به گزارش گروه فرهنگی خبرگزاری دانشجو، پیمان بزرگ نیا نوازنده، آهنگساز و پژوهشگر شناخته شده موسیقی نواحی با انتشار متنی گلایه آمیز از عملکرد مدیریت اداره فرهنگ و ارشاد اسلامی استان چهارمحال و بختیاری در حمایت هنرمندان نیازمند موسیقی اقوام این منطقه انتقاد کرد.
در این متن گلایه‌آمیز آمده است:
«استان چهارمحال و بختیاری را می‌توان یکی از غنی‌ترین مناطق ایران به لحاظ فرهنگ موسیقایی دانست که در آن چندین فرهنگ موسیقی وجود دارد از جمله موسیقی غالب آن موسیقی بختیاری و بعد از آن موسیقی «دهکردی» و «چهارمحالی»، موسیقی «قشقایی»، موسیقی «بویر احمدی»، «ترکی بنی» و «سامونی» که بیشتر به موسیقی ایل شاهسون شباهت است، اجرا میشود.
ما در این استان ۱۵۰ نوازنده ساز‌های محلی چیره دست از جمله «توشمال‌ها» (نوازنده کرنا و سرنا و دهل) داریم و بیست پیشکسوت که هر کدام را می‌توان جزو آخرین راویان سبک و شیوه اجرای خودشان دانست. هنرمندانی که این روز‌ها اغلب به دلیل تنگدستی از بیماری رنج می‌برند. استادانی، چون اسدلله موسوی کمانچه نواز برجسته موسیقی دهکردی که بعد از مرحوم طغانیان ایشان اخرین راویست و بدیل بیماری قند خون چشمانش را دارد از دست می‌دهد. عبده قلی شهبازی بلال خوان بزرگ ایل بختیاری که جز عشایر منطقه بازفت است و از درد کلیه رنج میبرد و هیچ کمکی هم به این هنرمند نمی‌شود. زینل حسینی کرنا نوازی که مدت ۲۰ سال با اداره ارشاد چهارمحال در انواع جشنواره‌ها همکاری کرد و اکنون از درد پا رنج میبرد و گرفتار دو میلیون پول است جهت مداوا.
و، اما در این استان به ندرت جشنواره موسیقی برگزار میشود و وقتی برای هنرمندان طلب کمک می‌کنیم می‌گویند ما هیچ پولی نداریم. از فروردین دل هنرمندان موسیقی استان چهارمحال و بختیاری و مردم هنردوست به این خوش بود که قرار است جشنواره «آوا‌ها و نغمات موسیقی اقوام» در استان برگزار، بودجه‌ای تصویب شده و در اردیبهشت ماه برگزار شود. اما کم‌کم این موضوع فراموش شد، تا روز جمعه بود که از صبح تلفن من شروع به زنگ خوردن کرد ... بله مدیر کل باتدبیر ما این جشنواره را دارد در پایتخت در نمایشگاه بین‌المللی برگزار می‌کند، رفتم ببینم داستان چیست؟ که بادیدن صحنه‌ای شوکه شدم. آری «نمایشگاه تولیدات روستا و عشایر ایران» است. رویداد نمایشگاهی که موسیقی، موضوع اصلی نبوده و این فروش محصولات، تولیدات و دستاوردهاست که مهم تلقی شده و ربطی هم حتی به وزارت ارشاد ندارد.
طبق معمول که در گذشته خود نیز شاهد بودم گرو‌های محلی جهت گرم کردن محفل و مردم را سرگرم کنند نیز دعوت می‌شوند و دعوت کننده، چون محصولات می‌فروشند مبلغی هم به این گروه‌های که جلو سیاه چادر‌های نمادینی که آش دوغ و کشک و.. می‌فروشند هم پرداخت می‌کنند. با کمال تعجب معاون اداری مالی می‌گفت: «ما پول ده گروه را می‌دهیم»؟! بله بودجه‌ای که با سختی به استان محروم چهارمحال آمده خرج تبلیغات جشنواره فروش آش دوغ میشود؟! پرسیدم آخر هزینه یا بخشی از هزینه صرف گروه رقص‌هایی که با پلی بک و موزیک ریمیکس غربی هل پرکه می‌رقصند به ارشاد چهارمحال چه؟ به من می‌گویند، چون امام جمعه محترم شهرکرد با کنسرت بهنام بانی در استان مخالفت کرد ما ترسیدیم و بودجه را آوردیم تقدیم تبلیغات این برنامه کردیم.
