حادثه دلخراش تصادف اتوبوس حامل دانشجویان دانشگاه علوم تحقیقات در حالی رخ داد که میتوانست به جای مرگ ۹ نفرجوانی که سر پرسودا و آرزو داشتند، هیچ تلفاتی به بار نیاورد اگر تنها مسئولین دانشگاه آزاد- دانشگاه پرخرج و مخارج - کمی حواسشان به وضعیت اتوبوسها و راههای دانشگاه بود و به جای اتوبوس مستهلک، اتوبوس سالم و با معاینه فنی در اختیار دانشجویان قرار میدادند، راههای غیراستاندارد و پرپیچ و خم دانشگاه را گاردریل میگذاشتند تا اتوبوس هنگام خارج شدن از جاده با برخورد به گاردریل چپ نکند و منتها علیه دلخراش بودن را در یک حادثه به نمایش نگذارد.
بعد از این حادثه دلخراش و بازتاب گسترده رسانهای و شکایت خانوادههای داغدیده علوم تحقیقات از رئیس و مسئولین دانشگاه، مسئولین در همان روزهای اول قول اصلاح را به دانشجویان و دانشگاهیان و رسانهها دادند. قول دادند تا علاوه بر اصلاح ناوگان حمل و نقل دانشگاه، تمام مسیرهای دانشگاه را گاردریل نصب کنند.
فردای آن روز خبری مبنی بر آغاز به کار ناوگان حمل و نقل جدید دانشگاه علوم تحقیقات در رسانههای پیچید و عکسهای خبری حاکی از نوسازی سریع و نوشداروی بعد از مرگ سهراب در دانشگاه علوم تحقیقات داشت و میخواست مرهمی باشد بر دل دانشجویان داغدیده، اما؛ نبود!
تا امروز؛ به تاریخ خرداد سال ۹۸، دانشجویان علوم تحقیقات گلایه میکنند از گاردریلی که نیست، از رئیس دانشگاهی که مسیر ورود تا فقط و فقط جلوی در ورودی دفتر خودش را گاردریل نصب کرده است که مبادا به خودش آسیبی برسد، دانشجویان که مهم نیستند! هنوز ایمن سازی کامل اتفاق نیافتاده است.
رضا اسدی مسئول بسیج دانشجویی دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم تحقیقات در گفتگو با خبرنگار دانشگاه خبرگزاری دانشجو از عملی نشدن وعدههای مسئولین دانشگاه جهت ایمن سازی مسیرهای عبوری محیط دانشگاه خبرداد و گفت: ۵ ماه از آن حادثه دلخراش میگذرد، ولی متاسفانه وعدههای مسئولین دانشگاه عملی نشده و دانشجویان در مسیرهای بدون محافظ و ایمن سازی نشده در حال عبور و مرور هستند، و فقط مسیرهای منتهی به ساختمانهای علوم انسانی و علوم پایه که محل تردد دانشجویان با اتوبوس نمیباشد و مسیر رفت و آمد کارکنان و شخص سرپرست دانتشگاه میباشد ایمن سازی شده و در بقیه مسیرهای دانشگاهی اتفاقی رخ نداده است.