کد خبر:۶۶۵۹۰۴
«سرو زیر آب» فیلمی شریف و شاعرانه است/ رو راستی با مخاطب
جعفر گودرزی منتقد سینما معتقد است که فیلم «سرو زیر آب» اثری شریف، ارزشمند، شاعرانه و با مخاطب خود رو راست است.
به گزارش گروه فرهنگی خبرگزاری دانشجو، جعفر گودرزی منتقد سینما در یادداشتی به نقد و بررسی فیلم سینمایی «سرو زیر آب» به کارگدرانی محمد باشه آهنگر پرداخت.
در این یادداشت می‌خوانیم:
«مهمترین ویژگی و خصیصه فیلم «سرو زیر آب» به کارگردانی محمد باشه آهنگر این است که از دریچه تازه‌ای به جنگ نگاه کرده است. چیزی که در سینما به شدت به آن نیاز داریم تا از کلیشه و تکرار رهایی یابیم. پرداختن به تبعات جنگ هم ارزشمند است و هم نیاز سینمای امروز ماست که آهنگر متعهدانه و خالصانه به آن پرداخته است.
شهدای گمنام و فضیلت گمنامی و پرداختن به حضور اقوام ایرانی و جغرافیای متعدد ایران که درگیر جنگ بوده اند و آرمانگرایی که بطن و باطنش ایثار است در تک تک سلول‌های فیلم حس می‌شود و به جرات می‌توان گفت: «سرو زیر آب» یکی از بهترین فیلم‌های دفاع مقدس است. فیلمی شاعرانه و با شعور که از مفاهیم انسانی و اخلاقی سخن می‌گوید.
فضیلت گمنامی مساله‌ای است که در روزگار آشفته زندگی ما نه فضیلت است و نه ارزش و در عوض میل به دیده شدن و شهرت به هر قیمتی خریدار دارد، مهمترین و اساسی‌ترین تلنگر فیلم به مخاطب است و در روزگار قحطی ایثار و آرمانگرایی، این مقام و شهرت و ثروت اندوزی است که هر روز ما را از گمنامان این سرزمین بیشتر و بیشتر دور می‌کند. جهانگیر هم در طول فیلم گوشزد می‌کند که گمنام بودن فیض است و با شهادت مظلومانه و غریبانه اش این جمله را معنایی دیگر می‌بخشد.
مهمتر این که فیلم شعار نمی‌دهد و با مخاطبش رو راست است. شاید برای اولین بار هم باشد که نام کاراکتر‌های یک فیلم جنگی کلیشه‌ای نیست و نام‌های علی، حسن، یاسر و حسین روی کاراکتر‌ها نیست، نگاه کنید به نام‌های کاراکتر‌ها در فیلم: جهانگیر، بهرام، گودرز، کرامت، جهانبخش و ... و این همان احترام به شعور مخاطب است که از هر طیف و خانواده و قومی در جنگ حضور داشتند و باور پذیرترشان می‌کند.
فیلمنامه پر از تعلیق و پیچ و تاب است از قضیه شعید گمنام خانواده زرتشتی گرفته تا شهادت برادر کرامت و دلبستگی و علاقه برادر شهید روستا به زن برادرش و ....
باشه آهنگر چقدر در «سرو زیر آب»، دوست داشتنی، منطقی و با احترام به حضور اقوام و ادیان مختلف در جنگ پرداخته و این حس هم به درستی به مخاطب منتقل می‌شود و به خوبی تاثیرش را می‌گذارد و در سوگ سیاوش‌های جنگ کلاه از سر بر می‌دارد و به احترام شان می‌ایستد.
نکته آخر: به دلیل اینکه احساسات فیلم بهتر و ارزشهایش بیشتر نمایان شود به یک مونتاژ مجدد نیاز دارد و به محمد باشه آهنگر و حامد حسینی خداقوت و دست مریزاد می‌گویم.»
