دانشجویان دانشگاه آزاد اراک این روزها با نبود فعالیتهای فرهنگی در سطح دانشگاه مواجه هستند که این امر به گفته فعالان دانشجویی از مدیریت ضعیف مسئولان فرهنگی دانشگاه ناشی میشود.
به گزارش خبرنگار گروه دانشگاه خبرگزاری دانشجو، دانشگاه آزاد اراک عمری ۳۳ ساله دارد و جزو اولین دانشگاههایی است که با عنوان آزاد اسلامی در کشور تأسیس شد. این دانشگاه با ۶۰۰ نفر دانشجو و در ۱۰ رشته تحصیلی فعالیت خود را آغاز کرد و اکنون با بیش از ۲۰ هزار دانشجو و ۲۰۰ رشته تحصیلی در مقاطع مختلف کار خود را ادامه میدهد.
جایگاه علمی این دانشگاه از آنجا بیشتر معلوم میشود که بخشی از نیروی متخصص شهر صنعتی اراک را این دانشگاه تربیت میکند و تأمین بخشی از نیازهای صنعتی این شهر را به عهده دارد؛ اما همه آنچه یک دانشگاه را به تراز دانشگاه انقلابی و مطلوب میرساند، توجه به بعد علمی آن نیست. در واقع وظیفه دانشگاه صرفا تربیت دانشجوی علمی نیست؛ دانشگاه وظیفه دارد نیروهایی آشنا با فضای فرهنگی و سیاسی جامعه تربیت کند تا فارغ التحصیلان دانشگاهی پس از ورود به عرصه جامعه از وظایف اجتماعی خود غفلت نورزند. موضوعی که به نظر میرسد در دانشگاه آزاد اراک مورد غفلت واقع شده است.
افت چشمگیر فعالیتهای فرهنگی در دانشگاه علیرضا مشیدی، یکی از فعالان دانشجویی این دانشگاه است که نسبت به کاهش فعالیتهای فرهنگی در سطح دانشگاه اظهار نگرانی میکند. او در گفتگو با خبرنگار ما میگوید: فضای فرهنگی دانشگاه باز نیست و به همین دلیل کار فرهنگی در سطح دانشگاه با افت چشمگیری مواجه بوده است.
مشیدی بیان میکند: طرحهایی که برای برنامههای فرهنگی در شورای فرهنگی دانشگاه مطرح میشود، به دلیل نبود بودجه به راحتی رد میشود و این در حالی است که طرحهایی که از سوی معاونت فرهنگی دانشگاه ارائه میشود، بودجههای کلان میگیرند و اجرایی میشوند.
این فعال دانشجویی با بیان اینکه این رویکرد مسئولان دانشگاه باعث میشود فعالیتهای فرهنگی به ضد فرهنگ تبدیل شود و اثر عکس بگذارند، ادامه میدهد: یکی از موضوعاتی که به ما ابلاغ شده این است که برای برنامههای فرهنگی اجازه نداریم بنر چاپ کنیم و دلیل آن هم نبود بودجه عنوان شده است.
وی با بیان اینکه ما برای برنامههایی مانند برگزاری دعای ندبه در سطح دانشگاه نیاز به بودجه زیادی نداریم، میگوید: این برنامهها به دلیل کمبود بودجه اجازه اجرا نمیگیرند.
مشیدی میگوید: دلیل دیگری که برای اختصاص نیافتن بودجه به این برنامهها بیان میشود، این است که مسئولان دانشگاه معتقدند برنامههای فرهنگی و مذهبی بین دانشجویان مخاطب ندارد و برگزاری چنین برنامههایی موجب هدر رفتن بودجه فرهنگی دانشگاه میشود.
وی معقتد است مدیران فرهنگی دانشگاه با این دیدگاهها فعالیتهای کانون فرهنگی را پیش میبرند و از طرف دیگر راه جدیدی هم برای فعالیتهای فرهنگی پیش پای دانشجویان نمیگذارند.
این فعال دانشجویی میگوید: مسئولان دانشگاه با این نگاه به فعالیتهای فرهنگی باعث شده اند تشکلهایی مانند انجمن اسلامی و جامعه اسلامی که جزو تشکلهای اصلی در همه دانشگاهها هستند، فعالیتی نداشته باشند تا جایی که حتی امسال انتخابات مسئولان جدید این تشکلها هم برگزار نشد.
مدیران میانی همکاری نمیکنند مهدی خلجی نیز فعال دانشجویی است و سابقه فعالیت در عرصههای فرهنگی و دانشجویی را در کارنامه خود دارد. او معتقد است فضای فرهنگی دانشگاه افت کرده و دچار ضعف شده است.
خلجی میگوید: در حال حاضر تنها تشکل فعال بسیج دانشجویی است و بقیه تشکلهای فعالیتی ندارند و فعالیتهای بسیج دانشجویی هم به شدت کاهش پیدا کرده است.
این فعال دانشجویی با بیان اینکه در دو سال گذشته فعالیتهای فرهنگی دانشگاه شاید به پنج برنامه هم نرسد، ادامه میدهد: این موضوع به دلیل ضعف در مدیریت دانشگاه است.
وی بیان میکند: در جلساتی که در گذشته داشتیم ریاست دانشگاه به ما گفته که سمت وی ریاست دانشگاههای آزاد استان مرکزی است و ما باید مسائل مربوط به واحد اراک را با معاونان وی مطرح کنیم.
خلجی میگوید: مدیران در سطح واحد اراک دغدغهای برای موضوعات دانشجویی ندارند و صرفا تلاش میکنند که همان فعالیت روتین و روزانه خود را انجام دهند.
وی با بیان اینکه مدیران میانی دانشگاه حاضر به تغییر رویکرد خود نیستند، ادامه میدهد: این مدیران میانی از دوره قبلی مدیریت دانشگاه آزاد در سمت خود مانده اند و نمیخواهند با مدیریت جدید دانشگاه همراه شوند.
این فعال دانشجوی ادامه میدهد: این مساله باعث میشود که فعالیتهای فرهنگی و دانشجویی در سطح دانشگاه متوقف شود.
به گفته خلجی این آسیب نه تنها متوجه فعالیتهای فرهنگی دانشگاه نبوده و فعالیتهای علمی آن را هم تحت تأثیر قرار داده و باعث شده تا دانشگاه اراک که زمانی در ساخت و تحقیق پهبادها حرفی برای گفتن داشته باشد، امروز دیگر فعالیتی در این زمینه نداشته باشد.
نبود فعالیتهای دانشجویی در سطح دانشگاه، اولین آسیب را به بدنه دانشجویی یک دانشگاه وارد میکند و باعث میشود این دانشجویان بخش مهمی از جامعه پذیری را که باید در فضای دانشگاه به بوته آزمون و خطا بگذارند، درک نکنند و پس از فارغ التحصیلی در ایفای نقش خود در پیشرفت جامعه، عملکرد ضعیفی داشته باشند.