اخبار دانشگاهی را از «کانال اخبار دانشگاهی SNN.ir» دنبال کنید
علی ارجمندی، دبیر مرکزی خوابگاههای دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی در گفت و گو با خبرگزاری دانشجو، بیان داشت: شورای صنفی دانشجویی ماهیتش دفاع از کرامت دانشجویی است، ولی متاسفانه نگاه به دانشجویان بیشتر نگاهی به گروه و صنفی است که باید هر از چند گاهی با جشن ها و نام بردن از آن ها دلشان را گرم کرد نه به صورت ریشه ای به ارتباط حوزهای اقتصادی و علمی کشور برای استفاده از این ظرفیت ها فکر شده است و نه به نیازهای سیاسی، اجتماعی، امنیتی، رفاهی و علمی این قشر و بیشتر به این مجموعه یعنی دانشگاه و دانشجو به چشم یک دوره گذر نگاه کرده می شود.
وی افزود: قوت گرفتن دوباره شورای صنفی بالاخص در واحدهای علوم پزشکی نوید خوبی بود برای ارتباط گرفتن صحیح این قشر با مسئولان بالادستی به پشتوانه رایهای دانشجویی برای قرار دادن قطار دانشگاهی بر روی ریل درستش؛ اما متاسفانه نگاه به این تشکل یا این شورا چه در سطح وزارت و چه در سطح دانشگاه در حد یک نیروی اجرایی و به عنوان یک رزومه کاری بوده و آنچنان این شورا را درگیر کوچکترین مسائل مثل آب سرد کن! و سیستم سرمایش و گرمایش و تغذیه می کنند که هیچ وقت و انرژی برای آرمان گرایی و حتی واقع گرایی نخواهی داشت و حتی اگر فریاد مطالبه خواهیت بالا می رفت، چنان برخوردهای زننده و دور از شان دانشجو با تو می شد که آرزوی ستاره دار شدن میکردی، که خاطرات بدی را همین برخوردها در ذهن بنده به جا گذاشته است.
این فعال دانشجویی افزود: از خیر وزارت و اقدامات کلان گذشتیم و دلمان به ۱۶ آذر خوش بود؛ اما گویا ۱۶ آذر هم تبدیل شده است به یک جشن فرمایشی که دانشجویان را با برنامه های سرگرم کننده سرگرم کنند و آخر سر با جواب هایی خارج از قاعده و خارج از شان قید تمام مطالبات را بزنند.
ارجمندی گفت: بنده با تمام این برخوردهای فرمایشی که با دانشجویان می شود که حتی می شود دلیل مقداری از این برخوردها را خود دانشجویان دانست که مطالبه گری و آینده را جدی نمی گیرند دلسرد نشده ام و نمی شوم؛ اما احساس می کنم که حقیقتا "ماندن با درد فاجعه است" مخصوصا که تمام نگاه سیستم وزارت و دانشگاه چه در سال گذشته و بیشتر در انتخابات سال جاری به چینش دانشجویان در این منسب ها می باشد و گمان من است امروز انصراف بنده از کاندید شدن در این عرصه از ماندنش با ارزش تر باشد.
وی تصریح کرد: امیدوارم که هیچ کجا دهان یک دانشجوی انقلابی و آرمان خواه را نبندند که این اتفاق ضررش در ابتدا به خود همین نهادها بر می گردد.