هاآرتص:
به گزارش گروه بین الملل خبرگزاری دانشجو ،تسفی برئیل، تحلیلگر مسائل کشورهای عربی اخیرا طی مقاله‌ای در روزنامه عبری زبان هاآرتص نوشت، مذاکراتی که محمد بن سلمان، ولیعهد عربستان با برخی سران کشورهای جهان جهت ایجاد یک "نقطه عطف" انجام داد، منجر به بازگشایی مسجدالاقصی به روی مسلمانان شد که باعث شگفتی بود.
وی بدون اشاره به طرف‌هایی که پادشاه عربستان و یا پسرش با آن‌ها تماس گرفته و رایزنی کردند، گفت: احتمالا گفت‌وگویی میان آن‌ها با مسئولان اسرائیلی انجام شده که اگر این گفت‌وگو‌ها مستقیم نبوده باشند، احتمالا از طریق نزدیکان ولیعهد که به روابط ریاض با سران اسرائیل آشنایی دارند، انجام شده است.
این تحلیلگر مسائل کشورهای عربی گفت، مسجد الاقصی که یک مکان مقدس است، اما راه پایان دادن به طوفانی که برای مدت دو هفته ادامه داشته، سیاسی است و هر کدام از دو طرف بحران با جدیت تلاش می‌کنند که به بخشی از راه حل دست یابند.
این نویسنده و تحلیلگر افزوده است، به نظر می‌رسد جنگ قدرت میان اداره اوقاف فلسطین و تل‌آویو جنگی متمرکز بر حفظ وضعیت موجود است و این مساله از تصمیمات سیاسی سرچشمه می‌گیرد نه تصمیمات مذهبی. به این ترتیب تمرکز بر بحران بر دو محور استوار است، یکی ممانعت از بروز بحرانی جهانی و رجوع به سازمان ملل و دیگری توقف شعله‌های آن در شهرهای مقدس کشورهای عربی و اسلامی چراکه این امر می‌تواند به دلیل نبود قدرت برای کنترل بحران در ساختار کشورهای عربی، روابط حساس میان این دولت‌ها و مردم آن‌ها را به خطر بیندازند.
برئیل افزود، اعتراضات مردمی حتی اعتراضاتی که ناشی از عواطف و احساسات دینی هستند می‌توانند به سرعت به اعتراضاتی علیه سیاست‌های داخلی، نبود آزادی بیان، دشواری‌های اقتصادی و نبود دموکراسی منجر شوند.
وی در ادامه این مقاله نوشت، نکته جدید در مشکل فعلی این است که این تنها اسرائیل نیست که از انتفاضه فلسطین نگران است. بسیاری از رهبران کشورهای عربی ناراحتی خود را از این امر نشان داده‌اند چراکه انتفاضه‌ها همانگونه که در جریان بهار عربی در گذشته ثابت شده، بیماری خطرناک و مسری است و انتفاضه فلسطین تنها بازتابی بومی از مبارزات ملی ضد اشغالگری اسرائیل نبوده بلکه این همبستگی بزرگ می‌تواند ساختار حکومتی در کشورهای عربی را وارد درگیری شدیدی با مردم کند.
برئیل افزود، جنبش اعتراضات مصر در سال ۲۰۰۴ میلادی به دلیل مقابله سیاسی اسرائیل در برابر فلسطینی‌ها، اشغال عراق توسط آمریکا و نیز اجرای اصلاحات در مصر آغاز شد. قدرت قدس در بسیج کردن مردم کشورهای مختلف و تهدیدی که ایجاد می‌کند، بسیار بزرگتر است چراکه متعلق به همه کشورهای اسلامی است. این ویژگی مانع از آن می‌شود که دولت‌های اسلامی هرگونه تظاهراتی در این راستا را لغو کنند چراکه قدس از حالت مقدسی برخوردار است و این کشور‌ها باید از خواسته‌های کلی علیه کسانی که قداست این مکان را زیرپا می‌گذارند، حمایت کنند.
این تحلیلگر مسائل کشورهای عربی در ادامه نوشت، هیچ قداستی بدون سیاست نیست و این شهر به عنوان یک موقعیت اسلامی و جهانی - که حمایت همه مسلمانان را می‌طلبد – علاوه بر اختلافی که با یهودیان در مورد کنترل آن و برگزاری نماز در دیوار غربی وجود دارد، مورد اختلاف کشورهای عربی و اسلامی نیز هست.
این نویسنده اسرائیلی نوشت، حق کشورهای عربی است که به طور کلی درباره مسائل فلسطین و به شکل خاص درباره مسجد الاقصی با تکیه بر جایگاهش در منطقه خاورمیانه گفت‌وگو کنند. به عنوان مثال رجب طیب اردوغان، رئیس‌جمهور ترکیه می‌تواند هرچه قدر که بخواهد اسرائیل را لعن و نفرین کرده و از مسلمانان جهان دعوت کند به قدس بیایند تا همبستگی‌شان با مسلمانان را نشان داده و اسرائیل را به تسلط بر مکانی مقدس متهم کند، اما در عمل، جایگاه و شرایطش طوری نیست که بتواند تاثیرگذاری بر تشکیلات خودگردان فلسطین و یا رهبران دینی کرانه باختری در مقابل اسرائیل داشته باشد.
برئیل در پایان نوشت، ارتباطات ترکیه با حماس و جانبداری‌اش از قطر در بحران منطقه خلیج فارس در مقابل عربستان، تحریم این کشور علیه مصر و روابطش با ایران باعث شده که اردوغان میکروفن همواره در دستش باشد، اما صدای سیاسی واقعی نداشته باشد، اردوغان به تازگی جهت حفظ روابطش با سلمان بن عبدالعزیز، پادشاه عربستان و میانجی‌گری میان عربستان و قطر به ریاض سفر کرد، اما نتیجه‌ای نگرفت.