در این یادداشت می‌خوانیم:
«مهمترین ویژگی و خصیصه فیلم «سرو زیر آب» به کارگردانی محمد باشه آهنگر این است که از دریچه تازه‌ای به جنگ نگاه کرده است. چیزی که در سینما به شدت به آن نیاز داریم تا از کلیشه و تکرار رهایی یابیم. پرداختن به تبعات جنگ هم ارزشمند است و هم نیاز سینمای امروز ماست که آهنگر متعهدانه و خالصانه به آن پرداخته است.
شهدای گمنام و فضیلت گمنامی و پرداختن به حضور اقوام ایرانی و جغرافیای متعدد ایران که درگیر جنگ بوده اند و آرمانگرایی که بطن و باطنش ایثار است در تک تک سلول‌های فیلم حس می‌شود و به جرات می‌توان گفت: «سرو زیر آب» یکی از بهترین فیلم‌های دفاع مقدس است. فیلمی شاعرانه و با شعور که از مفاهیم انسانی و اخلاقی سخن می‌گوید.
فضیلت گمنامی مساله‌ای است که در روزگار آشفته زندگی ما نه فضیلت است و نه ارزش و در عوض میل به دیده شدن و شهرت به هر قیمتی خریدار دارد، مهمترین و اساسی‌ترین تلنگر فیلم به مخاطب است و در روزگار قحطی ایثار و آرمانگرایی، این مقام و شهرت و ثروت اندوزی است که هر روز ما را از گمنامان این سرزمین بیشتر و بیشتر دور می‌کند. جهانگیر هم در طول فیلم گوشزد می‌کند که گمنام بودن فیض است و با شهادت مظلومانه و غریبانه اش این جمله را معنایی دیگر می‌بخشد.
مهمتر این که فیلم شعار نمی‌دهد و با مخاطبش رو راست است. شاید برای اولین بار هم باشد که نام کاراکتر‌های یک فیلم جنگی کلیشه‌ای نیست و نام‌های علی، حسن، یاسر و حسین روی کاراکتر‌ها نیست، نگاه کنید به نام‌های کاراکتر‌ها در فیلم: جهانگیر، بهرام، گودرز، کرامت، جهانبخش و ... و این همان احترام به شعور مخاطب است که از هر طیف و خانواده و قومی در جنگ حضور داشتند و باور پذیرترشان می‌کند.
فیلمنامه پر از تعلیق و پیچ و تاب است از قضیه شعید گمنام خانواده زرتشتی گرفته تا شهادت برادر کرامت و دلبستگی و علاقه برادر شهید روستا به زن برادرش و ....
باشه آهنگر چقدر در «سرو زیر آب»، دوست داشتنی، منطقی و با احترام به حضور اقوام و ادیان مختلف در جنگ پرداخته و این حس هم به درستی به مخاطب منتقل می‌شود و به خوبی تاثیرش را می‌گذارد و در سوگ سیاوش‌های جنگ کلاه از سر بر می‌دارد و به احترام شان می‌ایستد.
نکته آخر: به دلیل اینکه احساسات فیلم بهتر و ارزشهایش بیشتر نمایان شود به یک مونتاژ مجدد نیاز دارد و به محمد باشه آهنگر و حامد حسینی خداقوت و دست مریزاد می‌گویم.»
لینک کپی شد
گزارش خطا
۰
ارسال نظر
*شرایط و مقررات*
خبرگزاری دانشجو نظراتی را که حاوی توهین است منتشر نمی کند.
لطفا از نوشتن نظرات خود به صورت حروف لاتین (فینگیلیش) خودداری نمايید.
توصیه می شود به جای ارسال نظرات مشابه با نظرات منتشر شده، از مثبت یا منفی استفاده فرمایید.
با توجه به آن که امکان موافقت یا مخالفت با محتوای نظرات وجود دارد، معمولا نظراتی که محتوای مشابهی دارند، انتشار نمی یابد.