انتقاد و دفاع رئیس سازمان برنامه و بودجه از هدفمندی یارانه‌ها/ یک بام و دو هوای آقای سخنگو!

گروه اقتصادی خبرگزاری دانشجو؛ شاید هیچگاه محمدباقر نوبخت فکر نمی کرد صحبتهایش با چنین دقتی در تاریخ ثبت شود و امروز به برکت رسانه های مکتوب و مجازی نوبت به مرور آنها برسد. او چه پاسخ بدهد چه ندهد تغییری در واقعیت و افکار عمومی پدید نمی آید.

10 سال قبل رییس سازمان برنامه و بودجه امروز و معاون پژوهش‌های اقتصادی مرکز تحقیقات استراتژیک مجمع تشخیص مصلحت آن روز در اظهار نظری گفته بود:

«این طرح به طور حتم با بار تورمی سنگین همراه خواهد بود که در صورت عدم کنترل موجب فشار بر اقشار کم‌درآمد خواهد شد ... در صورت آزادسازی قیمت‌ها به طور مثال درباره بنزین شاهد رشد 5 برابری قیمت و در نتیجه تورم 500 درصدی خواهیم بود. ما نگران مردم هستیم. به طور حتم این تورم تنها مصرف‌کنندگان را دچار زیان خواهد کرد. اقشار کم‌درآمد چگونه می‌توانند برای کالاهای اساسی مدیریت انعطاف به کار گیرند، چرا که مجبورند برای رفع نیاز روزمره کالای اساسی را تهیه کنند.»

منظور او از عبارت «این طرح» همان هدفمندی یارانه ها بود که حدود 300 تومان به قیمت بنزین اضافه می‌کرد. او افزایش قیمت ها را عاملی برای ایجاد تورمی سنگین می دانست و نگران اقشار کم درآمد جامعه بود.

درآن زمان همراه گران شدن بنزین:

1-  درآمد حاصل از این گرانی به صورت نقد به همه مردم پرداخت می شد.

2- برای جلوگیری از افزایش قیمت‌ها و تورم، به ناوگان حمل‌ونقل عمومی، بنزین با همان نرخ سابق پرداخت می شد و سهمیه مصرف ماهانه (60 لیتر) نیز به حساب سوخت مردم واریز می‌شد.

از آن روز 10 سال گذشته و امروز محمد باقر نوبخت اعلام کرده مسولیت بودجه 97 با اوست. البته این جمله قبل تر هم توسط رئیس جمهور در مورد مذاکرات هسته ای بیان شده بود که نتیجه اش را جیب مردم و فرزندان بیکار خانواده‌ها نشان می‌دهد. طبق لایحه پیشنهادی بودجه 97 قیمت حاملهای انرژی افزایش پیدا می کند.

امروز همراه گران شدن بنزین:

1- یارانه نقدی بالای 30 میلیون نفر قطع می شود. البته قبل تر هم عده ای انصراف و یارانه برخی توسط دولت قطع شده بود.

2- نرخ تعرفه خدمات دولتی (مثل عوارض، تعرفه واردات، مالیات، جریمه سربازی و...) هم افزایش چشمگیری می‌یابد.

3- بنزین هم برای چندمین بار گران می شود و مبلغ یارانه هنوز هیچ تغییری نسبت به 5 سال قبل نکرده است.

با این اوصاف باید پرسید:

1- آیا این تورم تنها مصرف‌کنندگان را دچار زیان نخواهد کرد؟

2- اقشار کم‌درآمد چگونه می‌توانند برای کالاهای اساسی مدیریت انعطاف به کار گیرند؟ چرا که مجبورند برای رفع نیاز روزمره کالای اساسی را تهیه کنند.

3- آیا برای کانون تصمیم گیری دولت آقای روحانی هدف وسیله را توجیه می کند و مبانی علمی تصمیمات با تغییر پستها دستخوش تغییر می شوند؟