با تلاش پژوهشگران؛
به گزارش گروه دانشگاه خبرگزاری دانشجو، نتایج یافته‌های محققان دانشگاه آنجلیای شرقی نشان می‌دهد که استفاده از نوعی نانوذرات می‌تواند برای درمان سرطان مفید باشد. این گروه نانوذراتی ساختند که موجب حساس‌تر شدن سلول‌های سرطان پستان و پروستات در برابر داروی شیمی‌درمانی می‌شود. نتایج مثبت آزمایشگاهی این فناوری موجب شده تا این فناوری یک گام به انجام آزمون بالینی نزدیک‌تر شود.
این گروه تحقیقاتی معتقدند که این روش قابلیت تولید انبوه را داشته و می‌توان از آن برای آزمون بالینی روی انسان استفاده کرد. در این روش محققان از نانوذرات برای هدف‌گیری مستقیم تومور سرطانی استفاده کردند. آن‌ها دو دارو را در یک نانوذره قرار داده و از آن برای هدف‌گیری سلول سرطانی استفاده کردند.
این دارو‌ها که در حال حاضر به‌صورت بالینی نیز استفاده می‌شوند، دکستاکسل و فینگولیمود هستند. دکستاکسل نوعی داروی ضدسرطان و فینگولیمود نیز داروی ضد ام‌اس است. استفاده‌ی هم‌زمان این دو دارو موجب می‌شود تا سلول‌های تومور سرطانی نسبت به داروی شیمی‌درمانی حساس شود.
فینگولیمود را نمی‌توان به‌صورت مستقیم برای درمان سرطان استفاده کرد؛ چرا که توسط سیستم ایمنی بدن شناسایی و دفع می‌شود. دکستاکسل برای سرطان‌هایی نظیر پروستات، معده، سر و گردن و ریه استفاده می‌شود، اما اثرات منفی جانبی زیادی دارد. این نانوذرات می‌توانند هر دو دارو را به سلول سرطانی برساند، به‌طوری که دوز مورد نیاز برای از بین بردن تومور بسیار کم است.
در حال حاضر تولید در مقیاس صنعتی این نانوذرات با موفقیت انجام شده و پتنت بین‌المللی آن نیز ثبت شده‌است. این گروه به‌دنبال یافتن شریک صنعتی برای تجاری‌سازی و فروش لیسانس آن هستند تا در نهایت این فناوری وارد بخش آزمون بالینی شود.
درون این نانوذرات را می‌توان از مولکول‌هایی پر کرد که درون اسکنر MRI درخشندگی داشته باشند و در نهایت به پزشک کمک کنند تا توزیع نانوذرات را در بدن رهگیری کند.
این گروه تحقیقاتی معتقدند که این روش قابلیت تولید انبوه را داشته و می‌توان از آن برای آزمون بالینی روی انسان استفاده کرد. در این روش محققان از نانوذرات برای هدف‌گیری مستقیم تومور سرطانی استفاده کردند. آن‌ها دو دارو را در یک نانوذره قرار داده و از آن برای هدف‌گیری سلول سرطانی استفاده کردند.
این دارو‌ها که در حال حاضر به‌صورت بالینی نیز استفاده می‌شوند، دکستاکسل و فینگولیمود هستند. دکستاکسل نوعی داروی ضدسرطان و فینگولیمود نیز داروی ضد ام‌اس است. استفاده‌ی هم‌زمان این دو دارو موجب می‌شود تا سلول‌های تومور سرطانی نسبت به داروی شیمی‌درمانی حساس شود.
فینگولیمود را نمی‌توان به‌صورت مستقیم برای درمان سرطان استفاده کرد؛ چرا که توسط سیستم ایمنی بدن شناسایی و دفع می‌شود. دکستاکسل برای سرطان‌هایی نظیر پروستات، معده، سر و گردن و ریه استفاده می‌شود، اما اثرات منفی جانبی زیادی دارد. این نانوذرات می‌توانند هر دو دارو را به سلول سرطانی برساند، به‌طوری که دوز مورد نیاز برای از بین بردن تومور بسیار کم است.
در حال حاضر تولید در مقیاس صنعتی این نانوذرات با موفقیت انجام شده و پتنت بین‌المللی آن نیز ثبت شده‌است. این گروه به‌دنبال یافتن شریک صنعتی برای تجاری‌سازی و فروش لیسانس آن هستند تا در نهایت این فناوری وارد بخش آزمون بالینی شود.
درون این نانوذرات را می‌توان از مولکول‌هایی پر کرد که درون اسکنر MRI درخشندگی داشته باشند و در نهایت به پزشک کمک کنند تا توزیع نانوذرات را در بدن رهگیری کند.
ارسال نظرات