌ی میان دولت و ملت عمیق‌تر شد. سالی که گذشت اگرچه گیر و گور زیاد داشت، اما کم نداشت روزهای درخشانی که تا همیشه در حافظه‌ی تاریخ ماندگار ماند. از حماسه‌سازی پای صندوق‌های رأی گرفته تا همنوایی سرود عزت و اتحاد در جشن انقلاب. در این میان اما برخی چهره‌های سیاسی بیشتر از همه سرخط اخبار خبرگزاری‌ها رفتند، کسانی که گاهی برای خدمات نمایان و گاه برای حواشی فراوانشان در کانون توجهات رسانه‌ها قرار گرفتند. در ادامه‌ی این گزارش با ما باشید تا برخی از این چهره‌ها را با هم مرور کنیم!

سردار سرتیپ پاسدار علی فدوی؛ یک قهرمان دریایی!

وقتی شناورهای متجاوز امریکایی را حوالی جزیره‌ی فارسی توقیف کرد، نشان داد پای عزت و آبروی وطن با کسی شوخی ندارد؛ سردار پیشتر هم گفته بود در صورت بروز کوچک‌ترین تجاوزی از جانب یانکی‌ها، ناوگان دریایی‌شان را نابود خواهد کرد. دلاوران دریادل نیروی دریایی سپاه، عصر بهمن ماه 94 با توقیف دو فروند شناور متجاوز امریکایی، ده خدمه‌ی آن را به اسارت درآوردند. در پی این اقدام ناوگروه هواپیمابر «ترومن» امریکا و ناو هواپیمابر فرانسوی «شارل دوگل» که در همان نزدیکی بودند، آرایش جنگی گرفته و شاخ و شانه کشیدند. هرچند وقتی با غیرت و شجاعت بچه‌های نیرو دریایی مواجه شدند، کاسه کوزه‌هاشان را جمع کردند. پخش تصاویر اسرا که از شدت خوف شلوارهایشان را خیس کرده بودند از سیمای جمهوری اسلامی، حسابی مقامات ایالات متحده را عصبانی کرد. بدتر از همه اما نامزدهای انتخابات ریاست جمهوری 2016 بودند، که انفعال و تحقیر بی‌سابقه‌ی نظامیانشان را پای بی‌کفایتی اوباما نوشتند.

سردار درست در روزهایی که انفعال بی اندازه‌ی مقامات دولتی در برابر گنده گویی‌های مقامات امریکا، حیثیت و اعتبار مردم را مخدوش کرده بود، دوباره حماسه آفرید. سردار چه به‌موقع نشان داد حماسه آفریدن صفت ذات قوم آریا است، و با رفت و آمد دولت‌ها جابجا نخواهد شد. سردار روز یازدهم بهمن ماه به همراه چهار تن دیگر از فرماندهان ارشد نیروی دریایی، مفتخر به اخذ نشان درجه یک «فتح» از دستان فرماندهی کل قوا شد. 

محمد جواد ظریف؛ داستان مردی که زیاد می‌خندید!

تصویر زانو زدنش در برابر امیر شکم گُنده‌ی کویت غرور ملتی را جریحه‌دار کرد. از سربند ماجرای منا معلوم شد استاد تنها متخصص دور هم‌گویی با غربی‌ها است؛ ظریف از پیگیری فاجعه‌ی حج عاجز ماند، تا پیکر مطهر صدها هموطن شهیدمان زیر آفتاب حجاز بو کند. رفقای اروپایی استاد او را در برابر جانوران سعودی تنها گذاشتند. ظریف برای آن صدها ایرانی به خاک و خون افتاده، هیچ کاری نکرد.

در عوض استاد هر چه توانست در سالی که گذشت با غربی‌ها مذاکره کرد، با آنها نشست و در صورتشان خندید. ظریف حتی خیلی خودجوش برای نخستین بار در تاریخ انقلاب با باراک اوباما رییس جمهور ایالات متحده روبرو شد و با او دست داد. فی الجمله نماند مقام و مملکتی در غرب که آقا محمد جواد به آن سفر نکرد. «برجام» اما دستاورد تمام مذاکراتی بود که به بهانه‌ی پرونده‌ی هسته ای با غرب و ایالات متحده داشت. یک سند بی چفت و بست و البته پر از ایراد، که نه تنها نتوانست حقوق ملت ایران را استیفا کند، که دست روحانی و دولتش را نیز لای پوست گردو گذاشت. برجام به نام ظریف سند خورد؛ برجام اجرا شد اما نه آبی برای مردم گرم کرد، نه تغییر اساسی در اوضاع معیشت آنان به دنبال آورد. برجام آنچنان که رهبر معظم انقلاب در سخنرانی نوروزی فرمود، خسارت محض بود. ماحصل اعتماد با شیاطین، دستاورد خنده‌های مردی که ساده‌لوحانه به یانکی‌ها دل سپرد! 

