باشگاه دانشجوبان/
اخبار دانشگاهی را از «کانال اخبار دانشگاهی SNN.ir» دنبال کنید
گروه دانشگاه خبرگزاری دانشجو- یادداشت دانشجویی؛ ملت ایران با تاریخ چند هزار ساله اش، کوه بلکه رشته کوهی از اتفاقات حساس را سپری کرده است که هر کدام دری گرانبها در درج تجربیات تاریخی ما هستند. جنگ ها، صلح ها، پیمان ها و روابط و هزاران مورد دیگر، همه و همه راهی است که نیاکان ما پیموده اند و نتیجه آن را، خوب یا بد، دیده اند! همین نیاکان ما به شکل های مختلف از جمله شعر و ضرب المثل توصیه نموده اند که از تجربیات خود عبرت گیریم، مخصوصا تجربیات تلخمان! فرخی گرگانی شاعر برجسته ایران زمین می گوید: «هر آنگاهی که باشد مرد هوشیار، ز سوراخی دوبارش کی گزد مار».
امروزه نیز مواردی که می توان با استفاده از تجربیات گذشته آنها را به سر انجام رساند کم نیستند. فی المثل و با توجه به مناسبت تسخیر لانه جاسوسی در 13 آبان ماه سال 1358 شمسی، بحث رابطه با امریکا یکی از این موارد است! سابقه این رابطه حدود یک قرن است و وقایع آن بسیار؛ از اشغال ایران توسط متفقین گرفته تا کودتای 28 مرداد و رویارویی مستقیم در جنگ تحمیلی. با انداختن گوشه چشمی بر سیاهه روابط ایران و آمریکا می توان فهمید که این ارتباط جز خسارت و خیانت و تحقیر، کمترین فایده ای برای ملت ما نداشته است. این یک قرن همنشینی با آمریکا همچون فیلمی ترسناک در ذهن مردم مرور می شود و اساسا همین سابقه بد بود که کار را به تسخیر لانه جاسوسی کشاند.
اما متاسفانه گروهی در کشور وجود داشته و دارند که مرد تجربه کردن تجربه ها هستند. یعنی اعتقادی به عبرت گرفتن ندارند و از تکرار وقایع درس نمی گیرند. این افراد برای چندمین بار در تاریخ جمهوری اسلامی ایران، فریاد رابطه و مذاکره با آمریکا را سر دادند و تمام معیشت و زندگی مردم را به رابطه با آمریکا و حل شدن مسئله هسته ای گره زدند. آمریکای جنایت کار را در هیبت یک کشور متمدن که بر حقوق دیگر کشور ها احترام می گذارد، بزک کردند و مردم را به سمت مذاکره با آن سوق دادند.
به هر حال با توجه به فضایی که این گروه بر کشور حاکم کرده بود، مذاکرات شکل گرفت. آن زمان تجربیات پیشین گوش زد می کردند که آمریکا به هزار و یک دلیل قابل اعتماد نیست، و در کل عقلانی نیست که با آمریکایی که در توافق الجزایر خدعه کرده است و به تعهداتش پایبند نبوده، وارد توافقی دیگر شد؛ اما این عده با علم بر این تجربه ها پا در میدان مذاکره با آمریکا گذاشتند.
زمان در حال سپری شدن بود، که خبر رسید ایران و 5+1 به یک توافق اولیه در ژنو رسیده اند. روزنامه ها از رفتن تحریم ها نوشتند! اما پس از گذشت زمان شاهد بودیم که درست طبق الگوی تجربیات پیشین، آمریکا به تعهداتش عمل نکرد و تنها مجری توافق ژنو3 ، ایران بود! در بخشی از این توافق که در حقیقت پیش توافق برجام است، قرار شد که ایران در برخی زمینه های هسته ای عقب نشینی ها و توقفاتی داشته باشد و در عوض آمریکا مراودات مالی ایران را به وسیله یک کانال مالی تسهیل نماید که تنها قسمت اول آن، یعنی تعهدات ایران، اجرایی شد.
اگر این اشخاص هوشمند بودند، نمی گویم از تجربیات دهه های قبل، بلکه می توانستند از همین یک مورد (توافق ژنو3) عبرت بگیرند و بفهمند که وعده های شیطان بزرگ تبل تو خالی است، صدا دارد؛ اما محتوایش تقریبا هیچ است! متاسفانه این قوم توافق سعد آباد و ژنو3 و بیانیه لوزان را دیدند و عبرت نگرفتند و در آخر نیز کار را تا جایی پیش بردند که تحفه ای به اسم برجام برای کشور به ارمغان آورده شد.
حالا حدود یک سال از برجام می گذرد اما عمده ترین وعده های آمریکا در برجام عملی نشده است. این نقل حامیان مذاکره است؛ آقای سیف، رئیس کل بانک مرکزی دستاورد برجام را تقریبا هیچ و سید عباس عراقچی، معاون وزیر امور خارجه آمریکا را بدعهد می داند. به قول حضرت امیر المومنین (ع): چه بسیارند مایه های عبرت و چه اندک اند عبرت گیرندگان!
داستان قوم عبرت نگیر در کشور طولانی است و در این مجال نمی گنجد، اما اگر بخواهیم نیمه پر لیوان را نگاه کنیم، این برجام شد تجربه ای گرانبها که باید بر پیشانی گنجینه تجربیاتمان بدرخشد و به دست فراموشی سپرده نشود. امیدوارم که در ادامه راه پیشرفت ایران اسلامی، این تجربه برایمان چراغ راهی باشد که برای دفعات مکرر در چاه نیفتیم! تنها استفاده از این تجربه است که می تواند مرهمی بر زخم هزینه های گزافش باشد.
دوست گزین؛ مسئول بررسی و تحلیل بسیج دانشجویی دانشگاه آزاد اسلامشهر
انتشار یادداشت‌های دانشجویی به معنای تایید تمامی محتوای آن توسط «خبرگزاری دانشجو» نیست و صرفاً منعکس کننده نظرات گروه‌ها و فعالین دانشجویی است.
ارسال نظرات