طی تحقیقات یک دانشمند ایرانی؛
به گزارش گروه فناوری خبرگزاری دانشجو به نقل از نیوساینتیس، تحقیقات «سارا مزروعی» یک محقق ایرانی در دانشگاه تورنتو نشان می‌دهد، طی ۲۹۰ میلیون سال گذشته، تعداد سیارک‌هایی که به زمین برخورد می‌کنند، نسبت به ۷۰۰ میلیون سال قبل از آن، ۲ برابر بیشتر شده است.
طی این پژوهش، مزروعی و همکارانش در انگلیس و ایالات متحده آمریکا فهرستی از چاله‌های محل برخورد اجسام آسمانی با سطح ماه و زمین را بررسی کردند. آن‌ها چاله‌هایی را بررسی کردند که عرض آن‌ها بیش از ۲۰ کیلومتر بود. طبق این پژوهش یک صخره آسمانی با عرض ۸۰۰ متر می‌تواند چنین چاله‌ای روی سطح سیاره ایجاد کند. در مرحله بعد آن‌ها تاریخ برخورد اجسام با سیاره را نیز مشخص کردند.
این درحالی است که ماه و زمین به یک اندازه شاهد برخورد صخره‌های آسمانی بوده اند. زیرا هر دو در یک نقطه در فضا هستند.
به طور دقیق مزروعی و همکارانش با استفاده از اطلاعات مدار گرد شناسایی ماه (Lunar Reconnaissance Orbiter) چاله‌های ناشی از برخورد سیارک‌ها با ماه را بررسی کردند. سپس آن‌ها مشخص کردند آیا تعداد چاله‌های حاصل از برخورد سیارک با عرض بیش از ۱۰ کیلومتر روی ماه و زمین به یک اندازه است یا خیر. آن‌ها در مسیر تحقیقات خود متوجه شدند دوسیاره در این زمینه مشابهت‌های فراوانی دارند. همین امر نشان داد حدود ۲۹۰ میلیون سال قبل میزان برخورد سیارک‌های عظیم به دو سیاره ماه و زمین که چنین چاله‌های عمیقی را ایجاد کند نسبت به ۷۰۰ سال قبل از آن ۲.۶ برابر بیشتر شده است.
برخورد اجسام آسمانی با زمین که بیش از ۶۵۰ میلیون سال قبل اتفاق افتاده به دلیل یخبندان از سطح سیاره خاکی محو شده است؛ بنابراین دانشمندان چاله‌های ناشی از برخورد سیارک‌ها بین ۶۵۰ میلیون تا یک میلیارد سال قبل را روی ماه به عنوان نمونه بررسی کردند. ماه راهنمای خوبی برای تخمین میزان برخورد سیارک‌ها با زمین است، زیرا فاصله آن تا سیاره خاکی کم است و چاله‌های ناشی از برخورد روی آن به مدت طولانی تری باقی می‌مانند.
البته نباید نگران خطر برخورد سیارک‌ها با زمین بود، زیرا حتی با وجود افزایش احتمالات برخورد، هنوز هم به طور متوسط هر یک یا چند میلیون سال احتمال دارد سیارکی با زمین برخورد کند. از سوی دیگر اطلاعات ناسا از سیارک‌هایی که احتمال دارد با زمین برخورد کنند، نشاندهنده آن است که در حال حاضر هیچ خطری زمین را تهدید نمی‌کند.
درهمین راستا بزرگترین خطر شناخته شده، یک سیارک با عرض ۱.۳ کیلومتر است که هر ۸۶۱ سال یکبار فاصله آن با زمین به کمترین مقدار می‌رسد. اما طبق تخمین کارشناسان به احتمال ۹۹.۹۸۸ درصد این سیارک با زمین برخورد نخواهد کرد.
سارا مزروعی، دانشمند دانشگاه تورنتو و مولف ارشد این تحقیق می‌گوید: این تحقیق نشان دهنده احتمالات است. برخورد سیارک‌ها با زمین به ندرت اتفاق می‌افتند و من نگران آن نیستم.
از سوی دیگر هنوز مشخص نیست حدود ۳۰۰ میلیون سال قبل چه اتفاقی افتاده است. مزوعی در این باره می‌گوید: شاید یک خانواده سیارکی فروپاشی و به کمربند سیارکی تبدیل شده است. این صخره‌های فضایی به سمت زمین و ماه حرکت کردند.
