کد خبر:۶۳۵۳۷۸
پیام سرپرست وزارت علوم به مناسبت آغاز سال تحصیلی جدید دانشگاه‌ها
سرپرست وزارت علوم نهادینه شدن ایده «دانشگاه به مثابه کانون گفت و گوی ملی و ائتلاف اجتماعی» را از جمله راهبردهای اساسی این وزارتخانه در دوران جدید توصیف کرد.
به گزارش گروه دانشگاه خبرگزاری دانشجو،به نقل از وزارت علوم، سید ضیاءهاشمی، سرپرست وزارت علوم، تحقیقات و فناوری، به مناسبت آغاز سال تحصیلی جدید دانشگاه‌ها و مراکز آموزش عالی کشور، پیامی صادر کرد.
بخش هایی از این پیام به شرح زیر است:
نظام بزرگ آموزش عالی کشور با بیش از چهار میلیون دانشجو، با مسائل و چالش‌هایی نیز روبروست که وظیفه ما و شما گام برداشتن در جهت حل آنهاست. مهم‌ترین این وظائف ارتقای منزلت و سرمایه اجتماعی دانشگاه، تقویت مرجعیت نهاد علم در تصمیم‌گیری و مشارکت در حل مسائل کشور است.
اهتمام به ارتقای کیفی، تقویت انگیزه‌های تحصیلی و امید دانشجویان به آینده، مدیریت و کنترل مهاجرت نخبگان، برنامه ریزی و تدبیر لازم برای مسائلی از قبیل: مدرک‌گرایی و بیکاری فارغ‌التحصیلان ضرورت فعلی ماست.
یکی از اصلی‌ترین انتظارات ما از دانشگاه، تولید دانش و رشد فناوری برای حل مشکلات و تحقق استقلال و اعتلای کشور است. دانشگاهی می‌تواند بانی و باعث استقلال کشور باشد که به طریق اولی از موهبت استقلال برخوردار باشد. الگوی آموزش عالی در جوامع پیشرفته نیز همین است: دانشگاه محترم، مستقل، مقتدر و سربلند.
از سوی دیگر دانشگاه مهد عدالت طلبی و آزادیخواهی است. رهبر معظم انقلاب اسلامی نیز بار‌ها بر نقش دانشگاه در پیگیری عدالت و آزادی تاکید کرده‌اند. اما امروز باید دید دانشگاه‌های ما به لحاظ تحقق عدالت و آزادی چه وضعیتی دارند؟ آیا توانسته‌ایم به یک نظام آموزش عالی مبتنی بر عدالت و انصاف دست پیدا کنیم؟ شاخص‌های عدالت پروری در روند جذب دانشجو، جذب استاد و توسعه کمی و کیفی آموزش عالی رعایت شده است؟
آموزش عالی ما توانسته است امکانات و امتیازات خود را بر مبنای صلاحیت و شایستگی در میان اقشار گوناگون جامعه توزیع کند؟ از طرف دیگر آیا توانسته‌ایم آزاداندیشی و آزادیخواهی را در دانشگاه نهادینه کنیم؟ آیا دانشجو و استاد دغدغه‌مند و متعهد ما می‌توانند آزادانه ما را نقد کنند و معایب ما را پیش چشم مان بیاورند؟ و آیا می‌توانند به عنوان متخصصان و صاحبنظران و نخبگان کشور دغدغه‌های خود را بدون لکنت به گوش ما برسانند؟ بدیهی است به میزانی که برای دانشگاه استقلال، عدالت و آزادی بخواهیم می‌توانیم از آن انتظار استقلال افزایی، عدالتجویی و آزاداندیشی داشته باشیم.
دولت تدبیر و امید به دلیل اهمیتی که برای نقش دانشگاه و نظام نخبگان در پیشرفت امور کشور قائل بوده، در حد توان خویش کوشیده است که روندهای اصلاح گرانه و امیدآفرین را در جهت رفع کاستی‌ها و جبران نقائص این حوزه پی بگیرد و در چهار سال گذشته نیز در این راستا گام برداشته است و باید با شتاب و جدیت بیشتر گام‌های بعدی را نیز بردارد.
بر این اساس برخی اقدامات راهبردی در حوزه‌های آموزش، پژوهش و فناوری، و فرهنگی و اجتماعی باید در دستور کار جدی قرار گیرند. تلاش برای تقویت دوره‌های باکیفیت آموزشی و رشد سهم آن‌ها در آموزش عالی بر مبنای نیازهای صنعت و جامعه و در جهت افزایش کارآفرینی، تقویت زیرساخت‌های پژوهشی و حمایت از پژوهشگران در جهت تولید علم و فنآوری، نهادینه شدن ایده «دانشگاه به مثابه کانون گفت و گوی ملی و ائتلاف اجتماعی» در جهت افزایش هویت ملی و بالابردن همبستگی اجتماعی، تسهیل آزاداندیشی و نقادی و نیز تقویت قانونگرایی از جمله این راهبردهای اساسی به شمار می‌آیند.
