به گزارش گروه فرهنگی خبرگزاری دانشجو، یکی از رویداد‌های ماه مبارک رمضان بنا به نامگذاری امام خمینی (ره)، روز جهانی قدس (آخرین جمعه ماه رمضان) است. روزی که بسیاری از مسلمانان جهان برای دفاع از مردم مظلوم فلسطین به پا می‌خیزند و در راهپیمایی شرکت می‌کنند و مشت گره کرده خود را بر دهان مستکبران می‌کویند.
به همین منظور گاهی سوال می‌شود که حضور در راهپیمایی روز قدس ثواب دارد یا خیر؟ یا الزام این حضور در چیست؟
حجت الاسلام محمد حسین پویا در این باره می‌گوید:
قرآن کریم در آیه ۱۲۰ سوره مبارکه توبه می‌فرماید: «مَا کَانَ لِأَهْلِ الْمَدِینَةِ وَ مَنْ حَوْلَهُمْ مِنَ الْأَعْرَابِ أَنْ یَتَخَلَّفُوا عَنْ رَسُولِ اللَّهِ وَلَا یَرْغَبُوا بِأَنْفُسِهِمْ عَنْ نَفْسِهِ ۚ. ذَٰلِکَ بِأَنَّهُمْ لَا یُصِیبُهُمْ ظَمَأٌ وَلَا نَصَبٌ وَلَا مَخْمَصَةٌ فِی سَبِیلِ اللَّهِ وَلَا یَطَئُونَ مَوْطِئًا یَغِیظُ الْکُفَّارَ وَلَا یَنَالُونَ مِنْ عَدُوٍّ نَیْلًا إِلَّا کُتِبَ لَهُمْ بِهِ عَمَلٌ صَالِحٌ ۚ. إِنَّ اللَّهَ لَا یُضِیعُ أَجْرَ الْمُحْسِنِینَ»
«اهل مدینه و بادیه‌نشینان اطرافشان نباید هرگز از (همراهی) پیغمبر تخلف کنند و نه هرگز جان خود را از جان او عزیزتر شمارند؛ زیرا هیچ رنج تشنگی و خستگی و گرسنگی در راه خدا نکشند و هیچ قدمی در جایی که کفار را خشمگین کند، ننهند و هیچ دستبردی به دشمنان نرسانند جز آنکه در مقابل هر یک از این رنج و آلام، عمل صالحی در نامه اعمالشان نوشته شود که خدا هرگز اجر نیکوکاران را ضایع نخواهد کرد.»
تعبیر آیه ۱۲۰ سوره توبه بدین معناست که اگر انسان گرسنگی، سختی و تشنگی را در راه خدا تحمل کند و قدم در راهی بگذارد که باعث خشم کفار شود، خداوند تمام این قدم‌ها را در پرونده اعمال بندگان خود ثبت می‌کند.
به همین منظور گاهی سوال می‌شود که حضور در راهپیمایی روز قدس ثواب دارد یا خیر؟ یا الزام این حضور در چیست؟
حجت الاسلام محمد حسین پویا در این باره می‌گوید:
قرآن کریم در آیه ۱۲۰ سوره مبارکه توبه می‌فرماید: «مَا کَانَ لِأَهْلِ الْمَدِینَةِ وَ مَنْ حَوْلَهُمْ مِنَ الْأَعْرَابِ أَنْ یَتَخَلَّفُوا عَنْ رَسُولِ اللَّهِ وَلَا یَرْغَبُوا بِأَنْفُسِهِمْ عَنْ نَفْسِهِ ۚ. ذَٰلِکَ بِأَنَّهُمْ لَا یُصِیبُهُمْ ظَمَأٌ وَلَا نَصَبٌ وَلَا مَخْمَصَةٌ فِی سَبِیلِ اللَّهِ وَلَا یَطَئُونَ مَوْطِئًا یَغِیظُ الْکُفَّارَ وَلَا یَنَالُونَ مِنْ عَدُوٍّ نَیْلًا إِلَّا کُتِبَ لَهُمْ بِهِ عَمَلٌ صَالِحٌ ۚ. إِنَّ اللَّهَ لَا یُضِیعُ أَجْرَ الْمُحْسِنِینَ»
«اهل مدینه و بادیه‌نشینان اطرافشان نباید هرگز از (همراهی) پیغمبر تخلف کنند و نه هرگز جان خود را از جان او عزیزتر شمارند؛ زیرا هیچ رنج تشنگی و خستگی و گرسنگی در راه خدا نکشند و هیچ قدمی در جایی که کفار را خشمگین کند، ننهند و هیچ دستبردی به دشمنان نرسانند جز آنکه در مقابل هر یک از این رنج و آلام، عمل صالحی در نامه اعمالشان نوشته شود که خدا هرگز اجر نیکوکاران را ضایع نخواهد کرد.»
تعبیر آیه ۱۲۰ سوره توبه بدین معناست که اگر انسان گرسنگی، سختی و تشنگی را در راه خدا تحمل کند و قدم در راهی بگذارد که باعث خشم کفار شود، خداوند تمام این قدم‌ها را در پرونده اعمال بندگان خود ثبت می‌کند.
ارسال نظرات