دلایل اُنس با قرآن و تاثیرات معنوی آن بر روح و جان

 به گزارش گروه فرهنگی خبرگزاری دانشجو، عزیزان من! با قرآن بیشتر اُنس بگیرید. آن چه من تاکید می‌کنم و توصیه می‌کنم، این است که با قرآن بیشتر اُنس بگیرید. این ذکر الهی و تقوایی که عرض کردیم، اگر برای ما حاصل بشود، آن وقت هدایت قرآنی هم برای ما آسان‌تر می‌شود؛ «هُدًی لِلمُتَّقین»؛ تقوا که بود، هدایت حتمی است؛ چون این قرآن، «هادیِ» بعضی و بعضی را «مُضل»؛ یُضِلُّ مَن یَشاءُ وَ یَهدی مَن یَشاء؛ این جوری است که بعضی‌ها را از آن طرف می‌برد، بعضی‌ها را هدایت می‌کند. هدایت مال متّقین است. هر چه تقوا بالاتر باشد، هدایت روشن‌تر و بالاتر است؛ باید این را دنبال بکنیم. (بیانات مقام معظم رهبری در دیدار شرکت کنندگان در مسابقات بین‌المللی قرآن ۲۶/۱/۹۸)

هر جوان با ایمانی که به تلاوت قرآن بپردازد، قرآن با گوشت و خون او آمیخته شده و پروردگار، او را در ردیف فرشتگان قرار دهد و قرآن، نگاهبان او در روز قیامت خواهد بود... و آن که در این امر، متحمل دشواری بیشتری شود، پاداش او دوچندان خواهد بود. (کلینی، محمد بن یعقوب، کافی، ج. ۲، ص. ۶۰۳، ج. ۴، دارالکتب الإسلامیهًْ، تهران، ۱۳۶۵ هـ ش.)

اگر چه صرف نگاه کردن به آیات و قرائت عربی آن قرآن ثواب محسوب می‌شود، ولی در درجه بالاتر باید قرآن را با معنا خواند و در آیات الهی تفکر داشت تا زمینه عمل به آیات هر روز بیشتر از روز قبل در ضمیرمان نهادینه گردد. بی‌شک ماه مبارک رمضان فرصت سبزی است که زمینه‌های اُنس با قرآن را در خود و اطرافیان‌مان بیش از پیش فراهم کرده و خود را به یک جرعه آرامش و تفکر دعوت کنیم.

این که سفارش شده با قرآن اُنس بگیرید، منظور خواندن قرآن است یا عمل به دستورات آن؟ این سؤالی است که خیلی‌ها در مسیر اُنس با قرآن با آن مواجه می‌شوند.

حجت‌الاسلام علیرضا حمیدی یک طلبه جوان برایمان توضیح می‌دهد: «واژه اُنس، یعنی خو گرفتن و آرام یافتن به چیزی و اُنس گرفتن، یعنی همدم بودن، خو گرفتن، ارتباطی فراتر از یک رابطه معمولی و ارتباطی مستحکم که موجب تأثیرپذیری و تأثیرگذاری باشد. با تعریفی این چنین، اُنس جوانان با قرآن، معنای ژرف تری به خود می‌گیرد و هدفی والاتر برایش قابل تصور است؛ هدفی که دلیل نزول قرآن است. اُنس با قرآن، یعنی آموختن قرآن (قرائت صحیح قرآن)، استمرار بر قرائت قرآن، فهم قرآن و تدبردر آیات آن و عمل به قرآن؛ امّا کمال اُنس با قرآن، زمانی حاصل می‌شود که موجب تغییر رفتار شود؛ بدان صورت که شخص و به دنبال آن جامعه، به آرامشی معنوی دست یابند و از دغدغه‌هایی که‌گریبان‌گیر افراد یا جامعه غیردینی است، برهند.»

وی ضمن تاکید بر این که برای اُنس با قرآن باید دارای برنامه منظم بود، می‌گوید: «با توجه به این که قرآن کریم، رزقِ روحی مؤمن است، باید این تغذیه، مستمر و دائمی باشد. حداقل روزی ده آیه از قرآن کریم و یا یک صفحه از آن تلاوت گردد، بدین معنا که تلاوت قرآن در هیچ روزی ترک نشود. تدبر در قرآن و آیات نورانی اش فراموش نگردد. آداب ظاهری قرآن مثل: با وضو بودن و رو به قبله بودن و حضور قلب داشتن در وقت تلاوت آن و سایر آداب رعایت گردد. مواظب گناهان بودن و تصمیم بر ترک آن‌ها و دوری از آن‌ها، چون قرآن کریم در سوره مبارکه واقعه در مورد اوصاف خود می‌فرماید: «انه لقرآن کریم فی کتاب مکنون لا یمسه الا المطهرون» برای استفاده از قرآن باید از نظر اعتقادات و نیت و اعمال پاک و پاکیزه بود، وگرنه بهره‌ای از قرآن که خود پاک است و کتاب پاکان است، نخواهیم داشت. در بین گناهان باید بیشتر متوجه گناهان زبان بود، چون قرآن از طریق زبان و دهان خوانده و تلاوت می‌باشد؛ پس باید به شدت از دروغ و غیبت و تهمت و آزار با زبان و سایر گناهان زبان اجتناب کرد. در حدیث آمده است «دهان‌های خود را که راه‌های قرآن است پاکیزه‌نمایید». آشنایی با ادبیات عرب و صرف و نحو و به ویژه معانی لغت قرآن و ترجمه آن در اُنس با قرآن و استفاده بهتر از آن نقش به سزایی دارد.»

