تقوا بدون این ۶ مقدمه حاصل نمی‌شود

به گزارش گروه فرهنگی خبرگزاری دانشجو، خداوند در آیات ابتدایی سوره مبارکه بقره، ضمن اینکه اعلام می‌کند قرآن کتابی است برای هدایت انسان‌ها به سوی تقوا (هُدًى لِلْمُتَّقِینَ) ۶ شرط را جزو اوصاف متقین بر می‌شمرد که به نظر می‌رسد فقدان آن‌ها با فقدان تقوا ملازمت دارد.

این ۶ خصیصه عبارتند از:

ایمان به غیب (یُؤْمِنُونَ بِالْغَیْبِ)

اقامه نماز (یُقِیمُونَ الصَّلَاةَ)

انفاق در راه خدا (وَمِمَّا رَزَقْنَاهُمْ یُنْفِقُونَ)

ایمان به قرآن (یُؤْمِنُونَ بِمَا أُنْزِلَ إِلَیْکَ)

ایمان به کتاب‌های آسمانی پیامبران پیش از پیامبر اسلام (وَمَا أُنْزِلَ مِنْ قَبْلِکَ)

یقین به روز جزا (وَبِالْآخِرَةِ هُمْ یُوقِنُونَ)

هرکدام از این خصایص به نوبه خود زمینه ساز تقوا و مقوم آن است؛ مثلا تا زمانی که انسان به خداوند (مهم‌ترین مصداق غیب) و نظارت غیر محسوس او بر اعمال ما (أَلَمْ یَعْلَمْ بِأَنَّ اللَّهَ یَرَى) و حسابرسی در آخرت (یکی دیگر از مصادیق غیب) ایمان و یقین نداشته باشد، تقوا در او حاصل نمی‌شود.

ایمان به غیب زمینه ساز سایر خصایص متقین است، یعنی تا کسی به خداوند عالم به عنوان مهم‌ترین مصداق غیب ایمان نداشته باشد طبیعتا به نماز، کتاب آسمانی (وحی)، حسابرسی، پاداش و کیفر (آخرت) و حتی انفاق ایمان نخواهد داشت.

اگر کسی به وجود غیبی پروردگار عالم ایمان نداشته باشد، برای چه کسی نماز بخواند؟ از نظارت و ثواب و عقاب چه کسی بیم داشته باشد، وحی را چگونه قبول کند؟ و چگونه به پاداش انفاق در راه خدا در جهانی دیگر و نادیدنی امید ببندد؟

پس می‌توان ایمان به غیب را منشأ ویژگی‌های متقین دانست.