به گزارش گروه فرهنگی خبرگزاری دانشجو، «جبار آذین» منتقد سینما و تلویزیون در یادداشتی که در اختیار خبرگزاری فارس قرار داده، به پایان‌بندی ضعیف سریال‌های تلویزیونی اشاره کرده است.
بنا بر این گزارش، او در این یادداشت آورده است: سریال‌های بدون ربط با ماه رمضان هم مانند اغلب مجموعه‌های تلویزیونی با بدترین پایان‌بندی‌ها نسخه خود را پیچیدند تا یکبار دیگر ثابت کنند که سریال‌نویسان سیما، صرفا برای دراز‌گویی و سر کار گذاشتن مخاطب و طویل کردن سریال در کار خود، آسمان و ریسمان می‌بافند و، چون قادر به جمع کردن دراماتیک و پایان معقول و جذاب داستانک‌های فرعی و حوادث با ربط و بدون ربط سریال‌ها نیستند، با یک سطل سریشم، مجموعه‌ها را سر هم می‌کنند.
سریال‌های ماه رمضان امسال صرف‌نظر از کیفیت‌های ساختاری و امتیاز‌های خود در پایان دادن به انواع حوادث و ماجرا‌های سریال‌ها، با بی‌توجهی و دست کم گرفتن مخاطب و جمع‌بندی پسندیده داستان‌ها و داستانک‌هایشان، بساط خود را برچیدند. «برادر جان» که می‌توانست در همان قسمت آمدن چاووش به خانه کریم و زانوزدن در مقابل خاله و طلب بخشش به خاطر عشق مهتاب، به پایان برسد، با یکسری ماجرا‌ها و زد و خورد‌ها و مرگ کریم که در جذابیت و غنای داستان هیچ نقشی نداشتند، خود را لنگان و نادلچسب به خط پایان رساند.
«دل دار» یک ماه کج‌دار و مریز، ملت را به دنبال خود کشاند و مثلث‌های عشقی را ردیف کرد تا در انتها با پرداختی ضعیف و سطحی به مساله تکراری قصاص یا بخشش برسد و سر و ته سریال را آبکی بهم بدوزد.
«از یاد‌ها رفته» نیز کلی کشت و کشتار به راه انداخت و جنگ وجدال چید تا در یک لحظه، خسرو قاچاقچی توبه کند، مهربانو دل‌رحم شود و اتابک و مزدورانش به شیوه فیلم‌های گنگستری و وسترن به قتل برسند و مثلت عشقی خونبار سریال با بله عروس خانم از شهرزادگونگی به ملودرام‌های سطحی هندی برسد.
سریال نویسان این گونه آثار، مردم را چه فرض کرده‌اند؟ تلویزیون انحصاری و اسپانسری و کج‌رو همچنان بی‌راه می‌رود و با تخریب فرهنگ کشور، هنرمندان را هم همراه خود به ناکجاآباد می‌برد!
بنا بر این گزارش، او در این یادداشت آورده است: سریال‌های بدون ربط با ماه رمضان هم مانند اغلب مجموعه‌های تلویزیونی با بدترین پایان‌بندی‌ها نسخه خود را پیچیدند تا یکبار دیگر ثابت کنند که سریال‌نویسان سیما، صرفا برای دراز‌گویی و سر کار گذاشتن مخاطب و طویل کردن سریال در کار خود، آسمان و ریسمان می‌بافند و، چون قادر به جمع کردن دراماتیک و پایان معقول و جذاب داستانک‌های فرعی و حوادث با ربط و بدون ربط سریال‌ها نیستند، با یک سطل سریشم، مجموعه‌ها را سر هم می‌کنند.
سریال‌های ماه رمضان امسال صرف‌نظر از کیفیت‌های ساختاری و امتیاز‌های خود در پایان دادن به انواع حوادث و ماجرا‌های سریال‌ها، با بی‌توجهی و دست کم گرفتن مخاطب و جمع‌بندی پسندیده داستان‌ها و داستانک‌هایشان، بساط خود را برچیدند. «برادر جان» که می‌توانست در همان قسمت آمدن چاووش به خانه کریم و زانوزدن در مقابل خاله و طلب بخشش به خاطر عشق مهتاب، به پایان برسد، با یکسری ماجرا‌ها و زد و خورد‌ها و مرگ کریم که در جذابیت و غنای داستان هیچ نقشی نداشتند، خود را لنگان و نادلچسب به خط پایان رساند.
«دل دار» یک ماه کج‌دار و مریز، ملت را به دنبال خود کشاند و مثلث‌های عشقی را ردیف کرد تا در انتها با پرداختی ضعیف و سطحی به مساله تکراری قصاص یا بخشش برسد و سر و ته سریال را آبکی بهم بدوزد.
«از یاد‌ها رفته» نیز کلی کشت و کشتار به راه انداخت و جنگ وجدال چید تا در یک لحظه، خسرو قاچاقچی توبه کند، مهربانو دل‌رحم شود و اتابک و مزدورانش به شیوه فیلم‌های گنگستری و وسترن به قتل برسند و مثلت عشقی خونبار سریال با بله عروس خانم از شهرزادگونگی به ملودرام‌های سطحی هندی برسد.
سریال نویسان این گونه آثار، مردم را چه فرض کرده‌اند؟ تلویزیون انحصاری و اسپانسری و کج‌رو همچنان بی‌راه می‌رود و با تخریب فرهنگ کشور، هنرمندان را هم همراه خود به ناکجاآباد می‌برد!
منبع: فارس
ارسال نظرات