یادداشت دانشجویی/
عاقبت سیاست عربستان، فروپاشی است
مدتی است که وقتی به سیاست‌های بریز و بپاشانه ولیعهد عربستان نگاه می‌کنم، عاقبتی جز فروپاشی از درون برای آن متصور نمی‌شوم.
گروه دانشگاه خبرگزاری دانشجو، محمد حسین غریبی؛* عضو شورای مرکزی جنبش عدالت خواه دانشگاه گیلان در یاداشتی نوشت: مدتی است که وقتی به سیاست‌های بریز و بپاشانه ولیعهد خرپول عربستان نگاه می‌کنم، عاقبتی جز فروپاشی از درون برای آن متصور نمی‌شوم...
متن کامل یادداشت به شرح ذیل است:
حال آمدیم و عربستان از گاو شیرده به گاو لاغر مردنی تغییر ماهیت داد و نظام عربستان رو به افول رفت و شبه جزیره یکپارچه، می‌رفت که به شبه جزیره چند پارچه و تکه تکه تبدیل شود، وظیفه ایران در آن زمان در قبال عربستان چیست؟
آیا باید بنشیند و تکه تکه شدن آن را توسط سیاست‌های غلط پادشاهان آن و سیاست‌های تخاصمی آمریکا و انگیس ببیند؟ و یا اینکه به دفاع از یکپارچگی آن بپردازد؟
کمی سیاست‌های کلان، مبهم و مه آلود می‌شود...
یقینا زمانی که شبه جزیره عربستان رو به تکه تکه شدن می‌رفت، ایران باید نقش حافظ منافع عربستان را بازی کند به چند دلیل:
اولین نکته این مسئله است؛ سیاست‌های کلان ایران ایجاب می‌کند که از یکپارچگی تمام کشور‌ها دفاع کند.
فرض کنید که عربستان مانند سودان تجزیه شود، آن موقع می‌توان با دولت‌هایی که هرکدام ساز خودشان را کوک می‌کنند کنار آمد؟ یقینا پاسخ منفی است، پس کنار آمدن با سیاست‌های یک کشور آسان‌تر از کنار آمدن با سیاست‌های کشور‌های متفاوت است.
پس بهتر این است که عربستان یکپارچه بماند تا بتوانیم سیاست مشخصی را در قبال آن در پیش بگیریم.
از نظر حقوق بشری به این ماجرا نگاه کنیم، با این موضوع مواجه می‌شویم که در صورت تقسیم عربستان، مردم آن ممکن است از تقسیم ذخایر زیرزمینی به صورت غیرعادلانه رنج ببرند و از سویی دولت‌های متخاصم قسمت‌های غنی‌تر را با خود همراه کنند که بتوانند انرژی آنان را در راستای امیال خودشان مورد استفاده قرار بدهند و وقتی آنان نیز از نظر انرژی رو به افول رفتند، آنان را نیز تکه تکه و تجزیه بکنند چنانکه در حال حاضر هم درباره سودان چنین سیاستی را در پیش گرفته‌اند و سودان شمالی باز هم در معرض تجزیه به سر می‌برد.
از نظر آیات اللهی، ما باید از تحکیم امت اسلامی دفاع کنیم نه از فروپاشی آن...
عربستان چه بخواهیم و چه نخواهیم یکی از تاثیرگذار‌ترین کشور‌ها در مجامع اسلامی است و جزو امت اسلامی محسوب می‌شود، پس تجزیه آن سبب تضعیف قدرت اسلام و مسلمانان می‌شود پس از این نظر هم نباید از تجزیه عربستان دفاع کنیم.
ولی این سوال پیش می‌آید؛ وقتی که ما از یکپارچگی عربستان دفاع کنیم چطور می‌توانیم از خاندان آل سعود رهایی پیدا کنیم؟
جوابش بسیار ساده است، اگر عربستان به سمت افول پیش برود به راحتی و با خیزش‌های مردمی دچار تغییر مبنایی می‌شود، دقیقا همانطوری که ایران در زمان پهلوی دچار تغییر شد.
نقش ایران برای این کار چیست؟
در ابتدا بیدار کردن مردم و عوام عربستان و همراه کردن آنان با مقاومت و سپس حمایت از تغییرات بنیادین در سطح وسیع و تبدیل نظام پادشاهی به نظام مردم سالاری دینی، یعنی دقیقا همان چیزی که در ایران وجود دارد.
چه اتفاقاتی برای ایران بوجود می‌آید در قبال اتخاذ چنین تصمیماتی؟
قطعا در داخل ایران بسیاری از عوام و همچنین بسیاری از خواص، کوک مخالفت با این سیاست را در پیش می‌گیرند و با برشمردن خیانت‌های عربستان برای مردم مثلا در قامت دلسوز و مشفق برآمده و مانع از پیشرفت قطار انقلاب در ریل خود می‌شوند که قطعا جریانات کارگزاران و اصلاحات و اعتدال سردمداران این جریان هستند.