اُنسِ دائمی با قرآن برای قاری، شرافتی را فراهم می‎آورد که به حرمت این همنشینی و رفاقت، نیاز‌های معیشتی و معادی او برطرف می‎شود، قبل از این که، شخص به دعا بپردازد. «هرکه به جای دعا و درخواست از من به قرائتِ قرآن مشغول شود، به او بالاترین پاداشِ شاکرین را عطاء خواهم کرد. / بحار الانوار، ج. ۸۹، ص. ۲۰۰.»

سودابه هاشمیان یک دانش آموخته علوم قرآن و حدیث برایمان درباره آثار و برکات اُنس با قرآن می‌گوید: «ایجاد زمینه تفکر و اندیشه در کار‌ها یکی از آثار اُنس با قرآن است. درنتیجه چنین انسانی هرگز خودسرانه و عجولانه تصمیم نمی‌گیرد و دچار شکست نمی‌شود. آینده نگری نیز از آثار مستقیم اُنس با قرآن است. فردی که با قرآن اُنس گرفته با امید به آینده به دنبال اهداف خود حرکت می‌کند و موفقیت هماره با اوست.»

وی در ادامه می‌گوید: «اُنس با قرآن موجب خودسازی، از بین رفتن خودبینی، حب دنیا و کلیه صفات منفی و زشت و نامیمون می‌شود؛ زیرا قرآن این گونه صفات ناپسند را محکوم می‌کند. چنین انسانی هیچ گاه خود را اسیر دنیا نمی‌سازد، بلکه دنیا و آن چه را در آن هست، مسخر خود می‌کند و به عنوان ابزار الهی جهت تعالی خود و دیگر انسان‌ها به خدمت می‌گیرد. اُنس با قرآن نگرشی نو بر عالم خلقت از کران تا کران را ایجاد کرده و او را به حقایق رهنمون می‌سازد تا راز خلقت پدیده‌ها را کشف کند. چنین انسانی چشم بصیرت یافته و خود را می‌شناسد.»

پیامبر اسلام (ص) از مردم زمان خود به خداوند شکایت می‌برد و می‌فرماید: «خداوندا! امت من قرآن را مهجور قرار داده‌اند. چون ارتباط آن‌ها با قرآن کمرنگ شده و از آن فاصله گرفته‌اند.»، اما امروز نباید بگذاریم قرآن مهجور بماند، زیرا عصر ما عصر بازگشت به قرآن و توسل است تا مگر از این راه توشه‌ای به دیار ابدیت ببندیم.

معین وحید پور یک دبیر دین و زندگی برایمان در مورد معنای مهجوریت قرآن کریم در جامعه کنونی توضیح می‌دهد: «یکی از مصادیق مهجوریت، مهجوریت قرآن در استماع است. سخن گفتن و گوش نسپردن به آیت خدا در هنگام تلاوت قرآن از واقعیت‌های تلخ برخی سمینار‌ها و مجالس شلوغ است. این در حالی است که خداوند متعال از هرگونه سخن گفتن در وقت تلاوت نهی فرموده است: «هنگامی که قرآن خوانده می‌شود، بدان گوش فرا دهید و خاموش باشید، شاید مشمول رحمت خدا شوید/ اعراف ۲۰۴.»

وی با اشاره به حدیث پیامبراعظم (ص) یکی از مهمترین آثار و برکات اُنس با قرآن کریم را این گونه بیان می‌کند: «پیامبر گرامی اسلام (ص) می‌فرماید: از شنونده قرآن شر دنیا رفع گردد، و از خواننده قرآن، گرفتاری آخرت دور گردد و کسی که یک آیه قرآن گوش دهد، برای او بهتر است از کوه ثبیر- کوه عظیمی است در یمن- که از طلا باشد». / بحار الانوار، ج. ۹۲، ص. ۱۹».

یکی از جاذبه‌های قرآنی که برای اُنس دانش‌آموزان با قرآن می‌توان ایجاد کرد، صدای خوش است و معلمان در کلاس‌های قرآن نه تنها خود، بلکه دانش‌آموزان را نیز مجاب کنند که قرآن را با صدای خوش و زیبا تلاوت کنند تا از این طریق اُنس بیشتری با قرآن در میان دانش‌آموزان ایجاد شود.

