وقتی گروه جهادی افسران ولایت بوشهر صدای مردم روستا می‌شود/ از انتقال یک روستا به پایین کوه تا اشتغالزایی برای روستائیان

به گزارش خبرنگار گروه  دانشگاه خبرگزاری دانشجو، اعضای گروه جهادی افسران ولایت که از دانشجویان دانشگاه علمی و کاربردی بوشهر تشکیل شده اند، یک روستا را به عنوان روستای هدف انتخاب و تلاش می‌کنند در مدت دو تا سه سال محرومیت را از چهره روستا بزدایند؛ این گروه معتقدند که خدمات مقطعی نمی تواند باری از دوش مردم بردارد و به همین دلیل هدف دار اقدام به رفع محرومیت در مناطق مختلف می کنند.

مهمترین اهداف این گروه جهادی علاوه بر خودسازی و خدمت رسانی، کادرسازی برای نظام مقدس جمهوری اسلامی و انقلاب اسلامی با پرورش نیروها و مدیران جهادی، ایجاد روحیه امید و نشاط در مناطق محروم و تلاش در کارآمدی بسیج در کمک به محرومین است.

این گروه‌ه در بازه زمانی که در روستا حضور دارد، مسائل و مشکلات روستا را رصد کرده و برای ارائه به مسئولان مربوطه آماده می‌کند و چه در بازدید مسئولین از گروه‌ها و چه با مکاتبه با ادارت مربوطه پیگیر حل این مشکلات است.

حجت الله پارمان، مسئول گروه جهادی افسران ولایت است که سالهاست تلاش می کند چهره محرومیت را از روستاهای کشور بزداید. او از دغدغه هایش با خبرگزاری دانشجو سخن گفت؛ مشروح سخنان وی را در ادامه می خوانیم:

دانشجو: چه تعریف و هدفی برای گروه های جهادی ترسیم می کنید؟

پارمان: اولین هدف اردوی جهادی خودسازی است و آغاز این سازندگی، ساختن خود است. از اهداف این گروه جهادی که کار خود را با شعار «می سازیم تا ساخته شویم» آغاز کرده، این است که مناطق محروم را شناسایی و تلاش کند نیازهای مردم در این مناطق برطرف شود.

دانشجو: مهمترین فعالیت این گروه جهادی در کجا و به چه صورتی انجام گرفته است؟

پارمان: گروه جهادی افسران ولایت در روستای شاه پسرمرد که از توابع بوشکان دشتستان است، اقدامات مهمی انجام داد؛ این روستا  در حال حاضر منطقه هدف ماست وانتقال روستا از بالای کوه به پایین کوه از اهدافی است که آن را دنبال می کنیم؛ چرا که به دلیل خاص بودن روستا، مردم در بالای کوه شرایط ویژه ای دارند که نمی توان برای آنها آب لوله کشی کشید و جاده ساخت؛ به همین دلیل تلاش می کنیم روستا را از بالای کوه به پایین کوه منتقل کنیم.

 قدم اول ما این است که برای این روستا اهداف بلند مدت قرار دهیم. می دانستیم با چند بار حضور ما در روستا مشکل حل نخواهد شد به همین دلیل تصمیم گرفتیم، این روستا را به عنوان روستای هدف انتخاب و تا جایی که امکان دارد، امکانات این روستا را افزایش دهیم.

پیش از حضور ما مسئولان برآورد کرده بودند که برای لوله کشی آب این روستا بیش از 8 میلیارد تومان هزینه دارد؛ اما با انتقال روستا به پایین کوه با سه تا 5 میلیون تومان مشکل آب لوله کشی حل خواهد شد؛ مشکل پارک، خانه های روستا و درآمدزایی برای اهالی روستا نیز در دستور کار قرار گرفته است.

دانشجو: فکر می کنید گروه جهادی و دانشجویان این گروه به تنهایی بتوانند این مشکلات را برطرف کنند؟ 

پارمان: شاید بچه های گروه جهادی به تنهایی نتوانند این مشکلات را حل کنند؛ به همین دلیل کاری که می توانند در این راه انجام دهند، این است که پای مسئولان را به روستا باز کنند. 

دانشجو: پیش از این نیز چنین اقداماتی انجام داده اید؟ نتیجه ان چه بوده است؟ 

پارمان: یک روز ظهر با دانشجویان برای شناسایی مناطق محروم به یک روستا رفتیم. روستا خلوت بود و پرنده در آن پر نمی زد؛حتی کسی پیدا نمی شد تا از او در مورد روستا بپرسیم این روستا حتی امکانات اولیه زیست را هم نداشت؛ آب مورد نیاز مردم با تانکر تامین می شد و جاده وجود نداشت؛ بیشتر جوانان به دلیل عدم شغل مناسب آنجا را ترک کرده بودند؛ بچه های روستا پارکی برای بازی نداشتند و صدای این مردم به جایی نمی رسید.

در این روستا با پیرمردی برخورد کردیم که سال ها در آن روستا کار می کرد. پای درد و دل او نشستیم او برایمان گفت که جوانان روستا بیکارند و هیچ امکاناتی در روستا وجود ندارد و به دلیل نداشتن راه مناسب دانش آموزان روستایی مجبور به ترک تحصیل می شوند.

پیرمرد به ما می گفت مگر چند دانشجو چه کاری از دستشان برمی آمد که برایمان انجام دهند؛ همین موضوع جرقه ای در ذهن ما زد و تصمیم گرفتیم هدفدار در آن روستا خدمت کنیم. روستا از بسیاری از امکانات محروم بود؛ نه خانه بهداشت؛ نه جاده؛ نه آب داشت و نه آنتن دهی. ما همان جا به پیرمرد قول دادیم تا جایی که می توانیم مشکلات روستا را برطرف کنیم.