جناب مدیرکل ارشاد چهارمحال بختیاری داستان چیست؟ لطفا جوابگو باشید. این تصمیم عجیب غریب برای چه بود؟ در استان محرومی که هنرمندان موسیقی آن استان در فقر به سر می‌برند و حق مردم آن دیار بوده که از این برنامه دیدن کنند، این برنامه و پرداخت بودجه به گروه‌های غیر اصیل و مخالف سیاست‌های موسیقی کشور به شما چه ربطی داشت؟»
در این متن گلایه‌آمیز آمده است:
«استان چهارمحال و بختیاری را می‌توان یکی از غنی‌ترین مناطق ایران به لحاظ فرهنگ موسیقایی دانست که در آن چندین فرهنگ موسیقی وجود دارد از جمله موسیقی غالب آن موسیقی بختیاری و بعد از آن موسیقی «دهکردی» و «چهارمحالی»، موسیقی «قشقایی»، موسیقی «بویر احمدی»، «ترکی بنی» و «سامونی» که بیشتر به موسیقی ایل شاهسون شباهت است، اجرا میشود.
ما در این استان ۱۵۰ نوازنده ساز‌های محلی چیره دست از جمله «توشمال‌ها» (نوازنده کرنا و سرنا و دهل) داریم و بیست پیشکسوت که هر کدام را می‌توان جزو آخرین راویان سبک و شیوه اجرای خودشان دانست. هنرمندانی که این روز‌ها اغلب به دلیل تنگدستی از بیماری رنج می‌برند. استادانی، چون اسدلله موسوی کمانچه نواز برجسته موسیقی دهکردی که بعد از مرحوم طغانیان ایشان اخرین راویست و بدیل بیماری قند خون چشمانش را دارد از دست می‌دهد. عبده قلی شهبازی بلال خوان بزرگ ایل بختیاری که جز عشایر منطقه بازفت است و از درد کلیه رنج میبرد و هیچ کمکی هم به این هنرمند نمی‌شود. زینل حسینی کرنا نوازی که مدت ۲۰ سال با اداره ارشاد چهارمحال در انواع جشنواره‌ها همکاری کرد و اکنون از درد پا رنج میبرد و گرفتار دو میلیون پول است جهت مداوا.
و، اما در این استان به ندرت جشنواره موسیقی برگزار میشود و وقتی برای هنرمندان طلب کمک می‌کنیم می‌گویند ما هیچ پولی نداریم. از فروردین دل هنرمندان موسیقی استان چهارمحال و بختیاری و مردم هنردوست به این خوش بود که قرار است جشنواره «آوا‌ها و نغمات موسیقی اقوام» در استان برگزار، بودجه‌ای تصویب شده و در اردیبهشت ماه برگزار شود. اما کم‌کم این موضوع فراموش شد، تا روز جمعه بود که از صبح تلفن من شروع به زنگ خوردن کرد ... بله مدیر کل باتدبیر ما این جشنواره را دارد در پایتخت در نمایشگاه بین‌المللی برگزار می‌کند، رفتم ببینم داستان چیست؟ که بادیدن صحنه‌ای شوکه شدم. آری «نمایشگاه تولیدات روستا و عشایر ایران» است. رویداد نمایشگاهی که موسیقی، موضوع اصلی نبوده و این فروش محصولات، تولیدات و دستاوردهاست که مهم تلقی شده و ربطی هم حتی به وزارت ارشاد ندارد.
طبق معمول که در گذشته خود نیز شاهد بودم گرو‌های محلی جهت گرم کردن محفل و مردم را سرگرم کنند نیز دعوت می‌شوند و دعوت کننده، چون محصولات می‌فروشند مبلغی هم به این گروه‌های که جلو سیاه چادر‌های نمادینی که آش دوغ و کشک و.. می‌فروشند هم پرداخت می‌کنند. با کمال تعجب معاون اداری مالی می‌گفت: «ما پول ده گروه را می‌دهیم»؟! بله بودجه‌ای که با سختی به استان محروم چهارمحال آمده خرج تبلیغات جشنواره فروش آش دوغ میشود؟! پرسیدم آخر هزینه یا بخشی از هزینه صرف گروه رقص‌هایی که با پلی بک و موزیک ریمیکس غربی هل پرکه می‌رقصند به ارشاد چهارمحال چه؟ به من می‌گویند، چون امام جمعه محترم شهرکرد با کنسرت بهنام بانی در استان مخالفت کرد ما ترسیدیم و بودجه را آوردیم تقدیم تبلیغات این برنامه کردیم.
جناب مدیرکل ارشاد چهارمحال بختیاری داستان چیست؟ لطفا جوابگو باشید. این تصمیم عجیب غریب برای چه بود؟ در استان محرومی که هنرمندان موسیقی آن استان در فقر به سر می‌برند و حق مردم آن دیار بوده که از این برنامه دیدن کنند، این برنامه و پرداخت بودجه به گروه‌های غیر اصیل و مخالف سیاست‌های موسیقی کشور به شما چه ربطی داشت؟»
ارسال نظرات