حال و هوای سریال‌های ماه رمضان/ از یک فانتزی بی سر و ته تا کش دادن قصه‌ای تکراری

به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری دانشجو؛ راهکار قابل قبولی در تلویزیون دوران قبل از انقلاب وجود داشت که موقع ایام سوگواری ، یکی از دو شبکه موجود فارسی زبان به کل تعطیل شده و تنها برنامه های ویژه از یک شبکه پخش می شد. یا در ماه مبارک رمضان، برخی محدودیت ها برای این شبکه ها در ساعات و زمان پخش برنامه ها بوجود می‌آمد.

متاسفانه امروز با حدود چندین شبکه تلویزیونی، این شبکه ها علیرغم بودجه محدود و کمبود نیروی متخصص و عدم وجود مدیریت توانا و هوشمند، همچنان در ایام مخصوص با همان ظرفیتی به کار ادامه می دهند که در روزها و ایام عادی و معمولی. نتیجه آن می شود که در ماه رمضان امسال به پایین ترین حضیض خود به لحاظ کیفیت برنامه ها دست پیدا می کنند.

حذف ناگزیر برخی از اسپانسرها که علیرغم تامین بودجه حجم عظیمی از برنامه ها، اما فضای رسانه را به یک فضای شبه قمارخانه بدل ساخته بودند، کمبود بودجه و عدم برنامه ریزی مناسب مدیران شبکه ها برای بهره گیری از ظرفیت های بدون اسپانسر و همچنین رانده شدن برخی نیروهای متخصص و با ذوق ، باعث شد که در ماه رمضان امسال (البته تا اینجای قضیه) تلویزیون ما به اصطلاح کفگیرش کاملا به ته دیگ بخورد آنگونه که صدای گوش خراشش به شدت آزاردهنده شده است.

زمانی سریال های ماه رمضان، بسیاری از مردم را پای سفره های افطار جلب خود می کرد که حتی اعتراض جمعی را برانگیخته بود چراکه به زعم آنان باعث اخلال در امر آیین های افطاری می شد و از همین روی هم مدیران وقت، تصمیم گرفتند زمان پخش سریال ها را مقداری به تاخیر بیندازند. اما اگرچه چند سالی است دیگر از آن سریال ها خبری نیست، اما امسال دیگر به قول معروف آخرش بود!  تکرار هزار باره حق خوری مالی بین یک یا دو خانواده که زمانی مانند برادر زندگی می کردند و کش دادن سی روزه اینکه یکی از آن دیگری حقش را می خواهد و کوباندن میلیون بار این جمله در مغز مردم که "ما حق مان را می خواهیم" یا در سریال دیگر که ظاهرا شعار کرامت پدر و مادر می دهد، دو سه زوج بر سر ازدواج یا عدم ازدواج با یکدیگر مانده اند، در این میان یک شبه نخبه هم وجود دارد که از میان این همه موارد نخبگی در جامعه علمی ما ، یک برنامه بی سر وته اجاره خانه های خالی به او رسیده، انگار نه انگار که امروز نخبگان ما برای پهباد و نانو و سلول های بنیادی و علوم پزشکی و انواع و اقسام دانش های سایبری و غیر آن وقت و پول هزینه می کنند.

گویا دراینجا هم مثل "عصرجدید"شان، نخبه ها و استعدادهای تلویزیونی ما به چند تا شیرینی کاری و ژانگولربازی و کله معلق زدن محدود شده و عقل دوستان به ورای آن قد نداده و بالاخره سومین سریال هم کاریکاتوری ابلهانه از یک فانتزی بی سر و ته است، با پول بی زبانی که خرج لباس و چهره پردازی های غلو آمیز و مضجکه آمیزش شده و بازی های آماتوری که در حد گفتن یک دیالوگ درست و درمان هم نیست

همچنان خانواده مذهبی و زن چادری ابله و مسخره نمایانده می شود (در سریال شبکه اول) و همچنان خانواده ها دربه داغان و از هم پاشیده هستند (سریال شبکه های دو و سه) و اگر اعضای خانواده ای هم پشت یکدیگر می ایستند برای جنگ و جدال و زیرآب زنی است! و حتی برادر به برادر رحم نمی کند اگرچه نام سریال برادرجان باشد!!(سریال شبکه سه) از حال و هوای ماه رمضان هم که هیچ خبری نیست ، لااقل زمانی به صورت ظاهری هم که شده بود، سفره افطاری پهن می شد و برخی ادعای روزه داری می کردند. به هر حال ظاهرا سریال ها مناسبتی هستند و قرار است حداقل درمناسبت ها، رسانه ملی به عنوان دانشگاه عمل کرده و گوشه ای از آیین ها و سبک زندگی مخصوص آن مناسبت را نمایش دهد!!!

باور کنید اینجوری ایدئولوژیک و سفارشی و حکومتی نمی شوید! در همان آمریکایی که که کعبه آمالتان است، در مناسبت هایی مثل کریسمس یا هالووین یا ولنتاین و شبیه آن، اگر فیلم یا سریال مناسبتی پخش می کنند، با هرزبانی اعم از طنز و ملودرام و فانتزی و هراس و ... گوشه ای از آن مناسبت را ولو در پس زمینه نشان می دهند. حداقل چند تا ازآن فیلم ها راببینید. آنها هم سریال دارند! سریال که فقط مختص به "جم تی وی" و "فارسی وان" نیست.

به هر حال به جز برنامه های مناسبتی ماه رمضان که یک یا دو شبکه هم برایش کفایت می کند و بخش خبر و چند مستند محدود و تعدادی انگشت شماری هم برنامه های گفت و گو محور، چیز دیگری وجود ندارد که بخواهیم  22 شبکه تلویزیونی هزینه اش کنیم. لااقل این رسم و راه تلویزیون آن دوران را در پیش گیریم و بیش از این از کیسه بیت المال را به هدر ندهیم. اشکال ندارد، روایت هم داریم که علم را بیاموزیم ولو از منافقین و کافرین!!!

نگارنده: سعید مستغاثی