به گزارش گروه فرهنگی خبرگزاری دانشجو؛ علیرضا قزوه در مراسم یادبود «دهر مندرنات» که سه شنبه 13 مهرماه در حوزه هنری برگزار شد، با بیان اینکه سال 85 در هندوستان در شب شعر مشترک ایران و هند شرکت کرده و در همان مراسم با دهر مندرنات آشنا شده بود، اظهار داشت: در سال 86 که به عنوان رئیس مرکز تحقیقات فارسی رایزنی فرهنگی جمهوری اسلامی ایران در دهلی نو مستقر شدم، ایشان کتابی به نام «انوار حقیقت» آوردند و در این کتاب شعر برای تمام ائمه و معصومین (ع) داشتند و با خود گفتم ما شاعران شیعه که شاعر آیینی و انقلابی هستیم برای برخی ائمه هنوز شعر نسروده‌ایم و این فرد هندو برای تمام ائمه شعر دارد. کم کم انجمن های ادبی بیدل راه اندازی شد و ایشان پای ثابت انجمن‌ها شدند.
وی ادامه داد: دهر مندرنات کتاب «هماری رسول» شامل چهارصد شعر از شاعران هند و در نعت پیامبر بود را تالیف کرد. در آن دوران، دهر مندرنات گفت حق التالیف برای کتابی که در باب خاندان اهل بیت (ع) نوشته ام نمی گیرم. هماری حسین (ع) را هم که عزاداری در 32 کشور برای امام حسین (ع) بود نوشت. امسال تشویقش کردیم که «هماری علی(ع)» را هم بنویسد و او 10 روز پیش از فوتش نگارش این کتاب را به پایان رساند و اثرش را تحویل داد.
قزوه همچنین گفت: ایشان را چند بار به ایران آوردم و یک بار هم به مشهد رفتند و از هتل تا حرم امام رضا (ع) با پای برهنه رفتند. زندگینامه دهر مندرنات را نوشته ام و آقای جان میرزایی هم فیلم مستندی از زندگی وی ساخته است.
مومنی: دانایی در حرکات پرفسور دهر مندرنات متبلور بود
محسن مومنی‌شریف، رئیس حوزه هنری، نیز با بیان اینکه آنچه در این سه دیدار از جانب آقای پرفسور دهر مندرنات در خاطرم نشسته، این است که ایشان شخصیتی بود که با فرزانگی و وارستگی شناخته می شد، عنوان کرد: دهر مندرنات شخصیتی احترام برانگیز داشت. این احترام برانگیز بودن هم نه از روی اجبار، بلکه به شکلی قلبی در طرف مقابل وی شکل می گرفت.
رئیس حوزه هنری خاطرنشان کرد: دانایی در حرکات آن بزرگوار متبلور بود. البته پرفسور دهر مندرنات شخصیت منزوی داشت و علاقه مند به این نبود که دیده شود و در مراسم‌ها هم اگر به او اصرار نمی‌کردند، در انتهای سالن و گوشه‌ای که دیده نشود می نشست.
وی همچنین گفت: از کسانی که ما را با چنین شخصیتی آشنا کردند به ویژه دکتر نجفی و علیرضا قزوه سپاسگزارم. دوران مدیریت این دو بزرگوار در رایزنی فرهنگی ایران در هند، دوران طلایی بود و توانستند هنرمندان و ادبای بسیاری را از ایران به هند ببرند و به اهالی فرهنگ این کشور معرفی کنند و همچنین اندیشمندان و ادبای بسیاری از هند به ایران معرفی کردند.
مومنی اظهار داشت: پیش از این چیزی که از هند مورد توجه جامعه گردشگران قرار می گرفت، مربوط به تمدن اسلامی بود، اما امروز در رسانه ها، هندوستان از فرهنگ اسلامی و زبان فارسی دور شده است. در حالی که هنوز هم بر سردر بسیاری از مکان های قدیمی می بینیم که به خط فارسی نوشته شده است.
رئیس حوزه هنری ضمن ابراز تاسف از عدم برگزاری همایش باران غدیر، عنوان کرد: 2 سال است که به دلیل برخی مشکلات و کمبود بودجه موفق به برگزاری همایش باران غدیر نشده ایم. البته فکر می‌کردم در رابطه با چنین موضوعی از سوی رسانه‌ها مورد مواخذه و پرسش قرار خواهیم گرفت. اما رسانه‌هایی که درمورد موضوعات بی اهمیت، مسئله ایجاد می کنند و حاشیه درست می‌کنند، درمورد مسئله ای به این مهمی، هیچ پرسشی نکردند. من در جلسه ای که با روابط عمومی حوزه هنری داشتم تاکید کردم که همایش باران غدیر حتما برگزار شود.
وی همچنین گفت: این همایش ما را با روشنفکران واقعی آشنا کرد. روشنفکری از نظر غرب یعنی دین‌گریزی و مخالفت با عقاید مردم و عوام؛ اما با برگزاری همایش‌هایی همچون باران غدیر فهمیدیم که روشنفکر یعنی حقیقت جو و یاور مردم بودن. در همایش باران غدیر این چهره ها معرفی شدند. امیدوارم سال آینده با برنامه های بهتر و پرداخت رسانه ای قوی تر این همایش برگزار شود.
کریم نجفی برزگر رایزن فرهنگی سابق ایران در هند، حجت الاسلام محمدرضا زائری، سید صادق رضایی رئیس حوزه هنری کودک و نوجوان، عبدالرحیم سعیدی راد و جان میرزایی کارگردان مستند «دهر مندرنات» نیز از دیگر سخنرانان این مراسم بودند.
شخصیت های دیگری همچون حبیب ایل بیگی دبیر پیشین همایش باران غدیر، موسی بیدج، علی داوودی، مهدی مظفری ساوجی، کمال شفیعی، ناصر ضرابی و ... نیز در این مراسم حضور داشتند.