صدای مردم روستا شدیم و از معاون استاندار، بخشدار، امام جمعه شهر تا سایر مسئولان برای مطالبه گری مردم روستا اقدام کردند. جاده روستا آسفالت شد، خانه بهداشت ساخته شد؛ امامزاده ای در روستا بود که جزو طرح جامع قرار گرفت. بر روی مسائل آموزش و فرهنگی روستا کار شد و در روستا روحانی مستقر کردیم.

اشتغال روستاییان را فعال کردیم و کار به جایی رسید که دهیار روستا تعاونی ثبت کرد و جوانان بیکار روستا مشغول به کار شدند. در حال حاضرحتی یک نفر بیکار در آن روستا دیده نمی شود. ساخت و سازهای روستا انجام شد و تمامی خانه ها بازسازی شد شور و نشاط به این روستا برگشت و همین نتیجه زحمات سه ساله ما بود.

دانشجو: فکر می کنید حضور هدفدار در یک روستا تا چه میزان می تواند در تحقق اهداف گروه جهادی موثر باشد؟

پارمان: در مناطق محروم استان روستایی را به عنوان پایلوت انتخاب می کنیم و حدود سه تا 5 سال در آنجا اقدامات جهادی انجام می‌دهیم؛ هدف ما این است که سعی کنیم محرومیت را از این روستا بزداییم در واقع به نظر من اگر در یک روستا بتوانیم اقداماتی را انجام دهیم که محرومیت از بین برود، بهتر از این است که مدام در یک روستا برویم وخدمات مقطعی ارائه دهیم.

دانشجو: نقش گروه های جهادی دانشجویی را در این مورد چگونه ارزیابی می کنید؟ 

پارمان: دانشجو رسالتش مطالبه گری است، باید حق خواه باشد و صدای مردم را فریاد بزند؛ در واقع گروه جهادی فریاد مردم هستند حقی است که باید به او برگردانده شود.

 ما در روستاها اهداف را به کوتاه مدت، میان مدت و بلند مدت قسمت کرده ایم؛ اهداف کوتاه مدت ما به ساخت و ساز و تعمیر ساختمان ها، ساخت مساجد ومدرسه ها برمی گردد. کارهای فرهنگی نیز از دیگر اقدامات کوتاه مدت است؛ اما آموزش های جهادی آموزش مشاغل خانگی و ایجاد شغل از اهداف میان مدت ما به حساب می آید.

انجام دوره های کسب و کار و ایجاد کارگاه های متفاوت در این گروه قرار می گیرند؛ اما برای اهداف بلندمدت و تغییر روستاها تلاش می کنیم تا پای مدیران به روستاها باز شود.

دانشجو: گروه جهادی افسران ولایت طرح جدید پنج شنبه و جمعه های جهادی به راه انداخته است، در مورد این طرح بیشتر توضیح دهید

پارمان: طرحی که گروه افسران ولایت در بوشهر اجرا می کند، طرح پنج شنبه و جمعه های جهادی است؛ به این ترتیب که از تمامی اقشار مردم و دانشجویان از جمله مهندس، پزشک، حتی کارمند بانک در طرح های پنج شنبه و جمعه های ما حضور دارند و تلاش می کنند با حضور در روستاها مشکلات مردم را تا حدودی برطرف کنند.

در این طرح ما از کارآفرینان استانی نیز استفاده کرده و مناطق گردشگری را نیز شناسایی و از پتانسیل مردم همان مناطق استفاده می کنیم تا هم از بیکاری بکاهیم و هم از ظرفیت های روستا برای درآمدزایی مردم استفاده کنیم.

دانشجو: تفاوت طرح جامع با پنج شنبه و جمعه های جهادی چیست؟

پارمان : در پنج شنبه و جمعه ها تلاش می کنیم به روستاهای بیشتری سر بزنیم و مشکلات را به صورت مقطعی حل کنیم؛ اما در طرح جامع یک روستا به عنوان هدف انتخاب و تا پایان حل مشکلات روستا در آنجا می مانیم.

دانشجو: فکر می کنید حضور در گروه های جهادی چقدر در خودسازی دانشجویان شرکت کننده در این طرح موثر باشد؟ 

پارمان: دانشجویانی که در گروه های جهادی مشغول به کار می شوند، به این راحتی نمی توانند از کار دست بکشند؛ ما در جنگی هستیم که دشمن تلاش می کند یاس و ناامیدی را در مردم ایجاد کند؛ اما من اعتقاد دارم تا وقتی در دنیا می توان حرفی برای گفتن داشت، باید حرکت کرد و این رسالتی است که خدا بر دوش ما قرار داده است.

دانشجو: در بحث مطالبه گری چه فعالیت هایی انجام می دهید؟

پارمان: در طرح دیگری که داریم قرار شده ماهیانه دهیار روستاهای هدف به همراه مسئولان مرتبط را به بوشهر دعوت کنیم؛ در واقع این جلسات سبب می شود مسئولان مشکلات مردم را از زبان دهیاران به طور مستقیم بشنوند؛ هر ماه یک جلسه برگزار می شود و تلاش می کنیم ما به عنوان دانشجویان مطالبه گر پیگیر این مسائل باشیم.

طرح پنج شنبه و جمعه های جهادی مورد استقبال قرار گرفته است و در بسیاری از استان ها هم درخواست کرده اند که این طرح را با آنها به اشتراک بگذارند. قرار است این موضوع در مرکز مطرح و در صورت تصویب طرح پنج شنبه و جمعه های جهادی به صورت سراسری در کشور اجرا شود.