به گزارش گروه اجتماعی خبرگزاری دانشجو، سالانه تعداد زیادی از افراد مسن و سالمند به دلیل شکستگی لگن در بیمارستان بستری می شوند. به گفته محققان معمولا بهبود افراد پیر بعد از شکستگی لگن و بازگشت آنها به حالت قبل، تقریبا غیرمحتمل است و این احتمال حتی برای افراد خیلی پیر و افراد مبتلا به زوال عقل یا سایر بیماری های مزمن به مراتب کمتر است.
با وجودیکه تلاش های زیادی برای بهبود این بیماران صورت می گیرد، اما آنها معمولا بعد از بروز این واقعه به شدت ضعیف و وابسته به دیگران می شوند.
در این مطالعه ویکتوریا تانگ، سرپرست تیم تحقیق، و همکارانش شرایط فیزیکی و توانایی ۷۳۳ فرد پیرتر از ۶۵ سال را قبل و بعد از شکستگی بررسی کردند. بهبود عملکرد شرکت کنندگان براساس نحوه عملکرد مستقل آنها بعد از آسیب از لحاظ حمام کردن، لباس پوشیدن، غذاخوردن و رفتن به توالت بدون کمک دیگران بررسی شد.
به گفته ویکتوریا، «احتمال بهبود همچون قبل از شکستگی لگن، کمتر از ۵۰ درصد است. احتمال بازگشت به سطح بالای عملکرد بخصوص در افراد بالاتر از ۸۵ سال به مراتب کمتر است.»
از بین شرکت کنندگان، ۳۱ درصد به عملکرد روزانه قبلی شان بازگشتند، ۳۴ درصد و ۴۱ درصد به ترتیب قادر به حرکت و بالارفتن از پله ها همچون گذشته بودند.
اوضاع کسانی بهتر بود که قبل از جراحت و شکستگی، فعالیت فیزیکی زیادی داشتند.
ارسال نظرات