گزارش|
گروه دانشگاه خبرگزاری دانشجو، مهدیه حسینی نسب؛ منطقه حفاظت شده دشت ارژن و پریشان در غرب منطقه شهر کازرون واقع شده اند.
در حد فاصل تالاب ارژن و پریشان منطقه‌ای به وسعت حدود ۶۰۰۰ هکتار که غالبا پوشیده از جنگل‌های انبوه بلوط بوده و به عنوان محدوده امن مناطق حفاظت شده ارژن و پریشان انتخاب شده است؛ به طوری که از هر گونه فعالیت کشاورزی و دامداری و فعالیت‌های انسانی در آن جلوگیری به عمل می‌آید.
حدود شش سال پیش یک فرد سرمایه دار و دارای نفوذ، در وسط رودخانه خشک در دل جنگل برای مدت ۳ سال مجوز بهره برداری دریافت کرد و با احداث یک کارخانه گچ احداث مشغول به فعالیت یا بهتر بگویم تخریب جنگل شد.
عواقب این مجوز گودبرداری‌های وسیع و همچنین پوشیده شدن سراسر گیاهان به گچ را در پی داشت، اقدامی که منجر به آسیب جدی به جنگل سرسبز دشت ارژن شد و پوشش متراکم آن منطقه را تا حد زیادی کاهش داد.
این جنگل در مجاورت روستا گاوکشک در حوالی کازرون قرار دارد و محافظت از آن برای روستاییان این منطقه بسیار حایز اهمیت است.
با استناد به قوانین و پیگیری‌های مردم منطقه، مسئولین مربوطه در رده‌های مختلف استانی و کشوری اذعان کردند که فعالیت کارخانه مذکور باید متوقف شود. همچنین ۳ سال قبل نیز با دستور معصومه ابتکار رئیس وقت سازمان حفاظت از محیط زیست، بهره برداری از این معدن گچ به صورت کامل متوقفو سرانجام مجوز صادره باطل و کارخانه تعطیل شد.
با این وجود در کمال تعجب و تاسف تنها سه سال پس از این ماجرا و در اسفندماه ۹۷ یک کارخانه معدن گچ توسط همان بهره بردار و این بار در یک منطقه با پوشش متراکم‌تر برای مدت چهار سال مجوز فعالیت خود را مسئولان مربوطه در تهران گرفت!
یونسکو به مناطق تحت پوشش زیست کره بودجه اختصاص می‌دهد
فهیمه نیکخو، عضو شورای مرکزی مجمع آرمان دانشگاه شیراز در این باره با اشاره به فعالیت کارخانه گچ احداث می‌گوید: ناحیه جنگلی ارژن و پریشان شهرستان کازرون در استان فارس، مناطقی حفاظت شده، جزو منابع ملی، که هرگونه بهره برداری و ساخت و ساز در آن اصطلاح غیرقانونی است.
نیکخو می‌افزاید: وزارت صنعت و معدن بهره برداری و گودبرداری از این معدن را به دلیل اینکه جزو منطقه حفاظتی زیست کره است ممنوع کرده بود.
عضو شورای مرکزی مجمع آرمان دانشگاه شیراز معتقد است در این مدت قانون که تغییری به خود ندیده؛ فعالیتی که انجام میشود نیز از همان نوع است البته با خسران محیط زیستی بیشتر. پس با این وضع در دوره جدید سازمان محیط زیست چه شرایطی تغییر کرده که قانون هم جلودار جنایت‌ها در حق محیط زیست و منابع ملی نیست؟!
وی می‌گوید: جالب اینجاست که یونسکو به مناطق تحت پوشش زیست کره بودجه اختصاص می‌دهد؛ اما با این روند تخریب زیست محیطی این بودجه دقیقا صرف چه چیزی میشود؟ و دیگر لزومی به اختصاص بودجه به این منطقه نمی‌باشد.
نیکخو می‌افزاید: آیا از دست دادن جان ده‌ها هموطن به بخاطر دستکاری محیط زیست توسط عده‌ای که فقط به فکر منافع شخصی خودشان هستند، برای مسئولان درس عبرت نشده است؟
این فعال دانشجویی می‌گوید: آیا تخریب گسترده محیط زیست برای فعالین و مسئولین محیط زیست نگران کننده نیست؟ چگونه منطقه‌ای که جزء اراضی ملی هست بدون نظارت بدست سرمایه دارن افتاده است و هیچ برخوردی از جانب سازمان محیط زیست که وظیفه حفاظت این اراضی را به عهده دارد، صورت نمی‌گیرد!
وی می‌افزاید: سوال و ابهام اینجاست که چنین مجوزی‌هایی علی رغم ابطال در سالهای گذشته چرا، چگونه و با چه توجیهی مجددا و در منطقه آسیب پذیرتر صادر شده است؟! آیا صادر شدن چنین مجوزی آن هم از جانب سازمانی که وظیفه حفاظت از محیط زیست را دارد در تعارض و تقابل با فلسفه وجودی این سازمان نیست؟!
نیکخو در ادامه با اشاره به ارسال نامه به مدیرکل سازمان محیط زیست فارس می‌گوید: ما از این رو خواستاریم ضمن شفاف سازی پیرامون چگونگی صدور این مجوز، اهتمام کافی را به کار گرفته و هرچه سریعتر و در راستای اجرای قانون، دستور توقف این فعالیت مخرب را صادر، خسارت وارده جبران و این مجوز ابطال شود.
مجوز بر بهره‌برداری از معدن گچ دشت برم از تهران صادر شده است
در این راستا، سعید محمودی، مدیرکل حفاظت محیط زیست فارس با اشاره به نظارت بر بهره‌برداری از معادن می‌گوید: با بهره‌بردارانی که بدون مجوز اقدام به فعالیت در معادن استان کنند برخورد قانونی میشود.
محمودی معتقد است مجوز بر بهره‌برداری از معدن گچ دشت برم در مجاورت روستا گاوکشک از تهران صادر شده است و در حال حاضر در تفویض اختیارات استان نیست.
مدیرکل حفاظت محیط زیست فارس می‌افزاید: بهره‌بردار پیش از این به علت تخلف برای بهره‌برداری از منطقه‌ای خارج از مجوز خود مورد پیگیری قانونی قرار گرفت و جریمه شد، اما اکنون مجوز برای وی در همان منطقه از پیش تعیین شده مجددا صادر شده است.
نکته قابل توجه در این است؛ درختان چندصد سالهای که در تمام سالهای جنگ و قحطی قوت و نان مردم را تامین کرده است، حالا هرروز که می‌گذرد تعداد زیادی از آن قطع میشود و بسیاری دیگر هم که هنوز قطع نشده اند ریشه هایشان بیرون مانده و درنهایت خشک می‌شوند.
غیرقابل انکار است که بخش قابل توجهی از علل سیلاب‌های وحشتناک اخیر با خسارت‌های جبران ناپذیر، از بین بردن پوشش گیاهی و جنگل‌ها بوده است. آیا در زاگرس هم باید شاهد چنین اتفاقاتی باشیم؟ متاسفانه این کارخانه همچنان در وسط مسیر رودخانه (خشک) قرار دارد و ممکن است در اثر بارندگی شدید و طغیان آب، سیلاب شدیدی رخ دهد.
ارسال نظرات