با تحقیق محققان؛
به گزارش گروه فناوری خبرگزاری دانشجو؛ مقاله‌ای مروری در حوزه نانوفناوری DNA آمفی‌فیلیک به چاپ رسیده که در آن محققان به بررسی آخرین یافته‌های این حوزه پرداخته‌اند. محققان در این مقاله به این نتیجه رسیدند که حوزه نانوفناوری DNA آمفی‌فیلیک در حال رشد سریعی بوده و از این ساختار‌ها می‌توان در حوزه‌های تومورشناسی و واکسن استفاده کرد.
مواد هیبریدی شامل واحد‌های سازنده پلیمر‌ها و رشته‌های DNA می‌توانند به‌عنوان حامل برای انتقال مواد غذایی عمل کنند و در نتیجه همگرایی بین شیمی آلی، شیمی پلیمر و زیست‌شناسی مولکولی ایجاد می‌کنند. DNA به‌عنوان جعبه ابزار می‌تواند به کار گرفته می‌شود و از آن می‌توان برای ساخت داربست‌های ساختاری قابل برنامه‌ریزی استفاده کرد؛ بنابراین DNA گزینه مناسبی برای تولید نسل جدیدی از مولکول‌ها است که با تغییر توالی موجود روی DNA امکان تولید ساختار‌های مختلف وجود دارد.
یک گروه تحقیقاتی به رهبری هو اقدام به بررسی نانوفناوری DNA آمفی‌فیلیک کرده‌اند. DNA آمفی‌فیلیک با استفاده از ساختار‌های آبگریزی ساخته شده که با کمک پیوند‌های کووالانسی به بخش آبدوست متصل شده است که معمولا یک مولکولی کوچک یا یک پلیمر است. در واقع روی ساختار‌های DNA آمفی‌فیلیک هر دو گروه آبدوست و آبگریز وجود داشته که با پیوند کوولانسی کنار هم قرار گرفته‌اند. این رشته‌های آمفی‌فیلیک امکان برهم‌کنش میان نانوساختارهای DNA را با دولایه‌های لیپیدی مصنوعی، حاملین غشاء و سلول‌ها فراهم می‌کنند.
نویسندگان این مقاله به بررسی سنتز، آرایش مولکولی از حالت مایسل به لیپوزم و برهم‌کنش‌های مختلف این ساختار پرداخته‌اند. همچنین شاخص‌هایی نظیر عوامل موثر بر برهم‌کنش‌های رشته‌های DNA و پایداری کمپلکس‌ها نیز در این مقاله مورد مطالعه قرار گرفته و در ادامه، مشخصه‌یابی ساختار‌های آمفی‌فیلیک انجام شده است. در بخشی از این مقاله نیز کاربرد‌های زیستی این ساختار‌ها از رهایش دارو گرفته تا ایمنی‌درمانی، خاموش‌کردن ژن، حسگری و گیراندازی سلولی تشریح شده است.
برای مثال، در بخش رهایش دارو، خود DNA به تنهایی اثر درمانی یا کاربرد ژنتیکی ندارد، اما می‌توان مواد مختلفی را روی آن قرار داد تا به‌عنوان حامل برای این مواد مورد استفاده قرار گیرد.
آندریاس هرمان و همکارانش از موسه لایبنیتز متقاعد شدند که این حوزه در حال رشد بوده و از این ساختار‌ها می‌توان در حوزه‌های تومورشناسی و واکسن استفاده کرد.
مواد هیبریدی شامل واحد‌های سازنده پلیمر‌ها و رشته‌های DNA می‌توانند به‌عنوان حامل برای انتقال مواد غذایی عمل کنند و در نتیجه همگرایی بین شیمی آلی، شیمی پلیمر و زیست‌شناسی مولکولی ایجاد می‌کنند. DNA به‌عنوان جعبه ابزار می‌تواند به کار گرفته می‌شود و از آن می‌توان برای ساخت داربست‌های ساختاری قابل برنامه‌ریزی استفاده کرد؛ بنابراین DNA گزینه مناسبی برای تولید نسل جدیدی از مولکول‌ها است که با تغییر توالی موجود روی DNA امکان تولید ساختار‌های مختلف وجود دارد.
یک گروه تحقیقاتی به رهبری هو اقدام به بررسی نانوفناوری DNA آمفی‌فیلیک کرده‌اند. DNA آمفی‌فیلیک با استفاده از ساختار‌های آبگریزی ساخته شده که با کمک پیوند‌های کووالانسی به بخش آبدوست متصل شده است که معمولا یک مولکولی کوچک یا یک پلیمر است. در واقع روی ساختار‌های DNA آمفی‌فیلیک هر دو گروه آبدوست و آبگریز وجود داشته که با پیوند کوولانسی کنار هم قرار گرفته‌اند. این رشته‌های آمفی‌فیلیک امکان برهم‌کنش میان نانوساختارهای DNA را با دولایه‌های لیپیدی مصنوعی، حاملین غشاء و سلول‌ها فراهم می‌کنند.
نویسندگان این مقاله به بررسی سنتز، آرایش مولکولی از حالت مایسل به لیپوزم و برهم‌کنش‌های مختلف این ساختار پرداخته‌اند. همچنین شاخص‌هایی نظیر عوامل موثر بر برهم‌کنش‌های رشته‌های DNA و پایداری کمپلکس‌ها نیز در این مقاله مورد مطالعه قرار گرفته و در ادامه، مشخصه‌یابی ساختار‌های آمفی‌فیلیک انجام شده است. در بخشی از این مقاله نیز کاربرد‌های زیستی این ساختار‌ها از رهایش دارو گرفته تا ایمنی‌درمانی، خاموش‌کردن ژن، حسگری و گیراندازی سلولی تشریح شده است.
برای مثال، در بخش رهایش دارو، خود DNA به تنهایی اثر درمانی یا کاربرد ژنتیکی ندارد، اما می‌توان مواد مختلفی را روی آن قرار داد تا به‌عنوان حامل برای این مواد مورد استفاده قرار گیرد.
آندریاس هرمان و همکارانش از موسه لایبنیتز متقاعد شدند که این حوزه در حال رشد بوده و از این ساختار‌ها می‌توان در حوزه‌های تومورشناسی و واکسن استفاده کرد.
ارسال نظرات