به گزارش گروه دانشگاه خبرگزاری دانشجو، فصل تابستان برای بسیاری از ما یادآور زمان استراحت، تفریح، سفر به نقاط خوش آب و هوا، کلاسهای آموزش مختلف و غیره است. اما هستند افرادی که با وجود فراهم بودن شرایط، از تفریح و سفر و همه لذت هایی که جذابیت بالایی دارند دست کشیده و راه دیگری را بر می گزینند که لذت آن کمتر از تفریح و سفر هم نیست.
با توسعه شهرنشینی و فرهنگ مدرن که بصورت تصاعدی و افسارگسیخته در حال شکل گیری است، مناطق روستایی و حاشیه های شهرها از به نسبت از امکاناتی که در شهرها وجود دارد محروم و مغفول ماندند. اگر امکاناتی هم به دستشان می رسد آنقدر کم و محدود است که پاسخگوی نیازهای مردم آن مناطق نیست.
خلاهای ایجاد شده در سال های اخیر و افزایش شکاف ها در میان اقشار برخوردار و محروم جامعه که یکی از علل آن نقص در رده های مدیریتی و عدم توجه مسئولان به توزیع عادلانه امکانات است، سبب تشکیل گروه های خودجوش مردمی برای کمک به بهبود وضع موجود شده است که اصطلاحا با عنوان "اردوها و گروه های جهادی" شناخته می شوند.
شاید در نگاه اول که واژه جهاد را می بینیم و می شنویم معنایی شبیه به جنگ سخت و درگیری نظامی به ذهن متبادر شود. اگرچه جهاد به معنای نبرد با دشمنان از صدر اسلام تا کنون وجود داشته اما منحصر در درگیری نظامی، ریختن خون و شهادت نیست.
کما اینکه همواره از جهاد با نفس و امیال نفسانی بعنوان جهاد اکبر یاد می شود. گزافه نیست اگر بگوییم عرق هایی که در راه خدمت به مردم و محرومان ریخته می شود چیزی کم از خون هایی که در جهاد با دشمنان ریخته می شود، ندارد.
همه ساله در فصل تابستان فعالیت های خودجوش جهادی برای کمک به محرومان و برای رضای خدا به اوج خود می رسد. افرادی که در زمینه های مختلف، از عمران، بهداشت و کشاورزی و دامداری تا مسائل فرهنگی و تعلیم و تربیت مشغولِ خدمت هستند. جوانانی که بدون هیچ چشم داشتی و با انگیزه ای مثال زدنی که هرگونه انگیزه های مادی جایی در هدف والایشان ندارد دست از تعلقات نفسانی کشیده و پای در مسیری می گذارند که زمینه ساز رشد و تعالی انسان است.
اگر قرار بود مناطق محروم ما با بوروکراسی رسمی حکومت و بر اساس پروتکل‌ها و قرارداد‌های مادی که برای فرد چقدر حقوق یا اضافه حقوق یا حق مأموریت برای کار کردن در مناطق محروم درنظر گرفته شود، آباد شود، هیچ‌وقت آن همه مناطق محروم با آن سرعت آباد نمی‌شد و همچنان بدون امکانات حداقلی باقی می‌ماند.
متاسفانه بعضی‌ها که قصد خدمتی هم دارند، می خواهند اشرافی خدمت کنند. مقدمات آماده باشد، دستشان را ببوسند و با سلام و صلوات تشریف ببرند آنجا و خدمت کنند. حالت دیگر این است که جوانانی با دست خالی و حتی خرج کردن از جیب خودشان، کار و زندگیشان را رها کنند و به جهاد بروند. این خدمت علاوه بر اینکه به نیازمندان و محرومان کمکی می شود در درجه اول خدمت به خود انسان است. چرا که پا گذاشتن بر روی لذایذ دنیوی و افتادن در سختی های خدمت رسانی روح انسان را اعتلا می بخشد و مانند کرمی که در پیله قرار دارد، آن را به پروانه ای زیبا مبدل می سازد. مگر جز این است که "من عملا صالحً فلنفسه". هر کس هر عمل صالحی انجام می‌دهد در واقع برای رشد خودش انجام می‌دهد.
در استان سمنان نیز همانند سایر نقاط کشور گروه های جهادی مردمی و دانشجویی سازماندهی شده اند و در ایام مختلف سال به خصوص در فصل تابستان و اوقات فراغت به دنبال خدمت رسانی و گره گشایی هستند.
