مهم‌ترین عامل کابوس‌های شبانه چیست؟
نتیجه تازه‌ترین تحقیقات نشان داده است، افرادی که ۹ ساعت و یا بیشتر خواب شبانگاهی دارند، بیش از دیگران کابوس می‌بینند.
به گزارش خبرنگار گروه اجتماعی خبرگزاری دانشجو، نتایج تازه‌ترین تحقیقات نشان داده است که بین خواب زیاد شبانگاهی و دیدن کابوس ارتباط مستقیم وجود دارد.
بر همین اساس دانشمندان باور دارند، آنهایی که ۹ ساعت یا بیشتر خواب شبانگاهی دارند، کابوس‌های بیشتری می‌بینند.
افراد اغلب پس از وقایع ناراحت کننده کابوس می‌بینند و بیشتر مطالعات در حوزه کابوس‌های شبانه، بر روی افراد مبتلا به اختلال استرس پس از سانحه (PTSD) متمرکز است. با این حال محققان باور دارند، بسیاری از افراد دیگر هم ممکن است بدون داشتن این شرایط، با مشکل دیدن کابوس‌های شبانه روبه‌رو باشند.
محققان دانشگاه آکسفورد، برای دستیابی به اطلاعات دقیق‌تر به سرپرستی استفانی، از ۸۴۶ نفر تقاضا کردند تا پرسشنامه‌ای را به صورت آنلاین تکمیل کنند و در اختیار آنها قرار دهند.
برای مقایسه هر چی صحیح‌تر، دانشمندان وضعیت روحی و مالی، زندگی روزمره، موضوع‌های مربوط به الگوهای رویای آنها و میزان و شدت کابوس‌های این ۸۴۶ نفر را مورد پرسش قرار داده بودند؛ شرکت‌کنندگان به طور کلی توافق داشتند که عامل رخ دادن کابوس‌ها، اضطراب در مورد آینده یا ترس از انجام کاری اشتباه است.
در این پرسشنامه، در مورد تعداد دفعات دیدن کابوس در طول دو هفته گذشته و میزان بد بودن کابوس‌ها نیز سوالاتی مطرح شد.
نتایج حاصل از پرسشنامه نشان داد، به طور کل نگرانی در مورد آینده یا انجام کارهای اشتباه، با فرکانس و شدت کابوس‌ها در ارتباط است؛ نگرانی قبل از خواب قطعا تأثیر مستقیم بر محتوای منفی خواب می‌گذارد و احتمال دیدن کابوس را افزایش می‌دهد.
همچنین محققان به ارتباط بین دیدن کابوس‌ها و مدت زمان خواب شبانه بیش از ۹ ساعت نیز پی بردند. محققان باور دارند خواب شبانه طولانی‌تر، مدت زمان خواب "REM" که در واقع نخستین چرخه خواب است را افزایش می‌دهد؛ به گفته آنها، در این زمان بیشترین کابوس‌ها شکل می‌گیرد.
لینک کپی شد
گزارش خطا
۰
ارسال نظر
*شرایط و مقررات*
خبرگزاری دانشجو نظراتی را که حاوی توهین است منتشر نمی کند.
لطفا از نوشتن نظرات خود به صورت حروف لاتین (فینگیلیش) خودداری نمايید.
توصیه می شود به جای ارسال نظرات مشابه با نظرات منتشر شده، از مثبت یا منفی استفاده فرمایید.
با توجه به آن که امکان موافقت یا مخالفت با محتوای نظرات وجود دارد، معمولا نظراتی که محتوای مشابهی دارند، انتشار نمی یابد.