بخش هایی از این پیام به شرح زیر است:
نظام بزرگ آموزش عالی کشور با بیش از چهار میلیون دانشجو، با مسائل و چالش‌هایی نیز روبروست که وظیفه ما و شما گام برداشتن در جهت حل آنهاست. مهم‌ترین این وظائف ارتقای منزلت و سرمایه اجتماعی دانشگاه، تقویت مرجعیت نهاد علم در تصمیم‌گیری و مشارکت در حل مسائل کشور است.
اهتمام به ارتقای کیفی، تقویت انگیزه‌های تحصیلی و امید دانشجویان به آینده، مدیریت و کنترل مهاجرت نخبگان، برنامه ریزی و تدبیر لازم برای مسائلی از قبیل: مدرک‌گرایی و بیکاری فارغ‌التحصیلان ضرورت فعلی ماست.
یکی از اصلی‌ترین انتظارات ما از دانشگاه، تولید دانش و رشد فناوری برای حل مشکلات و تحقق استقلال و اعتلای کشور است. دانشگاهی می‌تواند بانی و باعث استقلال کشور باشد که به طریق اولی از موهبت استقلال برخوردار باشد. الگوی آموزش عالی در جوامع پیشرفته نیز همین است: دانشگاه محترم، مستقل، مقتدر و سربلند.
از سوی دیگر دانشگاه مهد عدالت طلبی و آزادیخواهی است. رهبر معظم انقلاب اسلامی نیز بار‌ها بر نقش دانشگاه در پیگیری عدالت و آزادی تاکید کرده‌اند. اما امروز باید دید دانشگاه‌های ما به لحاظ تحقق عدالت و آزادی چه وضعیتی دارند؟ آیا توانسته‌ایم به یک نظام آموزش عالی مبتنی بر عدالت و انصاف دست پیدا کنیم؟ شاخص‌های عدالت پروری در روند جذب دانشجو، جذب استاد و توسعه کمی و کیفی آموزش عالی رعایت شده است؟
آموزش عالی ما توانسته است امکانات و امتیازات خود را بر مبنای صلاحیت و شایستگی در میان اقشار گوناگون جامعه توزیع کند؟ از طرف دیگر آیا توانسته‌ایم آزاداندیشی و آزادیخواهی را در دانشگاه نهادینه کنیم؟ آیا دانشجو و استاد دغدغه‌مند و متعهد ما می‌توانند آزادانه ما را نقد کنند و معایب ما را پیش چشم مان بیاورند؟ و آیا می‌توانند به عنوان متخصصان و صاحبنظران و نخبگان کشور دغدغه‌های خود را بدون لکنت به گوش ما برسانند؟ بدیهی است به میزانی که برای دانشگاه استقلال، عدالت و آزادی بخواهیم می‌توانیم از آن انتظار استقلال افزایی، عدالتجویی و آزاداندیشی داشته باشیم.
دولت تدبیر و امید به دلیل اهمیتی که برای نقش دانشگاه و نظام نخبگان در پیشرفت امور کشور قائل بوده، در حد توان خویش کوشیده است که روندهای اصلاح گرانه و امیدآفرین را در جهت رفع کاستی‌ها و جبران نقائص این حوزه پی بگیرد و در چهار سال گذشته نیز در این راستا گام برداشته است و باید با شتاب و جدیت بیشتر گام‌های بعدی را نیز بردارد.
بر این اساس برخی اقدامات راهبردی در حوزه‌های آموزش، پژوهش و فناوری، و فرهنگی و اجتماعی باید در دستور کار جدی قرار گیرند. تلاش برای تقویت دوره‌های باکیفیت آموزشی و رشد سهم آن‌ها در آموزش عالی بر مبنای نیازهای صنعت و جامعه و در جهت افزایش کارآفرینی، تقویت زیرساخت‌های پژوهشی و حمایت از پژوهشگران در جهت تولید علم و فنآوری، نهادینه شدن ایده «دانشگاه به مثابه کانون گفت و گوی ملی و ائتلاف اجتماعی» در جهت افزایش هویت ملی و بالابردن همبستگی اجتماعی، تسهیل آزاداندیشی و نقادی و نیز تقویت قانونگرایی از جمله این راهبردهای اساسی به شمار می‌آیند.
لینک کپی شد
گزارش خطا
۰
اخبار مرتبط
ارسال نظر
*شرایط و مقررات*
خبرگزاری دانشجو نظراتی را که حاوی توهین است منتشر نمی کند.
لطفا از نوشتن نظرات خود به صورت حروف لاتین (فینگیلیش) خودداری نمايید.
توصیه می شود به جای ارسال نظرات مشابه با نظرات منتشر شده، از مثبت یا منفی استفاده فرمایید.
با توجه به آن که امکان موافقت یا مخالفت با محتوای نظرات وجود دارد، معمولا نظراتی که محتوای مشابهی دارند، انتشار نمی یابد.