در پیام همسر شهید حججی برای شهادت شهدای جهادی مطرح شد
به گزارش خبرنگار گروه دانشگاه خبرگزاری دانشجو، همسر شهید حججی به مناسبت شهادت شهدای دانشجوی جهادی پیامی منتشر کرد. متن پیام از این قرار است:
بسم الله الرحمن الرحیم
یک سوال؟ ماه ذی‌الحجه است یا محرم؟ بچه هیئتی‌ها، بچه مذهبی‌ها، بچه ولایتی‌ها، بچه‌های جهادگر کجا می‌روند؟ اصلا زود نیست که می‌روند؟ چقدر زرنگ هستند! رفتند که شب عاشورا امام‌شان تنها نماند و پیش اربابشان باشند.
حججی‌ها، شیرازی‌ها، حسینی‌ها و امینی‌ها خوب می‌دانستند که اگر شهید نشوند می‌می‌رند. زرنگ بودند خوب معامله‌ای کردند.
شهادت هنر است، مزد جهاد است. فرقی هم نمی‌کند در شام باشی یا در عراق. در غربت باشی یا در وطن. با لب تشنه باشی یا سیراب. اسیر هم شده باشی یا نه؟ هر چه که هست شهادت یک لحظه نیست. یک سیر است، یک مسیر است. ابتدای این مسیر هم اخلاص و فداکاری است. چه در شهر باشی چه روستا. شاید هم در کشوری دیگر.
حججی‌ها، شیرازی‌ها، حسینی‌ها. رفتید که روستا‌ها را بسازید اما... خودتان ساخته شدید آن هم در اردوهای جهادی. مشکلات را با جان و دل خریدید و خوب مزدتان را هم گرفتید.
سه‌شنبه‌های مهدوی، در گرمای تابستان به سر چهارراه‌ها رفتید و با شربت، گل و یک لبخند از مردم پذیرایی کردید. همین نام مهدوی هم شما را به اینجا رساند.
خوشا بسعادتتان، نامه اعمالتان را که با خون بدن تان پنج‌شنبه به دست امام زمان رساندند لبخند مولا نصیبتان شد. شب جمعه هم که مهمان ارباب‌تان بودید. به به، چه بزم و شوری در کنار خاندان رسول الله (ص).
بهاره‌جان چند کلامی هم با تو سخن بگویم؛ دختر هستی و بابایی... مثل رقیه، بابایت را دیگر نمی‌بینی ... مثل رقیه، پدرت شهید شد... مثل رقیه، اما بهاره‌جان اینجا نمی‌گذارند تو تشنه بمانی. کسی هم تو را اذیت نمی‌کند کتکت نمی‌زنند. با احترام عکس پدرت را روی دست می‌گیرند. اگر بهانه بگیری و دلتنگ شوی مزار پدرت هست. سنگ نیست، نیزه نیست، خرابه نیست، طبق نیست.
سهم دیگران از نگاه به تو حسرت است و آه که خودشان جامانده‌اند. بابا کنارت هست، همیشه هم هست. حضورش را حس می‌کنی. اصلا خدا را هم احساس می‌کنی. بهترین هدیه را هم پدرت به تو داده است، با تمام هنرش. عزت، سربلندی و افتخار. شهادت هنر است و پدرت هم به فرمان آتش به اختیار رهبرمان رفت. رفت تا تو و مادر و خانواده سربلند بشود؛ مبارکت باشد. تو هم سربلند کن، هم پدرت را، هم اسلام و هم ایران را.
همسر شهید حججی ۹۶. ۶. ۶
بسم الله الرحمن الرحیم
یک سوال؟ ماه ذی‌الحجه است یا محرم؟ بچه هیئتی‌ها، بچه مذهبی‌ها، بچه ولایتی‌ها، بچه‌های جهادگر کجا می‌روند؟ اصلا زود نیست که می‌روند؟ چقدر زرنگ هستند! رفتند که شب عاشورا امام‌شان تنها نماند و پیش اربابشان باشند.
حججی‌ها، شیرازی‌ها، حسینی‌ها و امینی‌ها خوب می‌دانستند که اگر شهید نشوند می‌می‌رند. زرنگ بودند خوب معامله‌ای کردند.
شهادت هنر است، مزد جهاد است. فرقی هم نمی‌کند در شام باشی یا در عراق. در غربت باشی یا در وطن. با لب تشنه باشی یا سیراب. اسیر هم شده باشی یا نه؟ هر چه که هست شهادت یک لحظه نیست. یک سیر است، یک مسیر است. ابتدای این مسیر هم اخلاص و فداکاری است. چه در شهر باشی چه روستا. شاید هم در کشوری دیگر.
حججی‌ها، شیرازی‌ها، حسینی‌ها. رفتید که روستا‌ها را بسازید اما... خودتان ساخته شدید آن هم در اردوهای جهادی. مشکلات را با جان و دل خریدید و خوب مزدتان را هم گرفتید.
سه‌شنبه‌های مهدوی، در گرمای تابستان به سر چهارراه‌ها رفتید و با شربت، گل و یک لبخند از مردم پذیرایی کردید. همین نام مهدوی هم شما را به اینجا رساند.
خوشا بسعادتتان، نامه اعمالتان را که با خون بدن تان پنج‌شنبه به دست امام زمان رساندند لبخند مولا نصیبتان شد. شب جمعه هم که مهمان ارباب‌تان بودید. به به، چه بزم و شوری در کنار خاندان رسول الله (ص).
بهاره‌جان چند کلامی هم با تو سخن بگویم؛ دختر هستی و بابایی... مثل رقیه، بابایت را دیگر نمی‌بینی ... مثل رقیه، پدرت شهید شد... مثل رقیه، اما بهاره‌جان اینجا نمی‌گذارند تو تشنه بمانی. کسی هم تو را اذیت نمی‌کند کتکت نمی‌زنند. با احترام عکس پدرت را روی دست می‌گیرند. اگر بهانه بگیری و دلتنگ شوی مزار پدرت هست. سنگ نیست، نیزه نیست، خرابه نیست، طبق نیست.
سهم دیگران از نگاه به تو حسرت است و آه که خودشان جامانده‌اند. بابا کنارت هست، همیشه هم هست. حضورش را حس می‌کنی. اصلا خدا را هم احساس می‌کنی. بهترین هدیه را هم پدرت به تو داده است، با تمام هنرش. عزت، سربلندی و افتخار. شهادت هنر است و پدرت هم به فرمان آتش به اختیار رهبرمان رفت. رفت تا تو و مادر و خانواده سربلند بشود؛ مبارکت باشد. تو هم سربلند کن، هم پدرت را، هم اسلام و هم ایران را.
همسر شهید حججی ۹۶. ۶. ۶
ارسال نظرات