گروه های جهادی انتهای افق و شهید دانشگر که به نام جوان مومن انقلابی شهید عباس دانشگر مزین شده، متشکل از جمعی از جوانانی هستند که توان و استعداد خود را برای محرومیت زدایی و خدمت رسانی به اقشار ضعیف جامعه قرار داده اند.
معمولا با شنیدن نام جهاد، گروهی از مردان به ذهن خطور می کند؛ اما نکته جالب توجه آن است که این دو گروه را جمعی از دختران جوان و دغدغه مند تشکیل می دهند تا نشان دهند خدمت به محرومان و نیازمندان، مرد و زن نمی شناسد.
اعضای این گروه ها این روزها در مدرسه ای در جنوب شهر سمنان مشغول فعالیت اند که در سایه بی توجهی برخی مسئولان حال و روز خوشی ندارد.
این جهادگران می توانستند همانند بسیاری از هم سالان خود، اکنون سرگرم تفریح و خوش گذرانی باشند؛ اما گویا نگاه دردمندانه شان اجازه نمی دهد دست روی دست بگذارند. بنابراین استعداد و هنر دخترانه خود را در راه خدمت به نیازمندان و دانش آموزان جنوب شهر سمنان قرار دادند تا سهمشان از سفره انقلاب را اینگونه بردارند.
رقیه شهابی فر ،مسئول فرهنگی گروه جهادی انتهای افق در تشریح فعایت های صورت گرفته در این مدرسه گفت: در مدت 10 روزه ای که اعضای دو گروه انتهای افق و شهید دانشگر در مدرسه حضور داشتند اصلاح و بهبود وضعیت ظاهری مدرسه از جمله رنگ آمیزی دیوارها و فضای عمومی مدرسه، خطاطی و اصلاح وضعیت بخش های مختلف مدرسه در دستور کار بود.
شهابی فر با تاکید بر فعالیت خودجوش و مردمی گروه جهادی انتهای افق گفت: برای پیدا کردن فضایی جهت ارائه خدمت، به محل دفتر محله اسلامی سرداران شهید مراجعه کردیم و از این طریق مدرسه 19 دی به ما معرفی شد که پس از فراهم کردن مقدمات، اوایل مرداد کار خود را آغاز کردیم، بدین صورت که تامین اقلام مورد نیاز از جمله رنگ و ملزومات آن بعهده مدرسه و رنگ آمیزی و فضاسازی نیز به عهده این دو گروه قرار گرفت.
به گفته شهابی فر، اعضای گروه انتهای افق را جمعی از فرهنگیان و دانشجویانی تشکیل می دهند که در طول سال نیز به ارائه خدمات آموزشی به نیازمندان می پردازند و در این مدت نیز 20 نفر از اعضای این گروه در پروژه مدرسه 19 دی مشارکت داشتند.
فاطمه خوشبین، مسئول گروه جهادی شهید دانشگر در خصوص فعالیت این گروه در مدرسه 19 دی شهر سمنان می گوید این گروه نیز در کنار گروه جهادی انتهای افق در این مدرسه به انجام فعالیتهای عمرانی پرداخته است. در طول مدتی که در این مکان مشغول به فعالیت هستند و بسته به توانایی خود ارائه خدمت می کنند.
مسئول گروه جهادی شهید دانشگر با ابراز گلایه از وضعیت نامطلوب این مدرسه و عدم توجه مسئولان گفت: با وجود جمعیت دانش آموز زیادی که در این محدوده وجود دارد، این مدرسه متناسب با دانش آموزان نیست. ابتدا که این مدرسه به ما معرفی شد و از آن بازدید کردیم تصور نمی کردیم که مدرسه ای با این اوضاع تاسف بار در شهر سمنان وجود داشته باشد.
او در ادامه می گوید متاسفانه بودجه هایی که از سوی آموزش و پرورش و سایر دستگاه های مربوطه به امور مدارس اختصاص می یابد، گویا در مناطق خاصی از شهر که امکانات در آن ها متمرکز شده هدایت می شود و مناطق جنوبی شهر از آن بی بهره اند.
از طرفی دیگر بخش اعظم جمعیت این مناطق را اقشار ضعیف و کم درامد تشکیل می دهند که توان پرداخت هزینه های آموزشی و هزینه های جانبی را ندارند بنابراین از امکانات نیز محروم می مانند.
