به گزارش گروه فرهنگی خبرگزاری دانشجو، دکتر عبدالحمید نقرهکار در حاشیه دومین نشست هنر و معماری اعتاب مقدسه در دوران معاصر اظهار کرد: ما از دو منظر بحثهای نظری از جمله زیباشناسی، فسلفه هنر و مصداقها و تجربیات تاریخی به حوزه هنر وارد شدیم و ارتباطات آنها را با یکدیگر برقرار کردیم.
وی افزود: در حرم حضرت عبدالعظیم حسنی(ع) سعی کردیم آنچه را که اصیل بود و از نظر تئوری یک پشتوانه عمیق اسلامی داشت و مصداقش نیز با آن تئوری هماهنگ بود، در کار خودمان برجسته و پیگیری کنیم.
طراح حرم حضرت عبدالعظیم حسنی در خصوص رفتارشناسی زائر در طرحهای توسعه بیان کرد: در طراحی حرم شاه عبدالعظیم، نیازهای زائر و امکاناتی را که باید برای آنها فراهم شود، نه به عنوان جامعهشناس بلکه به عنوان فردی که تجربه این مناسک را داشته است، برآورد کردهایم.
نقرهکار عنوان کرد: توسعه را در تداوم اصول و مبانی که فرا زمانی و فرا مکانی است رعایت کردهایم، اما از لحاظ جنبه مهندسی کار، سعی شد تئوری پیاده شده در اطراف آستان مقدس، هماهنگی لازم را با بافت تاریخی داشته باشد و با نگاه مرمتی این کار را انجام دادیم.
وی ادامه داد: اما در فازهای بعدی که فاصله آنها با مرکز آستان بیشتر است، ضمن حفظ اصول از نظر مهندسی کار و نگاه اصلی به موضوع شهرسازی، تغییرات و ابداعاتی را لحاظ خواهیم کرد.
طراح حرم حضرت عبدالعظیم حسنی در خصوص گفتمان حرم با شهر گفت: آنچه که به ما به عنوان مشاور مراجعه شد در توسعه فاز یک اطراف حرم بود و در همان حد سعی کردیم خودمان را با بافت تاریخی و نقشههایی که وجود داشت، هماهنگ کنیم.