اکبر رنجبرزاده دبیر هیئت رئیسه مجلس دهم و نمایندهٔ حوزهٔ انتخابیهٔ اسدآباد در گفت و گو با خبرنگار سیاسی خبرگزاری دانشجو، درباره کارشکنی های برگزاری جشن «دکتر سلام» گفت: اجتماعات سیاسی، صنفی و یا اجتماعات تخصصی و موضوعاتی از این قبیل به نظر من نباید موجب هراس، نگرانی و تشویش خاطر هیچ شخص، گروه و یا دولت و یا نهاد خاصی شود، بلکه حرکت های اجتماعی، سیاسی در درون نظام که معمولا با یک سبقه کاملا قابل قبول و قابل دفاع هم باشد می تواند در جهت تقویت پایه های اجتماعی نظام محسوب شود. نشاط و شادابی اجتماعی را افزایش می دهد و در راستای خیلی از شعارهایی که معمولا دولت ها برای جلب آرای مردم در مواقع انتخابات می دهند باشد.
وی ادامه داد: اما در عمل وقتی گروه هایی پای کار هستند که با آن رویه و نگاه خودشان هم خوانی نداشته باشد ممکن است مقابله داشته باشند که اصلا این قابل دفاع نیست و به نظر من رنگ و بوی مقابله با آن جریان مردم سالاری تلقی نمی شود و زیبنده هیچ کس و هیچ گروه و شخص یا دولت و یا وزیری نیست.
این نماینده مجلس عنوان کرد: به نظر من وقتی که ما فضای اجتماعی در حد قابل قبولی نداریم ناچار هستیم از فضاهای ورزشی استفاده کنیم، چه در مسائل صنفی یا اجتماعی یا سیاسی. در سوابق گذشته هم از این مکان ها استفاده شده چرا برای بحث دکتر سلام مانع می شوند؟
وی با اشاره به تصمیم مسولان ادامه داد: بروز این اتفاق هم جای سوال است هم تعجب و به نظر من به مصلحت هیچ کسی نیست. انتقادهای بسیاری هم از منظر و نگاه درون این مجموعه متوجه کسانی است که از ورود این عزیزان در اجتماع بزرگترممانعت و خودداری می کنند.
رنجبرزاده در ادامه گفت: این حق طبیعی جوانان است که در ورزشگاه مراسم خود را برپا کنند؛ این افراد گروهی از جامعه هستند با یک گرایش سیاسی خاص، پس می طلبد که بالاخره دست اندرکاران فضاهای ورزشی به ویژه وزیر ورزش به این ها کمک کرده و شرایط خوبی برایشان فراهم کنند تا موجب اعتراض این عزیزان فراهم نگردد.
وی بیان کرد: در مجموع ما تمام امکانات و شرایط را باید فراهم کنیم برای اینکه مردم در اجتماعات حضور پیدا کنند زیرا این حضور می تواند موجب پیشرفت و توسعه شود و راه را برای انتقادها و پیشنهادها باز کند و مسیرهای انحرافی و فسادی که برخی اوقات در سایه سکوت و عدم حضور ممکن است فراهم شود را مسدود کند. این حضورها و اجتماعات می تواند کسانی که در راستای اهداف خودشان فرصت طلبی می کنند و در جهت مردم نیستند را به حاشیه ببرند.
این نماینده مجلس با بیان اینکه اجتماعات مردمی نشاط سیاسی خاصی ایجاد می کند تصریح کرد: اجتماعات مردمی می توانند بازدارند باشند چه در مسائل اقتصادی و سیاسی و یا موضوعات مختلف دیگر بنابراین باید از این تجمعات استقبال می شد ، باید با الگو برداری از کشورهای دیگر جریان مخالف را بپذیریم، حضور گروه های منتقد ما زیبایی خاص خودش را دارد و هیچ چیز دیگری جایگزین آن نمی شود.
وی در پاسخ به این سوال که آیا از نظر قانونی این امکان هست که وزارت ورزش بگوید ورزشگاه را در اختیار شما نمی گذارم؟ گفت: امکان ورزشی معمولا تحویل بخش خصوصی هستند یعنی توسط ngo ها اداره می شوند و اداره آنه ها صرفا دست دولت نیست لذا این حرف به نظر من قابل دفاع نیست ضمن اینکه ضمن این که وزارت کشور هم می تواند دیگر وزارت خانه ها را ملزم بکند دیگر برای مواقعی که ضرورت یک اجتماع بزرگی وجود دارد مکان های خود را در اختیار گروه ها قرار دهند.
رنجبر زاده عنوان کرد: به نظر من نمی تواند یک فرد و یا ارگان بگوید ورزشگاه را نمی دهم چون براساس آن خواسته شخصی خودش می شود جدایی از مسائل شخصی به صورت ملی بخواهیم فکر کنیم حتما باید ورزشگاه در اختیار جوانان قرار گیرد و ممانعتی هم به وجود نمی آمد.
وی با اشاره به پیگیری برگزاری جشن «دکتر سلام» در ورزشگاه آزادی اشاره کرد: برای پیگیری برگزاری این جشن در آزادی می شد یک نامه ای به مجلس شورای اسلامی نوشته شود که مضمون آن این باشد که ما جمعیت 5هزار نفره را باید کجا اسکان بدهیم و در اینجا دولت مکلف است فضا را در اختیار شما قرار بدهد نه این که شما را هدایت کند در فضای کوچکی که تقریبا هوا و نباشد و از شدت گرما همه بیرون بزنند و اصلا امکان حضورشان فراهم نشود به عبارت نرمی بگوید که شما اجتماع نکنید و ما موافق شما نیستیم این را می شود از طریق مجلس و کمیسیون اصل 90 نامه نگاری شود و به رئیس جمهور نیز نامه بدهید و بگویید شما که خیلی تمایل داشتید که گروه ها و اجتماعات گاها مسائل شان را در قالب آرامش و در یک فضای آرام مطرح کنند این یکی از نمونه های بارز دموکراسی است است اجازه بفرمایید این اتفاق بیفتد.
خیلی جالبه الان دولت مصوبه خودش رو هم قبول نداره!؟ و اجازه برگزاری جشن دکتر سلام در ورزشگاه آزادی رو نمیدهد اصلا دکتر سلام یک نوع اعتراض به وضعیت کنونی در قالب طنز است اعتراضی است مسالمت آمیز از حرف های دل مردم