محمود ترابی یک فرهنگی روش دیگر در تدریس قرآن را روش تفکیک خوانی آیات قرآن کریم دانسته و توضیح می‌دهد: «آموزش قرآن به دانش‌آموزان باید به روش تفکیک خوانی و آوایی انجام شود و به طور قطع در صورتی که آموزش به صورت تفکیک خوانی و آوایی انجام شود، سبب می‌شود تا دانش‌آموزان سریع‌تر از روش‌های دیگر آموزش دیده و مجذوب قرآن شوند. باید بتوانیم در مدارس شیوه تفکیک خوانی قرآن را پیاده کرده و این شیوه را به صورت یک طرح جامع در تمامی مدارس گسترش دهیم.»

وی ادامه می‌دهد: «خارج کردن کلاس‌های قرآن از حالت نظری به حالت عملی روشی دیگر برای موفقیت در تدریس قرآن و جذب دانش‌آموزان است. با خارج کردن کلاس‌های قرآن از حالت نظری به عملی و برگزاری محافل اُنس با قرآن در سطح مدارس می‌توانیم دانش‌آموزان را به سمت قرآن جذب کنیم. استفاده از سی دی صدای قاریان مشهور در کلاس‌های قرآن و حتی در منازل نیز تاثیر بسزایی در یادگیری قرآن کریم و اُنس با آن دارد.»

این فرهنگی در تکمیل صحبت هایش می‌گوید: «کرسی تلاوت که از توصیه‌های مقام معظم رهبری نیز بوده است باید در مدارس مورد توجه قرار گیرد و معلمان قرآن باید زمانی را برای شنیدن قرآن کریم اختصاص دهند. شنیدن آیات کلام‌الله مجید یکی از بهترین شیوه‌ها و رو‌ش‌هایی است که می‌تواند اُنس خاصی با قرآن در میان دانش‌آموزان ایجاد کند. دعوت از اولیای دانش‌آموزان و برگزاری کلاس‌های قرآن با شیوه‌های جدید آموزشی برای خانواده‌ها را می‌توان زمینه‌ای برای جذب دانش‌آموزان به روخوانی و روان‌خوانی قرآن برشمرد. روخوانی، روان‌خوانی و فصیح خوانی قرآن از جمله مباحث آموزشی قرآن است که هر چند از سوی دارالقرآن شروع شده و در حال انجام است، اما باید این مباحث در آموزش و پرورش تا جایی رشد کند که نه تنها دانش‌آموزان، بلکه تمامی اقشار جامعه بتوانند به راحتی قرآن را تلاوت کرده و جذابیت‌ها و جاذبه‌های قرآن را درک کنند.»

حامد شاکرنژاد قاری بین‌المللی کشورمان با اشاره به خصوصیت اخلاقی مرحوم حجت‌الاسلام سید مهدی طباطبایی، می‌گوید: «عمل ایشان نوعی توصیه بود. اخلاق ایشان این گونه نبود که دیگران را توصیه و موعظه کنند و خودشان به مفاهیم و آموزه‌های قرآنی جامه عمل نپوشانند، بلکه عمل به احکام دین و معارف اهل بیت (ع) را همواره در زندگی و عمل ایشان مشاهده می‌کردیم. یعنی مرحوم طباطبایی شخصیتی بود که دین و معارف قرآن و اهل‌بیت (ع) در چهره و رفتار وی تبلور داشت. معمولا در جلسات ایشان، آیاتی از کلام وحی را تلاوت می‌کردم و حتی در جلساتی که در بیت ایشان حضور پیدا می‌کردیم، تأکید داشتند، ولو کم، حتما با آیاتی از قرآن شروع شود، حین تلاوت منقلب می‌شدند و اشک می‌ریختند و سپس به بیان حکمت و معنویت قرآن کریم و نکاتی از آیات تلاوت شده می‌پرداختند و در ادامه از بیاناتشان بهره می‌بردیم.»

وی تصریح می‌کند: «مادام به مردمی بودن تأکید داشتند و همواره «با مردم، مردمی بودن و با مردم، خاکی بودن» را گوشزد می‌کردند. چنان‌که خود نیز این گونه بودند و با اخلاق خوب و رفتار حسنه با مردم تعامل داشتند. ایشان همواره با کوچک و بزرگ، رفتار حسنه، خوب و نیک داشتند و با روی گشاده با مردم برخورد داشتند.»

این قاری بین‌المللی قرآن کریم درپایان می‌گوید: «به من می‌فرمودند که این صوت و قرائت شما برایتان نعمت است، هر بار که در جلسه ایشان حضور پیدا می‌کردم و آیاتی را تلاوت می‌کردم، می‌گفتند دارای تلاوتی متفاوت هستم و همواره حقیر را مورد تشویق قرار می‌دادند و تأکید می‌کردند که در این راه ثابت قدم باشم. خودشان در بیاناتشان همواره به آیات قرآن استناد می‌کردند و در درجه نخست خانواده و سپس دیگران را در صورتی که توانایی داشتند به حفظ آیات کلام وحی توصیه می‌کردند و توجه ویژه به این مقوله داشتند که بیت ایشان نیز این اهتمام را داشتند.»