برجام، اسب تروا نفوذ

گروه دانشگاه خبرگزاری دانشجو،* امروزه مسئله نفوذ یکی از مهمترین راهبرد‌های نظامی، سیاسی و فرهنگی است. البته نفوذ سبقه تاریخی دارد. مانند جنگ تروآ که قریب بر ۱۴ قرن پیش از میلاد بین یونانیان و سرزمین تروآ اتفاق افتاده است. این جنگ حدود ۱۰ سال به طول انجامید. یونانیان که بعد از حدود ۱۰ سال محاصره سرزمین تروآ به هیچ دستیافتی نرسیده بودند، تصمیم به اقدامی تازه نمودند.

آن‌ها یک اسب توخالی چوبی ساختند و در آن ۳۰ سرباز را مخفی نمودند؛ و دیگر سربازان به طور نمادین به سمت کشتی‌های خود حرکت کردند. مردمان تروآ که خود را بعد از تحریم ومحاصره ۱۰ ساله نجات یافته می‌دیدند. به گفته برخی ساده اندیشان حکومتی اسب چوبی را یک هدیه از طرف یونانیان پنداشتند و آن را به عنوان نماد صلح به معبد خود بردند و برخلاف سخن فرماندهان نظامی، آرایش نظامی خود را تغییر داند. 

سربازان یونانی که خود را در مرکزی‌ترین و امن‌ترین نقطه آنجا میدیدند، زمانی که همه در خواب بودند از اسب خارج شده و با باز نمودن دروازه‌های شهر راه را برای سایر یونانیان باز نمودند. یونانیان که توانسته بودند بعد از ۱۰ سال به قلعه مقاوت تروآ وارد شوند، تمام نظامیان را کشتند و زنان و کودکان را به اسارت گرفتند. 

البته این یکی از هزازان مثال نفوذ می‌باشد که در تاریخ صورت گرفته است. امروزه مسئله نفوذ هماهند گذشته صرفا نظامی نیست و میتواند تمام ابعاد انسانی را در بر بگیرد. از مهمترین و اثرگزار‌ترین نفوذ ها، نفوذ رفتاری می‌باشد. دشمن در مسئله نفوذ نیاز ندارد که آن را با خشونت و در خفا وارد جامعه کند بلکه نفوذ، عملی است که کاملا محترمانه و در مقابل دیدگان همگان وارد می‌شود و اثر خود را می‌گذارد.

بعد از پیروزی انقلاب اسلامی ایران که یک انقلاب فکری بر مبنای اسلام می‌باشد. توجه دشمنان را بیش از گذشته بر روی نفوذ هر چه بیشتر آن متمرکز می‌کرد.

از همان ابتدا افراد انقلابی این مسله را گوشزد می‌نمودند تا توجه مسولان ذی ربط را بیشتر متوجه آن موضوع نمایند. اوایل انقلاب اسلامی که روحیات انقلابی گری در مردمان آن روزگار به وفور دیده می‌شد، نفوذ یک مسئله جدی محصوب نمی‌گردید. ولی امروزه با اتفاقاتی که در حوزه فرهنگ و سیاست پیش آمده، آن را به یک بحران مبدل نموده است؛ به طوری که در قضیه فرهنگی شاهد مساعلی همچون سند ۲۰۳۰ بوده ایم و حالا نیز مسئله بازدید از سایت‌های نظامی می‌باشد که ما را بیش از هر چیز یاد جنگ تروآ می‌اندازد.

مسئله از آنجا شروع شد که بعد از جنگ جهانی دوم و آغاز جنگ سرد، یک پیمان نامه‌ای با موضوع منع گسترش سلاح هسته‌ای (ان پی تی) تصویب گردید و کشور‌ها را به دو طبقه برخودار از سلاح هسته‌ای و غیر برخوردار بر سلاح هسته‌ای تقسیم نمود. قانونی که کشور‌های که از قضا عضو دائم شورای امنیت نیز بودند را بر کشور‌های دیگر سوار نمود. طبق این قانون کشور هایی که دارای سلاح اتمی بودند به عنوان ناظر بر دیگر کشور‌ها نباید اجازه دهند که کشور دیگری به صلاح هسته‌ای دست یابد. البته این خود ناقض عدالت اجتماعی می‌بود، که یک عده به علت دارا بودن سلاح دیگر کشور‌ها را محدود می‌کردند. در صورتی که می‌توانستد با اکسید کردن تمام بمب‌های هسته‌ای از گسترش بیشتر آن جلوگیری نمایند. نکته قابل توجه‌ای که وجود دارد این است که کشور‌های هسته‌ای همچون هند، پاکستان و حتی رژیم غاصب و کودک کش صهیونیستی از ابتدا این قانون را نپذیرفته و امضا نکردند.

آژانس بین المللی نیز برای نظارت دقیق‌تر بر ان پی تی موضوع پروتکل الحاقی را نیز به آن افزود. در این الحاقیه امکان بازدید نظامی بدون قید و شرط به بازرسان آژانس که بعضاً ماموران سرویس‌های جاسوسی ایالات متحده آمریکا می‌باشند، داده می‌شود. در دولت اصلاحات و هنگامی که حسن روحانی دبیر وقت شورای عالی امنیت ملی بود در تاریخ ۲۷ / ۹ / ۸۲ با هدف اعتمادسازی در طی مذاکرات سعد آباد به طور کامل و داوطلبانه پروتکل الحاقی را امضا کرد.

در مفاد این پروتکل آمده است که برای بازدید نیازی به رای شورای حکام ندارد و می‌تواند اطلاعاتی درباره معادن اورانیوم و همچنین شرح افراد حقوقی و حقیقی مرتبط به هسته‌ای را داشته باشند. همچنین در ماده ۱۲ این پروتکل مواردی قید می‌نماید که با اصل حاکمیت ملی هر کشور در تضاد می‌باشد.

نکته قابل توجه دیگری که در این مسئله به چشم می‌خورد بازدید بدون اطلاع یا (NO-NOTICE INTSPECTION) می‌باشد. بازرسان می‌توانند بدون اطلاع قبلی طبق اسناد خود به هر قسمت از مراکز نظامی و امنیتی ورود پیدا کنند؛ و این حقی می‌باشد که در پروتکل الحاقی به بازرسان آژانس داده می‌شود؛ و هیچ تضمینی منباب محافظت از اطلاعات خارج شده از بازدید سایت‌ها به دست ماموران اطلاعاتی آمریکا نیوفتد.

واینگونه می‌شود که تاریخ تکرار می‌شود و عده‌ی بعد از چندین سال مقاومت و سابقه انقلابی گری توسط افراد ساده انگار دچار توهم گردیده و با هدف اعتماد سازی راه نفوذ را که در طول ۴ دهه حفظ گردیده، با احترام می‌گشایند.