یادداشت دانشجویی|
گروه دانشگاه خبرگزاری دانشجو،اواسط خرداد ماه بود که خبر استعفای بطحایی وزیر پیشین آموزش و پرورش همه‌ی دغدغه‌مندان نظام تعلیم و تربیت را به شوک فرو برد. این خبر که ابتدا از سوی روابط عمومی وزارت آموزش و پرورش تکذیب شده بود ساعتی بعد صحت آن مشخص شد. اما آنطور که در متن استعفای وی آمده، برای تصدی صندلی مجلس وزارت را رها کرده است! و هم اکنون به سمت معاونت آموزش‌های عمومی و مهارتی دانشگاه آزاد رسیده و در دانشگاه ما نیز به جمع اساتید دروس صلاحیت دبیری پیوسته.
فارغ از تمام وعده‌هایی که برای بهبود وضع آموزش و پرورش و فرهنگیان داشت و اینکه تا چه میزان در این مهم موفق بوده یا خیر، با توجه به تاریخ انتخاب وزرا در این وزارت خانه به این می‌رسیم که نه تنها پیشرفت آموزش و پرورش و رسیدگی به وضع معیشتی معلمان اولویت نبوده بلکه همیشه انتخاب وزیر رنگ و بوی سیاسی و جناحی نیز به خود گرفته است. بطحایی نیز بعید است که داوطلبانه از این منصب کنار رفته باشد. در طی شش سالی که از عمر دولت روحانی می‌گذرد آموزش و پرورش هیچ گاه اوضاع خوبی نداشته و تا به حال سه وزیر به خود دیده است.
اما اکنون رئیس جمهور و یا شاید هم رئیس برنامه و بودجه، سیدجواد حسینی را برای وزارت پیشنهاد داده اند. کسی که پیشتر از سند ۲۰۳۰ حمایت کرده و اکنون با رندی دم از اجرایی شدن سند تحول می‌زند!
مکررا رهبر معظم انقلاب گوشزد کرده‌اند که دلیلی ندارد جمهوری اسلامی با این آرمان‌ها و اهداف و پیشینه‌ی تاریخی زیر بار این سند برود. برای اولین بار در سال ۹۵ رهبری از مواجه‌ی نظام آموزش و پرورش ما با نظام سلطه‌ی بین المللی سخن گفتند. این نظام سلطه برای هر ملتی برنامه‌ای دارد و می‌خواهد نسل آینده‌ی کشور جوری تربیت شود که برای او مفید باشد. آخرین بار نیز در دیدار فرهنگیان اردیبهشت امسال صریحا فرمودند:: لُبّ کلام و جان کلام در این سند۲۰۳۰ که فصل مهمّی مربوط به آموزش و پرورش دارد، این است که نظام آموزشی باید سبک زندگی را و فلسفه‌ی حیات را بر اساس مبانی غربی به کودک بیاموزد. یعنی جنابعالی، انسان متدیّن و علاقه‌مند به کشورتان، علاقه‌مند به آینده‌تان، در کلاس درستان سرباز برای غرب درست کنید.
از گذشته‌ی وزاری آموزش و پرورش و سرپرست فعلی که بگذریم در دولتی که آموزش و پرورش جزو اولویت‌های آن نباشد همیشه باید شاهد وضع نامطلوب آن باشیم.
شخص روحانی حتی در مجلس گفته بودند که هزینه‌ی آموزش و پرورش برای دولتش هزینه‌ی سرباری است. بر خلاف چیزی که بار‌ها و بار‌ها رهبر معظم انقلاب گوشزد کرده بودند که مسئولان به این دستگاه به چشم هزینه بر نگاه نکنند و با دید سرمایه گزاری به آن بنگرند. اما چه سود که در میان این بازی‌های جناحی و سیاسی تنها چیزی که در این وزارت خانه مهم نیست آموزش و پرورش است.
کارگروه اختصاصی دبیری واحد خواهران بسیج دانشجویی محبان المهدی دانشگاه تربیت دبیر شهید رجائی
انتشار یادداشت‌های دانشجویی به معنای تأیید تمامی محتوای آن توسط «خبرگزاری دانشجو» نیست و صرفاً منعکس کننده نظرات گروه‌ها و فعالین دانشجویی است.
ارسال نظرات