به گزارش گروه فرهنگی خبرگزاری دانشجو، دومین برنامه «شب وصل» که به همت «جبهه فرهنگی انقلاب اسلامی» برگزار شد به نکوداشت رضا برجی عکاس و مستندساز اختصاص داشت.
رضا برجی، عکاسی در 75 کشور، تهیهکنندگی، کارگردانی و تصویربرداری 15 سریال مستند، کار عکاسی و فیلم 14 جنگ در دهههای 60 و 70 و 80، جایزه بهترین کارگردانی فیلم مستند و جنگ در سومین جشنواره فیلم سیما در کارنامه خود دارد.
برجی سال گذشته هم به خاطر 35 سال تلاش هنری مورد تقدیر فرهنگسرای رسانه قرار گرفت.
در این مراسم نیز هنرمندانی همچون ابولقاسم طالبی، مسعود ده نمکی، علی انصاری بازیکن فوتبال، جلیلی، علی فریدونی، زریبافان و حسینی وزیر پیشین وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی حضور داشتند.
رضا برجی این مراسم ضمن تشکر از حاضران گفت: شاید برگزاری این بزرگداشتها به این معنی هست که ما هم رفتنی هستیم.
وی گفت: 30 سال از پایان جنگ تحمیلی میگذرد اما وقتی پشت سرم را نگاه میکنم میبینم که حتی یک روز جنگ برای من و خانوادهام تمام نشده است. شاید بگویند اوجی به جنگ و خونریزی عادت کرده؛ اما خدا را شاهد میگیرم در تمام زندگیام هیچ چیز برایم نفرت انگیزتر از جنگ نیست ولی جنگ برای ما تمام نشد چون جنگ میان خیر و شر هیچوقت تمامی ندارد.
این عکاس و مستندساز اظهار داشت: خودم را عکاس و مستندساز نمیدانم چون شغلم این نیست اما دوست دارم اگر عکسی میگیرم یا فیلمی میسازم برای رساندن صدای مظلومان باشد.
برجی اظهار داشت: خیلیها که برخی از آنها در مساند فرهنگی کشور نشستهاند، به نبردی که در پیش است و از خاکریز جبهه به رسانه رسیده؛ اعتقادی ندارند. کاش ستادی تشکیل میشد و عقبهای داشتیم که در این نبرد به جای پارتیزانی جنگیدن، به صورت گروهی و سازماندهی شده وارد نبرد میشدیم.
این هنرمند متعهد گفت: زمان جنگ صدای آژیر قرمز بلند میشد، امروز صدای آژیری بلند نمیشود اما من B52 ها را نه در آسمان تهران که از سرخس تا فاو میبینم که در حال بمباران کردن هستند. آقا مرتضی آوینی میگفت روزی دهکده جهانی تشکیل میشود اما ما شهروند مطیعی نخواهیم بود!
برجی خاطرنشان کرد: روزهایی بوده که همسرم یک ساعت و نیم زخمهایم را پانسمان کرده است اما لحظهای ولله از آرمانهایم عقب ننشستهام. این را هم بگویم که در هیچ جنگی برای شهادت شرکت نکردهام بلکه برای ادای تکلیف رفتم.
وی در پایان ابراز امیدواری کرد تلاشهایش در عرصه رسانه و فرهنگ جز برای رضایت و بازگشت حضرت حجت علیهالسلام نباشد.
دهنمکی در این مراسم گفت: برجی را نه با مستندسازی که از زمان نشریه شلمچه میشناسم که به همراه اخراجیهای برخی نشریات آن زمان در شلمچه جمع شده بودند. آن زمان نقد درون گفتمانی وجود نداشت اما رضا برجی یک مطلب مینوشت و محمد حسین جعفریان به آن پاسخ میداد و این پاسکاریها مخاطبان زیادی را پای کار میآورد.
وی با ذکر مثالی درباره غیرت رضا برجی نسبت به ولایت فقیه اظهارداشت: به خاطر دارم از رضا برجی مطلبی با تیتر درشت چاپ کردیم با این مضمون که اگر آقا بگوید ماست سیاه است، ما آن را سیاه میبینیم که این مطلب البته با هجمه سنگین رسانههای آنطرفی مواجه شد.
بوالفضل جلیلی دیگر کارگردان سینما هم در این مراسم گفت: من 2 بار کوتاه برای فیلمبرداری جبهه رفتم و فرق بین مرد و نامرد را آنجا دیدم. کسانی که رفتند به ندای هل من ناصر الینصرنی پاسخ گفتند و جانباز شدند. آنها اکنون جانباز هستند و درصد آن مهم نیست، کاش این عددها برداشته شود.
وی در ادامه بیان داشت: باید جاذبهمان بر دافعهمان غلبه داشته باشد و اگر چنین شد در مراسم بزرگداشت رضا برجیها از همه طیفها حضور مییابند.
جلیلی در پایان سخنان خود خاطرهای از نخستین دیدارش با شهید آوینی و شیفتگی خود نسبت به او تعریف کرد. همچنین درباره نخستین دیدارش با رضا برجی نیز خاطرهای مطرح کرد.
ابوالقاسم طالبی کارگردان سینما نیز در این مراسم اظهارداشت: خدارا شکر میکنم که همسر برجی نیستم چون 70 کشور و هرچه جنگ بوده رفته است، زندگی با چنین شوهری قطعاً سخت است.
وی افزود: رضا برجی، برجی به بلندای هنر انقلاب است و در عکاسی و مستندسازی یک شاخصه محسوب میشود.
طالبی اظهارداشت: رضا برجی و برجیها به این تجلیلها نیاز ندارند اما جامعه به خوراک فرهنگی نیاز دارد. و خوراک فرهنگی یعنی اینکه از داشتههایمان تقدیر کنیم و آنها را بشناسانیم.