بسیاری از دانشمندان معتقدند حدود ۶۵ میلیون سال قبل برخورد سیارکی با زمین (در منطقه آمریکای مرکزی فعلی) به انقراض دایناسورها منجر شده است. این درحالی است که محققان نظر‌های مختلفی درباره این تحقیق دارند. همچنین این تحقیق در ژورنال ساینس منتش شده است.
طی این پژوهش، مزروعی و همکارانش در انگلیس و ایالات متحده آمریکا فهرستی از چاله‌های محل برخورد اجسام آسمانی با سطح ماه و زمین را بررسی کردند. آن‌ها چاله‌هایی را بررسی کردند که عرض آن‌ها بیش از ۲۰ کیلومتر بود. طبق این پژوهش یک صخره آسمانی با عرض ۸۰۰ متر می‌تواند چنین چاله‌ای روی سطح سیاره ایجاد کند. در مرحله بعد آن‌ها تاریخ برخورد اجسام با سیاره را نیز مشخص کردند.
این درحالی است که ماه و زمین به یک اندازه شاهد برخورد صخره‌های آسمانی بوده اند. زیرا هر دو در یک نقطه در فضا هستند.
به طور دقیق مزروعی و همکارانش با استفاده از اطلاعات مدار گرد شناسایی ماه (Lunar Reconnaissance Orbiter) چاله‌های ناشی از برخورد سیارک‌ها با ماه را بررسی کردند. سپس آن‌ها مشخص کردند آیا تعداد چاله‌های حاصل از برخورد سیارک با عرض بیش از ۱۰ کیلومتر روی ماه و زمین به یک اندازه است یا خیر. آن‌ها در مسیر تحقیقات خود متوجه شدند دوسیاره در این زمینه مشابهت‌های فراوانی دارند. همین امر نشان داد حدود ۲۹۰ میلیون سال قبل میزان برخورد سیارک‌های عظیم به دو سیاره ماه و زمین که چنین چاله‌های عمیقی را ایجاد کند نسبت به ۷۰۰ سال قبل از آن ۲.۶ برابر بیشتر شده است.
برخورد اجسام آسمانی با زمین که بیش از ۶۵۰ میلیون سال قبل اتفاق افتاده به دلیل یخبندان از سطح سیاره خاکی محو شده است؛ بنابراین دانشمندان چاله‌های ناشی از برخورد سیارک‌ها بین ۶۵۰ میلیون تا یک میلیارد سال قبل را روی ماه به عنوان نمونه بررسی کردند. ماه راهنمای خوبی برای تخمین میزان برخورد سیارک‌ها با زمین است، زیرا فاصله آن تا سیاره خاکی کم است و چاله‌های ناشی از برخورد روی آن به مدت طولانی تری باقی می‌مانند.
البته نباید نگران خطر برخورد سیارک‌ها با زمین بود، زیرا حتی با وجود افزایش احتمالات برخورد، هنوز هم به طور متوسط هر یک یا چند میلیون سال احتمال دارد سیارکی با زمین برخورد کند. از سوی دیگر اطلاعات ناسا از سیارک‌هایی که احتمال دارد با زمین برخورد کنند، نشاندهنده آن است که در حال حاضر هیچ خطری زمین را تهدید نمی‌کند.
درهمین راستا بزرگترین خطر شناخته شده، یک سیارک با عرض ۱.۳ کیلومتر است که هر ۸۶۱ سال یکبار فاصله آن با زمین به کمترین مقدار می‌رسد. اما طبق تخمین کارشناسان به احتمال ۹۹.۹۸۸ درصد این سیارک با زمین برخورد نخواهد کرد.
سارا مزروعی، دانشمند دانشگاه تورنتو و مولف ارشد این تحقیق می‌گوید: این تحقیق نشان دهنده احتمالات است. برخورد سیارک‌ها با زمین به ندرت اتفاق می‌افتند و من نگران آن نیستم.
از سوی دیگر هنوز مشخص نیست حدود ۳۰۰ میلیون سال قبل چه اتفاقی افتاده است. مزوعی در این باره می‌گوید: شاید یک خانواده سیارکی فروپاشی و به کمربند سیارکی تبدیل شده است. این صخره‌های فضایی به سمت زمین و ماه حرکت کردند.
بسیاری از دانشمندان معتقدند حدود ۶۵ میلیون سال قبل برخورد سیارکی با زمین (در منطقه آمریکای مرکزی فعلی) به انقراض دایناسورها منجر شده است. این درحالی است که محققان نظر‌های مختلفی درباره این تحقیق دارند. همچنین این تحقیق در ژورنال ساینس منتش شده است.
ارسال نظرات