به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری دانشجو؛ مسئله وحدت میان مسلمانان از زمان های بسیار دور مورد توجه بزرگان هر دو مذهب بوده است و به دلیل اهمیت بسیار زیاد این موضوع در شرایط فعلی جهان و با تیزبینی حضرت امام خمینی(ره) این موضوع با نامگذای یک هفته مهم اسلامی به نام «وحدت» وجهه رسمی تری به خود گرفت. در این خصوص بررسی بیانات علمای بزرگ اسلام و تاکید بر موضوع وحدت از جهات گوناگون که ابعاد فقهی و سیاسی دارد می تواند تاثیر بسیاری بگذارد.
بررسی بیانات امام خمینی(ع) در آن برهه حساس سیاسی و شگفت انگیز بودن برخی از این واکنش ها نشان از اهمیت بسیار زیاد این حوزه در حاکمیت اسلامی دارد.
حضرت امام در پیام خود در تاریخ 23 بهمن 57 یعنی درست یک روز پس از پیروزی انقلاب اسلامی و در اوج مسائل متعدد و پیچیده آن روزها به این امر اساسی چنین اشاره دارند:
«ما با مسلمین اهل تسنن یکی هستیم؛ واحد هستیم که مسلمان و برادر هستیم. اگر کسی کلامی بگوید که باعث تفرقه بین ما مسلمانها بشود، بدانید که یا جاهل هستند یا از کسانی هستند که میخواهند بین مسلمانان اختلاف بیندازند. قضیه شیعه و سنی اصلًا در کار نیست، ما همه با هم برادریم » صحیفه امام،ج6،ص133
ایشان همچنین در 29 مرداد 58 در پیامی به اهالی کردستان چنین می فرمایند:
«عوامل اجانب که منافع خود و اربابانشان را در خطر میبینند، برای تحریک برادران اهل سنت و دامنزدن به برادرکشی، قضیه شیعه و سنی را طرح نموده و میخواهند با شیطنت بین برادران اختلاف ایجاد کنند. در جمهوری اسلامی همه برادران سنی و شیعه در کنار هم و با هم برادر و در حقوق مساوی هستند. هر کس خلاف این را تبلیغ کرد، دشمن اسلام و ایران است و برادران کُرد باید این تبلیغات غیر اسلامی را در نطفه خفه کنند »
بنیان گذار کبیر انقلاب اسلامی در جایی ایجاد اختلاف بین اهل سنت و شیعه را جنایت قلمداد کرده و فرمودند:
«از جمله جنایتهایی که بدخواهان به اسلام مرتکب شدهاند ایجاد اختلاف بین برادران سنی و شیعی است » همان/351
مرجع تقلید شیعیان در شرح اختلافات و چرایی لزوم وحدت فرموده اند:
«یک دسته از مسلمانان شیعه هستند و یک دستهای از مسلمانان سنی، یک دسته حنفی و یک دستهای حنبلی و دستهای اخباری هستند؛ اصلًا طرح این معنا، از اول درست نبود.
در یک جامعه ای که همه میخواهند به اسلام خدمت کنند و برای اسلام باشند، این مسائل نباید طرح شود. ما همه برادر هستیم و با هم هستیم؛ منتها علمای شما یک دسته فتوا به یک چیز دادند و شما تقلید از علمای خود کردید و شدید حنفی؛ یک دسته فتوای شافعی را عمل کردند و یک دسته دیگر فتوای حضرت صادق را عمل کردند، اینها شدند شیعه، اینها دلیل اختلاف نیست. ما نباید با هم اختلاف و یا یک تضادی داشته باشیم، ما همه با هم برادریم. برادران شیعه و سنی باید از هر اختلافی احتراز کنند.
امروز اختلاف بین ما، تنها به نفع آنهایی است که نه به مذهب شیعه اعتقاد دارند و نه به مذهب حنفی و یا سایر فِرق، آنها میخواهند نه این باشد نه آن، راه را این طور میدانند که بین شما و ما اختلاف بیندازند. ما باید توجه به این معنا بکنیم که همه ما مسلمان هستیم و همه ما اهل قرآن و اهل توحید هستیم، و باید برای قرآن و توحید زحمت بکشیم و خدمت بکنیم. » همان/13/54
در جایی نیز خطاب به شیعیان سراسر جهان، اعمال اختلاف انگیز را اعمالی جاهلانه قلمدادمی کنند و می فرمایند:
« لازم است برادران ایرانی و شیعیان سایر کشورها از اعمال جاهلانه، که موجب تفرق صفوف مسلمین است احتراز کنند » همان/10/62
امام در پیام مورخه 21 شهریور 59 خود به حجاج این اختلاف افکنی را خطرناکتر از ملی گرائی (وجه استعمار ساخته آن) به حساب می آورند:
«از مسائلی که طراحان برای ایجاد اختلاف بین مسلمین طرح و عمال استعمارگران در تبلیغ آن بپاخاستهاند، قومیت و ملیت است که دولت عراق سالهاست بدان دامنمیزند. و در ایران نیز دستجات محدودی دانسته یا ندانسته از آن ترویج و تأیید میکنند. و در سایر نقاط از ترک و کُرد و دیگر طوایف هم همان راه را پیش گرفتهاند و مسلمانان را در مقابل هم قرار دادهاند و حتی به دشمنی کشیدهاند؛ غافل از آنکه حب وطن، حب اهل وطن و حفظ و حدود کشور مسئلهای است که در آن حرفی نیست؛ و ملی گرایی در مقابل ملتهای مسلمان دیگر، مسئله دیگری است که اسلام و قرآن کریم و دستور نبی اکرم (ص) بر خلاف آن است؛ و آن ملی گرایی که به دشمنی بین مسلمین و شکاف در صفوف مؤمنین منجر میشود بر خلاف اسلام و مصلحت مسلمین و از حیلههای اجانب است که از اسلام و گسترش آن رنج میبرند. از ملی گرایی خطرناکتر و غم انگیزتر، ایجاد خلاف بین اهل سنت و جماعت با شیعیان است، و القای تبلیغات فتنه انگیز و دشمنیساز بین برادران اسلامی و ایمانی است.» همان/13/209
همچنین چهره اختلاف افکنان و پشت پرده این توطئه را چنین افشا می فرمایند که:
« آنهایی که میخواهند بین اهل سنت و اهل تشیع فاصله ایجاد کنند نه سنی هستند نه شیعه. اینها اصلًا به اسلام کار ندارند. و الّا کسی که به اسلام اعتقاد داشته باشد، در یک زمانی که با وحدت همه مسلمین باید پیشروی کنیم و پیروز بشویم ان شاء اللَّه، این نمیآید دامنبزند به اختلاف و مسائل اختلافی را طرح کند، اینها نیست جز اینکه اشارهای از خارج هست.
و قدرت های بزرگ فهمیدند که آن چیزی که آنها را عقب زده است اسلام است و وحدت مسلمین و برادری بین همه گروههای اسلامی، از این جهت، از اینجا شروع کردند که اینها را به هم بزنند.» همان/14/381
و در آخر این مبحث سفارشی از آن حضرت به علمای بلاد تقدیم می شود که:
«من امیدوارم که با همت همه آقایان، علمای اعلام همه بلاد و با اجتماع همه، برادرهای اهل سنت و برادرهای اهل شیعه مجتمع با هم باشند و از اختلافی که میخواهند فاسدها و مفسدها ایجاد کنند بین ماها، از این اختلافات پرهیز کنند » همان /15/ 398و 399