ولادیمر پوتین؛ یک سیاستمدار دوست داشتنی!

بدون تشریفات مستقیم رفت بیت رهبری؛ پوتین وقتی اوایل آذر ماه به ایران آمد. اهدای آن نسخه‌ی نفیس خطی از قرآن مجید به رهبر انقلاب از سوی مرد اول سرزمینی که روزگاری نماد الحاد و کمونیسم بود، بسیار در رسانه‌های جهان بازتاب داشت. پوتین می‌خواست نشان دهد برای چه به ایران آمده است، می‌خواست به مرد شماره یک انقلاب بگوید مثل بعضی‌ها اهل خنجر زدن از پشت نیست. پوتین به نام اوپک گازی به ایران آمد، اما بیشتر از همه درباره‌ی اوضاع منطقه گفتگو کرد.

از سربند ماجرای سوخوی بیچاره‌ی روس‌ها که در آسمان سوریه و به دست جنگنده‌ی تُرک سرنگون شد، جنگ با تروریستها برای پوتین اهمیت بیشتری یافت، احتمالاً به همین خاطر هم طرح سردار معظم سپاه اسلام سرلشگر سلیمانی را برای مداخله نظامی پذیرفت. حملات هوایی روسیه علیه آدم‌کش‌ها، نقش تعیین کننده ای در پیشرفت‌های خیره کننده‌ی محور مقاومت داشت. ورود پوتین و نیروهایش به جنگ علیه تروریسم، معادلات منطقه را حسابی تغییر داد و کفه‌ی موازنه را به نفع جبهه‌ی خودی جابجا کرد. پوتین در سالی که گذشت به یک نماد برای مواجهه با غرب تبدیل شد.

سید حسن خمینی؛ طلبه‌ جوانی که یک‌شبه علامه شد!

همان‌طور که زیباکلام گفته بود: « من معتقدم آقای سید حسن خمینی برای حضور در مجلس خبرگان توسط آقای هاشمی رفسنجانی ترغیب شد. یعنی اگر تصمیم صرفاً برعهده ایشان بود اساساً کاندیدا نمی‌شدند؛ اما حضور ایشان در مجلس خبرگان به نفع آقای هاشمی بود.» خمینی جوان در سالی که گذشت حسابی هم‌بازی سیاسی هاشمی بود، او عملاً زلف کُنش‌گری سیاسی خود را به زلف شیخ رفسنجان گره زد؛ پیرمرد نیز حسابی جواب خوش خدمتی او را داد، این‌که یکشبه خمینی کوچک را که طلبه‌ی جوان و البته صاحب فضل حوزه‌های علمیه به شمار می‌رود، به عنوان «علامه» خطاب کرد؛ و یا اینکه بعد از رد صلاحیت خمینی جوان به علت عدم شرکت در آزمون اجتهاد آن طور از خجالت شورای نگهبان و دیگر نهادهای عالیه‌ی نظام درآمد؛ این‌که... خمینی جوان حسابی بازی خورد؛ بازی پیرمرد را، و حالا خسته‌تر از همیشه باید بی‌خیال دنیای سیاست شود. هاشمی او را سوزاند، مهره سوخته کرد و تمام!

سید عبدالملک بدرالدین الحوثی؛ قهرمان غرب آسیا

از سال 2004 میلادی بعد از شهادت برادران بزرگوارش، رهبری جنبش انصارالله را به عهده گرفت؛ انصارالله حالا نماینده مردم پابرهنه ای است که در یمن؛ هاماوران اساطیری ما به پا خواسته اند، در جستجوی عدالت. سید در سالی که گذشت به پشتیبانی مردم آنچنان کولاک کرد که تمام توجهات رسانه‌ها را از غرب گرفته تا شرق به خود معطوف کرد.

سید دولت غیرقانونی عبد ربه منصور هادی را ساقط کرد، و او را وادار به فرار از مملکت نمود؛ سید در کنار مردم ایستاد برای امنیت؛ برای بستن مدارس سلفی‌پرور، القاعده پرور و داعش‌ساز. سید مردانه ایستاد در برابر تجاوزات عربستان، در برابر ماشین جنگی بنی سعود مردمش را رها نکرد؛ ایستاد و جنگید، مثل جد بزرگوارش حسین(ع)؛ سید تعاریف تازه ای از مردانگی و بزرگی را در جهان عرب سر دست گرفت، سید پوزه‌ی بنی سعود را به خاک مالید. یک سال جنگ یمن دستاوردی جز قتل و غارت و کشتار برای راهزنان بین المللی به همراه نداشت، سید ایستاد در کنار مردمش، مردانه! سید قهرمان ما است؛ قهرمان غرب آسیا!