گروه دانشگاه خبرگزاری دانشجو-زینب امیدی، «راه جذّابکردن مجموعههای شما این نیست که کنسرت موسیقی راه بیندازید. گفتم که یکروزی سالها پیش البتّه تشکّلهایدانشجویی یکچنین کاری را کردند. برای ما سؤال ایجاد شد که این مجموعه دانشجویی چرا این کار را میکند؟ خیلی برای من تعجّبآور بود. وقتی که پرسیدیم، گفتند میخواهیم دانشجوها را جذب کنیم. خب چوبش را بعداً خوردیم. بعضیها کار فرهنگی را در داخل دانشگاه با کنسرت و اردوهای مختلط اشتباه گرفتهاند؛ خیال می کنند کار(فرهنگی این است)؛ میگویند باید دانشجو شاد باشد! شاد بودن برای هر محیطی چیز خوبی است امّا چهجوری؟ به چه قیمتی؟» اینها بخشهایی از سخنان رهبر انقلاب در سال ۹۴ و در دو نوبت دیدارشان با جامعه دانشگاهی و دانشجویان است. حرفهایی که طی این سالها با ادبیات و کلید واژههای مختلف تکرار میشوند اما از تاثیر آنها و ایضا عملیاتی شدنشان خبری نیست! مسئولان ما تا کی یک گوش را در و دیگری را دوازه قرار خواهند داد؟ به عبارت ساده تر شاید بتوان گفت ما آنقدر دست روی دست گذاشتیم تا به قول رهبری چوبش را خوردیم!
دانشگاهها و سریال تکراری کنسرتهای مختلط
ماجرا باز هم همان تراژدی تلخ دانشگاهها است. موضوع کنسرتها و محیط مختلط آن و بالطبع شکستن حریمها و حرمتها در آن برای خیلیها نخ نما شده اما در واقع تکرار آن بیان گر درد بزرگی است که گویا هیچ راه علاجی برایش پیدا نشده است. در روزهای پایانی سال ۹۵ باید این سوال را خیلی رُک پرسید؛ تا کی باید شاهد برگزاری کنسرت و رقص و پایکوبی آن هم به هر بهانهای در دانشگاهها باشیم؟ بالاخره کی این پرونده شوم در دانشگاههای ما مختومه خواهد شد. دانشگاه پیام نور بجنورد در هفته گذشته ثابت کرد این پرونده برای بررسی و آسیب شناسی بیشتر حالا حالاها باز خواهد ماند. چرا که برنامه این دانشگاه در ایام عزاداری فاطمیه اوج وقاحت و بی حرمتی را به نمایش گذاشته است که در ادامه این گزارش به بررسی ابعاد آن خواهیم پرداخت.
چهارشنبه ۴ اسفند ۹۵ دردانشگاه پیام نور بجنورد برنامهای تحت عنوان «همایش استارت آپ گردشگری» در سالن آمفی تئاتر برگزار میشود. برنامهای که گفته میشود توسط نهادی خارج از دانشگاه برای برگزاری، مجوز اخذ کرده و در سایه غفلت ریاست دانشگاه و مسئولان آن صحنه آمفی تئاتر را به چیزی دیگری بدل کرده است. این برنامه همزمان با برپایی خمیه عزای ایام فاطمیه در این دانشگاه برگزار میشود اما تصاویر و فیلمهای پخش شده از برنامه آن روز نشان میدهد تاریخ مصرف خیلی چیزها مدت هاست در دانشگاهها به اتمام رسیده است.