کد خبر:۷۶۹۳۰۶
«پایان بد» بیماری مزمن سریال‌های تلویزیون
یک منتقد تلویزیون معتقد است نویسندگان قصه‌های سریال‌ها با خلق قصه‌های فرعی داستان و درام را به جایی می‌رسانند گه دیگر نمی‌توانند آن را جمع کنند.
به گزارش گروه فرهنگی خبرگزاری دانشجو، «جبار آذین» منتقد سینما و تلویزیون در یادداشتی که در اختیار خبرگزاری فارس قرار داده، به پایان‌بندی ضعیف سریال‌های تلویزیونی اشاره کرده است.
بنا بر این گزارش، او در این یادداشت آورده است: سریال‌های بدون ربط با ماه رمضان هم مانند اغلب مجموعه‌های تلویزیونی با بدترین پایان‌بندی‌ها نسخه خود را پیچیدند تا یکبار دیگر ثابت کنند که سریال‌نویسان سیما، صرفا برای دراز‌گویی و سر کار گذاشتن مخاطب و طویل کردن سریال در کار خود، آسمان و ریسمان می‌بافند و، چون قادر به جمع کردن دراماتیک و پایان معقول و جذاب داستانک‌های فرعی و حوادث با ربط و بدون ربط سریال‌ها نیستند، با یک سطل سریشم، مجموعه‌ها را سر هم می‌کنند.
سریال‌های ماه رمضان امسال صرف‌نظر از کیفیت‌های ساختاری و امتیاز‌های خود در پایان دادن به انواع حوادث و ماجرا‌های سریال‌ها، با بی‌توجهی و دست کم گرفتن مخاطب و جمع‌بندی پسندیده داستان‌ها و داستانک‌هایشان، بساط خود را برچیدند. «برادر جان» که می‌توانست در همان قسمت آمدن چاووش به خانه کریم و زانوزدن در مقابل خاله و طلب بخشش به خاطر عشق مهتاب، به پایان برسد، با یکسری ماجرا‌ها و زد و خورد‌ها و مرگ کریم که در جذابیت و غنای داستان هیچ نقشی نداشتند، خود را لنگان و نادلچسب به خط پایان رساند.
«دل دار» یک ماه کج‌دار و مریز، ملت را به دنبال خود کشاند و مثلث‌های عشقی را ردیف کرد تا در انتها با پرداختی ضعیف و سطحی به مساله تکراری قصاص یا بخشش برسد و سر و ته سریال را آبکی بهم بدوزد.
«از یاد‌ها رفته» نیز کلی کشت و کشتار به راه انداخت و جنگ وجدال چید تا در یک لحظه، خسرو قاچاقچی توبه کند، مهربانو دل‌رحم شود و اتابک و مزدورانش به شیوه فیلم‌های گنگستری و وسترن به قتل برسند و مثلت عشقی خونبار سریال با بله عروس خانم از شهرزادگونگی به ملودرام‌های سطحی هندی برسد.
سریال نویسان این گونه آثار، مردم را چه فرض کرده‌اند؟ تلویزیون انحصاری و اسپانسری و کج‌رو همچنان بی‌راه می‌رود و با تخریب فرهنگ کشور، هنرمندان را هم همراه خود به ناکجاآباد می‌برد!
بنا بر این گزارش، او در این یادداشت آورده است: سریال‌های بدون ربط با ماه رمضان هم مانند اغلب مجموعه‌های تلویزیونی با بدترین پایان‌بندی‌ها نسخه خود را پیچیدند تا یکبار دیگر ثابت کنند که سریال‌نویسان سیما، صرفا برای دراز‌گویی و سر کار گذاشتن مخاطب و طویل کردن سریال در کار خود، آسمان و ریسمان می‌بافند و، چون قادر به جمع کردن دراماتیک و پایان معقول و جذاب داستانک‌های فرعی و حوادث با ربط و بدون ربط سریال‌ها نیستند، با یک سطل سریشم، مجموعه‌ها را سر هم می‌کنند.
سریال‌های ماه رمضان امسال صرف‌نظر از کیفیت‌های ساختاری و امتیاز‌های خود در پایان دادن به انواع حوادث و ماجرا‌های سریال‌ها، با بی‌توجهی و دست کم گرفتن مخاطب و جمع‌بندی پسندیده داستان‌ها و داستانک‌هایشان، بساط خود را برچیدند. «برادر جان» که می‌توانست در همان قسمت آمدن چاووش به خانه کریم و زانوزدن در مقابل خاله و طلب بخشش به خاطر عشق مهتاب، به پایان برسد، با یکسری ماجرا‌ها و زد و خورد‌ها و مرگ کریم که در جذابیت و غنای داستان هیچ نقشی نداشتند، خود را لنگان و نادلچسب به خط پایان رساند.
«دل دار» یک ماه کج‌دار و مریز، ملت را به دنبال خود کشاند و مثلث‌های عشقی را ردیف کرد تا در انتها با پرداختی ضعیف و سطحی به مساله تکراری قصاص یا بخشش برسد و سر و ته سریال را آبکی بهم بدوزد.
«از یاد‌ها رفته» نیز کلی کشت و کشتار به راه انداخت و جنگ وجدال چید تا در یک لحظه، خسرو قاچاقچی توبه کند، مهربانو دل‌رحم شود و اتابک و مزدورانش به شیوه فیلم‌های گنگستری و وسترن به قتل برسند و مثلت عشقی خونبار سریال با بله عروس خانم از شهرزادگونگی به ملودرام‌های سطحی هندی برسد.
سریال نویسان این گونه آثار، مردم را چه فرض کرده‌اند؟ تلویزیون انحصاری و اسپانسری و کج‌رو همچنان بی‌راه می‌رود و با تخریب فرهنگ کشور، هنرمندان را هم همراه خود به ناکجاآباد می‌برد!
منبع: فارس
لینک کپی شد
گزارش خطا
۰
اخبار مرتبط
ارسال نظر
*شرایط و مقررات*
خبرگزاری دانشجو نظراتی را که حاوی توهین است منتشر نمی کند.
لطفا از نوشتن نظرات خود به صورت حروف لاتین (فینگیلیش) خودداری نمايید.
توصیه می شود به جای ارسال نظرات مشابه با نظرات منتشر شده، از مثبت یا منفی استفاده فرمایید.
با توجه به آن که امکان موافقت یا مخالفت با محتوای نظرات وجود دارد، معمولا نظراتی که محتوای مشابهی دارند، انتشار نمی یابد.