وی بدون اشاره به طرف‌هایی که پادشاه عربستان و یا پسرش با آن‌ها تماس گرفته و رایزنی کردند، گفت: احتمالا گفت‌وگویی میان آن‌ها با مسئولان اسرائیلی انجام شده که اگر این گفت‌وگو‌ها مستقیم نبوده باشند، احتمالا از طریق نزدیکان ولیعهد که به روابط ریاض با سران اسرائیل آشنایی دارند، انجام شده است.
این تحلیلگر مسائل کشورهای عربی گفت، مسجد الاقصی که یک مکان مقدس است، اما راه پایان دادن به طوفانی که برای مدت دو هفته ادامه داشته، سیاسی است و هر کدام از دو طرف بحران با جدیت تلاش می‌کنند که به بخشی از راه حل دست یابند.
این نویسنده و تحلیلگر افزوده است، به نظر می‌رسد جنگ قدرت میان اداره اوقاف فلسطین و تل‌آویو جنگی متمرکز بر حفظ وضعیت موجود است و این مساله از تصمیمات سیاسی سرچشمه می‌گیرد نه تصمیمات مذهبی. به این ترتیب تمرکز بر بحران بر دو محور استوار است، یکی ممانعت از بروز بحرانی جهانی و رجوع به سازمان ملل و دیگری توقف شعله‌های آن در شهرهای مقدس کشورهای عربی و اسلامی چراکه این امر می‌تواند به دلیل نبود قدرت برای کنترل بحران در ساختار کشورهای عربی، روابط حساس میان این دولت‌ها و مردم آن‌ها را به خطر بیندازند.
برئیل افزود، اعتراضات مردمی حتی اعتراضاتی که ناشی از عواطف و احساسات دینی هستند می‌توانند به سرعت به اعتراضاتی علیه سیاست‌های داخلی، نبود آزادی بیان، دشواری‌های اقتصادی و نبود دموکراسی منجر شوند.
وی در ادامه این مقاله نوشت، نکته جدید در مشکل فعلی این است که این تنها اسرائیل نیست که از انتفاضه فلسطین نگران است. بسیاری از رهبران کشورهای عربی ناراحتی خود را از این امر نشان داده‌اند چراکه انتفاضه‌ها همانگونه که در جریان بهار عربی در گذشته ثابت شده، بیماری خطرناک و مسری است و انتفاضه فلسطین تنها بازتابی بومی از مبارزات ملی ضد اشغالگری اسرائیل نبوده بلکه این همبستگی بزرگ می‌تواند ساختار حکومتی در کشورهای عربی را وارد درگیری شدیدی با مردم کند.
برئیل افزود، جنبش اعتراضات مصر در سال ۲۰۰۴ میلادی به دلیل مقابله سیاسی اسرائیل در برابر فلسطینی‌ها، اشغال عراق توسط آمریکا و نیز اجرای اصلاحات در مصر آغاز شد. قدرت قدس در بسیج کردن مردم کشورهای مختلف و تهدیدی که ایجاد می‌کند، بسیار بزرگتر است چراکه متعلق به همه کشورهای اسلامی است. این ویژگی مانع از آن می‌شود که دولت‌های اسلامی هرگونه تظاهراتی در این راستا را لغو کنند چراکه قدس از حالت مقدسی برخوردار است و این کشور‌ها باید از خواسته‌های کلی علیه کسانی که قداست این مکان را زیرپا می‌گذارند، حمایت کنند.
این تحلیلگر مسائل کشورهای عربی در ادامه نوشت، هیچ قداستی بدون سیاست نیست و این شهر به عنوان یک موقعیت اسلامی و جهانی - که حمایت همه مسلمانان را می‌طلبد – علاوه بر اختلافی که با یهودیان در مورد کنترل آن و برگزاری نماز در دیوار غربی وجود دارد، مورد اختلاف کشورهای عربی و اسلامی نیز هست.
این نویسنده اسرائیلی نوشت، حق کشورهای عربی است که به طور کلی درباره مسائل فلسطین و به شکل خاص درباره مسجد الاقصی با تکیه بر جایگاهش در منطقه خاورمیانه گفت‌وگو کنند. به عنوان مثال رجب طیب اردوغان، رئیس‌جمهور ترکیه می‌تواند هرچه قدر که بخواهد اسرائیل را لعن و نفرین کرده و از مسلمانان جهان دعوت کند به قدس بیایند تا همبستگی‌شان با مسلمانان را نشان داده و اسرائیل را به تسلط بر مکانی مقدس متهم کند، اما در عمل، جایگاه و شرایطش طوری نیست که بتواند تاثیرگذاری بر تشکیلات خودگردان فلسطین و یا رهبران دینی کرانه باختری در مقابل اسرائیل داشته باشد.
برئیل در پایان نوشت، ارتباطات ترکیه با حماس و جانبداری‌اش از قطر در بحران منطقه خلیج فارس در مقابل عربستان، تحریم این کشور علیه مصر و روابطش با ایران باعث شده که اردوغان میکروفن همواره در دستش باشد، اما صدای سیاسی واقعی نداشته باشد، اردوغان به تازگی جهت حفظ روابطش با سلمان بن عبدالعزیز، پادشاه عربستان و میانجی‌گری میان عربستان و قطر به ریاض سفر کرد، اما نتیجه‌ای نگرفت.
ارسال نظرات