متن کامل یادداشت به شرح ذیل است:
حال آمدیم و عربستان از گاو شیرده به گاو لاغر مردنی تغییر ماهیت داد و نظام عربستان رو به افول رفت و شبه جزیره یکپارچه، می‌رفت که به شبه جزیره چند پارچه و تکه تکه تبدیل شود، وظیفه ایران در آن زمان در قبال عربستان چیست؟
آیا باید بنشیند و تکه تکه شدن آن را توسط سیاست‌های غلط پادشاهان آن و سیاست‌های تخاصمی آمریکا و انگیس ببیند؟ و یا اینکه به دفاع از یکپارچگی آن بپردازد؟
کمی سیاست‌های کلان، مبهم و مه آلود می‌شود...
یقینا زمانی که شبه جزیره عربستان رو به تکه تکه شدن می‌رفت، ایران باید نقش حافظ منافع عربستان را بازی کند به چند دلیل:
اولین نکته این مسئله است؛ سیاست‌های کلان ایران ایجاب می‌کند که از یکپارچگی تمام کشور‌ها دفاع کند.
فرض کنید که عربستان مانند سودان تجزیه شود، آن موقع می‌توان با دولت‌هایی که هرکدام ساز خودشان را کوک می‌کنند کنار آمد؟ یقینا پاسخ منفی است، پس کنار آمدن با سیاست‌های یک کشور آسان‌تر از کنار آمدن با سیاست‌های کشور‌های متفاوت است.
پس بهتر این است که عربستان یکپارچه بماند تا بتوانیم سیاست مشخصی را در قبال آن در پیش بگیریم.
از نظر حقوق بشری به این ماجرا نگاه کنیم، با این موضوع مواجه می‌شویم که در صورت تقسیم عربستان، مردم آن ممکن است از تقسیم ذخایر زیرزمینی به صورت غیرعادلانه رنج ببرند و از سویی دولت‌های متخاصم قسمت‌های غنی‌تر را با خود همراه کنند که بتوانند انرژی آنان را در راستای امیال خودشان مورد استفاده قرار بدهند و وقتی آنان نیز از نظر انرژی رو به افول رفتند، آنان را نیز تکه تکه و تجزیه بکنند چنانکه در حال حاضر هم درباره سودان چنین سیاستی را در پیش گرفته‌اند و سودان شمالی باز هم در معرض تجزیه به سر می‌برد.
از نظر آیات اللهی، ما باید از تحکیم امت اسلامی دفاع کنیم نه از فروپاشی آن...
عربستان چه بخواهیم و چه نخواهیم یکی از تاثیرگذار‌ترین کشور‌ها در مجامع اسلامی است و جزو امت اسلامی محسوب می‌شود، پس تجزیه آن سبب تضعیف قدرت اسلام و مسلمانان می‌شود پس از این نظر هم نباید از تجزیه عربستان دفاع کنیم.
ولی این سوال پیش می‌آید؛ وقتی که ما از یکپارچگی عربستان دفاع کنیم چطور می‌توانیم از خاندان آل سعود رهایی پیدا کنیم؟
جوابش بسیار ساده است، اگر عربستان به سمت افول پیش برود به راحتی و با خیزش‌های مردمی دچار تغییر مبنایی می‌شود، دقیقا همانطوری که ایران در زمان پهلوی دچار تغییر شد.
نقش ایران برای این کار چیست؟
در ابتدا بیدار کردن مردم و عوام عربستان و همراه کردن آنان با مقاومت و سپس حمایت از تغییرات بنیادین در سطح وسیع و تبدیل نظام پادشاهی به نظام مردم سالاری دینی، یعنی دقیقا همان چیزی که در ایران وجود دارد.
چه اتفاقاتی برای ایران بوجود می‌آید در قبال اتخاذ چنین تصمیماتی؟
قطعا در داخل ایران بسیاری از عوام و همچنین بسیاری از خواص، کوک مخالفت با این سیاست را در پیش می‌گیرند و با برشمردن خیانت‌های عربستان برای مردم مثلا در قامت دلسوز و مشفق برآمده و مانع از پیشرفت قطار انقلاب در ریل خود می‌شوند که قطعا جریانات کارگزاران و اصلاحات و اعتدال سردمداران این جریان هستند.
محمد حسین غریبی* عضو شورای مرکزی جنبش عدالت خواه دانشگاه گیلان
انتشار یادداشت‌های دانشجویی به معنای تأیید تمامی محتوای آن توسط «خبرگزاری دانشجو» نیست و صرفاً منعکس کننده نظرات گروه‌ها و فعالین دانشجویی است.
وظیفه ما هم در قبال شبهه افکنی این قبیل افراد، فقط و فقط روشنگری و بیان دلایل مذکور برای مردم می‌باشد.
هدف از این تحلیل، بررسی یکی سیاست‌های کلان جمهوری اسلامی در قبال کشور‌های مختلف می‌باشد.
لینک کپی شد
گزارش خطا
۰
ارسال نظر
*شرایط و مقررات*
خبرگزاری دانشجو نظراتی را که حاوی توهین است منتشر نمی کند.
لطفا از نوشتن نظرات خود به صورت حروف لاتین (فینگیلیش) خودداری نمايید.
توصیه می شود به جای ارسال نظرات مشابه با نظرات منتشر شده، از مثبت یا منفی استفاده فرمایید.
با توجه به آن که امکان موافقت یا مخالفت با محتوای نظرات وجود دارد، معمولا نظراتی که محتوای مشابهی دارند، انتشار نمی یابد.