یادداشت دانشجویی/
به گزارش گروه دانشگاه خبرگزاری دانشجو،*جنگ ایران و عراق حادثه تاریخی، بزرگ و سرنوشت سازی بود که به تعبیر امام ثمرات ارزشمندی از جمله استحکام ریشه‌های انقلاب اسلامی در پی داشت.
اینکه چرا جنگ شروع شد پاسخ روشنی دارد و دلیل تجاوز عراق آنچنان واضح است که در طول سالیان بسیار هرگز توسط غربی‌ها مورد پرسش قرار نگرفت، اما پایان جنگ نقد و نظرهای متفاوتی به همراه داشت و درست در شرایطی که ایران به لحاظ نظامی بر عراق برتری داشت قطعنامه ٥٩٨ به تصویب رسید.
هاشمی رفسنجانی که در آن هنگام فرمانده جنگ و جانشین فرماندهی کل قوا بود درباره پذیرش قطعنامه چنین می گوید: دو سه عامل باعث شد که قطعنامه را بپذیریم، اولا نیروهای ما انصافا خسته شده بودند، چندین عملیات ناتمام انجام داده و به اهداف نرسیده بودند و بعثی‌ها هم چند عملیات موفق داشتند.
آمریکا وارد جنگ شده بود و سکوهای نفتی ما را منهدم کرد و هلی کوپترهای ما را زدند، ایرباس مسافری ما را در آن مقطع سرنگون کردند و سیاست قطع منابع مالی را پیش می بردند و ما هم مصمم بودیم جلوی آن‌ها را بگیریم.
حضور نیروهای داوطلب در جبهه کم شده بود.
دولت یکی از سران فتنه در آن مقطع اعلام کرد دیگر قادر به تدارک مالی نیست.
تغییر و تحولات سیاسی منطقه و اوضاع اقتصادی ایران و وضعیت نفت کم کم ما را به این نتیجه رساند که ادامه جنگ به صلاح نیست.
اما پاسخی به اظهارات هاشمی
١ - تازگی نداشتن شرارت‌های صدام:
رژیم صدام از همان سال های اول جنگ شهر‌ها و روستاهای ایران را بمباران و موشکباران کرد و از سلاح شیمایی به صورت گسترده استفاده کرد.
٢ -ادعای بی انگیزه شدن رزمندگان:
به فرمود: امام (ره) آنچه در صحنه نبرد تعیین کننده است قدرت ایمان و انگیزه و اراده افراد است و احتمالا یکی از بزرگترین اشتباهات این بود که فرمانده جنگ از پایان جنگ سخن گفت که این سخن فرمانده جبهه‌ها را تضعیف کرد و روحیه رزمندگان را به هم ریخت.
٣ -ادعای نرفتن مردم به جبهه:
هاشمی در حالی این ادعا را مطرح می کند که رئیس جمهور و رئیس شورای عالی پشتیبانی جنگ در یک مصاحبه مطبوعاتی در سال ۶۶ موفقیت مانورهای سپاهیان حضرت محمد (ص) در استان‌های مختلف را خارج از تصور مسئولان دانست.
و رفیق دوست، وزیر سپاه دوران جنگ نیز در مصاحبه‌ای می گوید زمانی که قطعنامه را پذیرفتیم در بهترین شرایط عده و عُده بودیم.
٤ -اعلام ناتوانی دولت برای تامین مالی ادامه جنگ:
به گفته ایروانی، وزیر اقتصاد دولت موسوی، درامد نفتی در سال ۶۲ به چیزی حدود بیست و چندی میلیارد دلار بالغ بود که هرگز بعد از آن در تاریخ اقتصادی ایران تکرار نشده است.
پس می توان نتیجه گرفت که از نظر اقتصادی توان اداره جنگ را داشتیم.
رضا روستایی؛ فعال دانشجویی دانشگاه شهید چمران اهواز
ارسال نظرات