خوشبین محیط مدرسه را قبل از انجام عملیات عمرانی اینگونه توصیف می کند: اوضاع به قدری نامناسب بود که اگر فردی که از لحاظ روحی سالم است و مشکلی ندارد در آن قرار بگیرد و تحصیل کند دچار افسردگی می شود. حال تصور کنید دانش آموزانی که در این فضا درس می خوانند در نهایت چه حاتی پیدا می کنند.
گلایه های این مسئول جهادی به همین جا ختم نمی شود و در ادامه می گوید: برای نوسازی مدارس بودجه هایی اختصاص داده می شود اما با مشاهده این مدرسه و مدارس مشابه آن که تعدادشان کم نیست، این سوال پیش می اید که بودجه های اختصاص یافته چگونه و کجا هزینه می شود؟ آیا سهم دانش آموزان کم بضاعتی که ناخواسته در این فضای اسفناک قرار می گیرند از عدالت اجتماعی همین مقدار است؟ رسیدگی به امور مدارس وظیفه مسئولان است اما این فضا نشان می دهد که بدرستی انجام وظیفه نمی کنند. آیا خودشان حاضرند فرزندانشان در اینگونه مدارس تحصیل کرده و تربیت شوند؟
خوشبین در تشریح سایر فعالیت های گروه جهادی دانشگر گفت: در کنار فعالیتی که در این مدرسه داریم، آموزش و تدریس دروس مورد نیاز دانش آموزان نیازمند در مقاطع مختلف را نیز دنبال می کنیم و اعضای گروه بسته به توانایی و تخصص خود به صورت کاملا رایگان به دانش آموزان نیازمند تدریس می کنند که استقبال خوبی هم از سوی دانش اموزان و خانواده هایشان درمناطق جنوبی شهر سمنان شده است.
مسئول گروه جهادی شهید دانشگر در پایان از همه کسانی که دستی در امور جهادی در شهر سمنان دارند می خواهد در کنار توجه به مناطق روستایی و دور از شهر، به مناطق محروم شهری سمنان نیز نگاهی داشته باشند، چرا که در فاصله کمی از تمام زرق و برق ها و امکانات شهری، مناطقی وجود دارند که از حداقل امکانات بی بهره اند و از بی عدالتی در توزیع امکانات رنج می برند.
روشن است که معرفی فعالیت های جهادی ازسوی جوانانی که دردمندانه و واقع بینانه پای در مسیری دشوار می گذارند در قالب یک گزارش و چند پاراگراف نمی گنجد. اما موجب گوشزد کردن و یادآوری کم و کاستی مناطق محروم به مسئولین می شود، عده زیادی از مردم مرفه نیز هستند که یکبار نیز به این مناطق سر نزده اند و اینگونه محرومیت ها برایشان آشنا نیست و با دیدن عده ای جوان تحصیلکرده و با استعداد که بدون هیچ گونه احساس غروری، با علاقه و فروتنی در رفع محرومیت می کوشند، تشویق شده و به انجام کارهای عام المنفعه روی می آورند و این مسئله امر به معروفی نیکو است.
امام خمینی (رحمه الله ) در پیام قطعنامه فرمودند : "تنها کسانی با ما تا آخر خط می مانند که درد فقر و محرومیت را چشیده باشند." بر همین مبنا است که فعالیتهای جهادی می تواند مقدمه ای بر درک حقیقی مستضعفین و آماده شدن برای ظلم ستیزی باشد.
این دو مسئله دو روی یک سکه اند لیکن لازم و ملزوم هم هستند. یعنی اگر کسی بخواهد مبارز خوبی برای آرمانهای انقلاب باشد بایستی حتما ارتباط نزدیکی با محرومین داشته و خدمت گذار و یاور آنها نیز داشته باشد، آنگونه که این مسئله در سراسر زندگی ائمه معصومین علیهم السلام نیز دیده می شود.
شاید بتوان به جرأت گفت این سازندگی مقدس ترین غنیمت باقی مانده از سالهای اول انقلاب اسلامی و دفاع مقدس است چرا که همیاری و کمک به سایرین برای ساختن فضای مناسب با روحیات انسان بخصوص نوجوانان، در محیطی که رنگی از ریا و نمایش های شهری را ندارد، خودسازی در درون را به اوج می رساند.
در پایان باید یاداور شد انگیزه بخشی و ایجاد امید در مردم مناطق محروم بزرگترین دستاوردی است که جهادی ها از خود برجای می گذارند و این شایسته نظام جمهوری اسلامی است.
ارسال نظرات