عملکرد دولت در عبور از تحریم‌ها ضعیف بود! / معیار سنجش کارایی دولت‌ها عملکرد اقتصادی است

 

به طور کلی هدف از اعمال تحریم ایجاد درد و اختلال در امور و مسائل مهم و حیاتی یک کشور است؛ و کشور‌های هدف باید درد را چنان لمس کنند که در نهایت مجبور به انجام کار دیگری شوند و راهکار مقابله آن کشور‌ها نیز استقامت ورزیدن است؛ و، اما دولتی بر سر کار آمد که اعتقاد داشت: اگر ما باشیم نه تنها تمامی تحریم‌های اقتصادی بلکه همه تحریم‌های حقوق بشری را نیز مرتفع خواهیم کرد. (حسن روحانی)

دولت در حالی امور کار را در دست گرفت که در سال ۹۱ علاوه بر تحریم‌های امریکا؛ تحریم اروپا و تحریم شورای امنیت سازمان ملل را نیز به همراه داشت در حالیکه در دولت‌های یازدهم و دوازدهم عملاً فقط تحریم‌های آمریکا وجود داشت که سعی میکرد بقیه کشور‌ها را با خود همراه سازد و طبعاً باید وضعیت اقتصادی، نفتی و معیشتی مردم بسیار بهتر می‌بود در حالیکه مقایسه میزان گرانی و درآمد به راحتی قابل تشخیص است که در دوره فعلی فشار گرانی بیشتری به مردم وارد شده است، اما تحریم‌های چند سال گذشته علیه اقتصاد ایران که در روابط بین الملل معمولا به دو صورت تجاری و مالی می‌باشند، اقتصاد ایران را با وضعیت نا به سامانی روبه رو کرده است؛ تورم بالا، رشد اقتصادی پایین، تشدید بیکاری، افت تولید، کاهش قدرت خرید و... از نشانه‌های آن هستند، این وضعیت را می‌توان نشات گرفته از عملکرد ضعیف دولت در عبور از تحریم‌ها دانست، چراکه یکی از معیار‌های اصلی برای سنجش کارایی در دولت‌های مختلف عملکرد اقتصادی آن است.

از این‌ها که بگذریم دولت در چند سال گذشته به علت ضعف در مدیریت ما را با نوع دیگری از تحریم، که تحریم داخلی می‌باشد روبه رو کرده است. تحریم‌های داخلی که بخشی از آن‌ها توسط مردم با نخریدن کالای ایرانی و بخشی توسط دولت با واردات بی‌رویه باعث آسیب زدن به تولید داخلی و گاهی به وسیله‌ی تولید کنندگان با احتکار و افزایش قیمت و یا تولید اجناس بی‌کیفیت تحمیل می‌شود، نیاز به مدیریت انقلابی و جهادی مسئولین و دولتمردان را دارد تا اقتصاد کشور را نجات دهد و مشکلات را حل کند. در نهایت به عملکرد دولت که نگاه کنیم پارادایم‌ها و مشکلات و موارد زیر قابل نقد و تامل است:۱. نافرجام ماندن برجام ۲. بازگشت تحریم‌های پیشین ۳. اعمال تحریم‌های جدید ۴. جلوگیری از فروش نفت و کاهش درآمد نفتی ایران ۵. خروج کمپانی‌های خارجی و اروپایی از ایران ۶. کاهش عزت و احترام دیپلماسی و پاسپورت ایرانی ۷. افزایش نرخ دولتی ۸. رشد بیکاری و رکود اقتصادی ۹. صف‌های طویل برای تامین مواد اولیه و اقلام ضروری معیشتی مردم و در اخر تنها ۲۰. درصدی از موارد بالا مربوط به تحریم بوده و میشد با تدبیر و درایت دولتِ (تدبیر و امید) این مشکلات را حل کرد.

خلیل عامری نیا
دانشجوی دانشگاه ایلام