آشتی ملی به معنای سهم خواهی از قدرت است

اخبار دانشگاهی را از «کانال اخبار دانشگاهی SNN.ir» دنبال کنید

گروه دانشگاه خبرگزاری دانشجو، یادداشت دانشجویی؛* طرح آشتی ملی عموما در زمانی مورد اجرا قرار می گیرد که کشور دچار بحران_سیاسی شده و یا درگیر جنگ است؛ زمانی که کشور نمی تواند به اتحاد برسد و همچنین یک گروه و یا حزب خاص، قدرت تشکیل یک دولت را ندارد آشتی_ملی تعریف می شود که با سهم_دهی به در عرصه قدرت به هر یک از احزاب و گروه ها با توجه به قدرت آن گروه آشتی ملی ایجاد میشود؛ اما خب آنچه که امروز در کشور شاهد هستیم، آرامش فضای سیاسی کشور همراه با عقلانیت است که در طول این سال ها بی نظیر است. 

اگر به روزهای اول انقلاب نگاه کنیم دوران ملتهب اول انقلاب و کشمکش های سیاسی در مقابله با گروه های تجزیه طلب را داشتیم بعد از ان جنگ و بعد از پایان جنگ درگیری ها و آشوب های ناشی از فضای به اصطلاح باز سیاسی دوران اصلاحات را چشیدیم که به موجب آن در هر ۹ روز یک بحران سیاسی را تجربه کردیم.

بعد از دوران اصلاحات و با به روی کار امدن آقای احمدی نژاد در سال های اول بحران هایی مانند بحران کاریکاتور روزنامه ایران را تجربه کردیم و به مرور که به سال ۸۸ رسیدیم، درگیر بد ترین اتفاق سیاسی کشور یعنی فتنه ۸۸ شدیم که پس لرزه های ان تا سال ۹۰ ادامه داشت بعد از این اتفاق هم درگیری ها و اختلافات بین دولت و مجلس فضای کشور را ملتهب کرده بود؛ اما بعد از گذشت این سال ها می بینیم فضا رو به آرامش رفته و بسیاری از تند روی های جناح های مختلف با یک دیگر، به سمت یک عقلانیت بیشتری نسبت به گذشته رفته است. 

در این میان بیان آشتی ملی به معنای سهم_خواهی از قدرت تلقی می گردد و اگر این مسئله بر زبان ها جاری می شود عموما برای قدرت خواهی است.

کسانی که از قدرت کنار رفته اند و حنای آنها دیگر رنگی ندارد پس از کنار گذاشته شدن از قدرت توسط مردم، برای بازگشت به آن با وجود از دست دادن پشتیبان از هر حربه ای استفاده می کنند. یک روز دعوت به «آشتی ملی» و یک روز با «تکرار کردن» سعی در درست کردن چهره خود را دارند و عموما آنچه که خود می خواهند را درست بر زبان نمی آوردند. از سویی انتخابات را تحریم و از سوی دیگر در شهری دیگر رای به صندوق می اندازند این گونه رفتار های دوگانه به معنای قدرت طلبی و نوعی نفاق در عمل است که فرد نمی تواند درباره مسئله ای با خود کنار بیاید وبه نوعی تمامیت خواهی می کند.

برای طرح همچنین مسائلی باید به یاد داشت که اگر قهری صورت گرفته و لازم به آشتی باشد، شروع کننده دعواست که باید معذرت خواهی کند شما ۸ ماه به پدر این کشور که ولایت_فقیه است ناسزا گفته اید اما امروز معذرت خواهی که نمی کنید هیچ، طلب کار هم می شوید. لزوم آشتی اضحار پشیمانی از گذشته است؛ نه اینکه ما برسر مواضع خود بمانیم و به بهانه آشتی قدرت به دست بگیریم این بیشتر آشتی میلی است نه ملی. 

اگر واقعا آشتی ملی بود اگر واقعا به فکر اشتی بودیم چرا همان روز های ملتهب سال ۸۸ این کار را نکردیم چرا بعد از اینکه تنها حامی خود در داخل نظام را از دست دادیم از اآشتی استفاده کردیم؟ ایا این ها بدین معنا نیست که بخواهیم برای بازگشت به قدرت و همچنین نگه داشتن طرف داری ضد_انقلاب از خود دست به هرکاری بزنیم؟

دوگانگی ها نشان از الویت قدرت گیریست تا پایبندی به آرمان ها اما در این میان آنچه که همه چیز را روشن کرد و مواضع افراد را تغییر داد واکنش صریح رهبری نسبت به این مسئله بود که به موجب آن، باز آشکارسازی چهره هایی صورت گرفت از جمله افرادی که در سال ۸۸ سکوت اختیار کرده بودند و این بار هم به بهانه آشتی ملی خود را به رفقای قدیمی شان نزدیک می کردند و همچنین عده ای که تا دیروز کلام رهبری را فصل_الخطاب می دانستند امروز واکنش های خوبی به این موضوع نداده‌اند و یا سکوت اختیار کرده اند گناه فتنه گران نابخشودنیست؛ چرا که موجودیت نظام را مورد هجمه قرار داده اند و امروز راهی برای بازگشت ندارند؛ مگر اینکه عذر خواهی کنند و محاکمه شوند.

میلادمحرمی،مسئول بسیج دانشجویی دانشگاه آزادمشگین شهر: