به گزارش گروه سیاسی خبرگزاری دانشجو، مهدی محمدی کارشناس مسائل سیاسی در مطلبی نوشت:
دولت ظاهرا یکی از ایده‌های اصلی مذاکراتی خود را پس گرفته است. در طول دوران مذاکرات، یکی از اصلی ترین استدلال های تیم مذاکره کننده این بود که عمده تحریم های اقتصادی، "تحریم های مرتبط با هسته‌ای" است و بنابراین با حذف یا کاهش آنها، بخش اصلی مشکلات اقتصادی حل خواهد شد.
اکنون، بحث درباره برجام های بیشتر، در واقع به این معناست که تحریم های تعلیق شده در برجام برای ایجاد حداقل مقدار رونق وعده داده شده کافی نیست.
سوال این است: چه تضمینی هست برجام شماره n هم که رخ داد دوباره کاشف به عمل نیاید هنوز مشکلاتی باقی است و برجام شماره n+1 لازم است؟ این سوال مقدمه ای است برای یک قضاوت مهم: شاید بشود اینطور گفت که فرآیند شکل دهی به برجام های بعدی، اساسا یک فرآیند حل مسئله نیست بلکه امریکایی ها آن را طوری برنامه ریزی کرده اند که کلا از دل آن چیزی غیر از "نیاز به برجام های بعدی" - بخوانید واگذاری امتیازهای بیشتر- بیرون نیاید یا اگر هم آمد تقویت کننده این نیاز باشد.