به گزارش گروه فرهنگی خبرگزاری دانشجو، در حالی که دشمن می‌کوشد با شبیخون فرهنگی و تمسک به شیوه‌های متنوع و جذاب جنگ نرم، به هویت‌زدایی از جوان ایرانی بپردازد، معرفی فرهنگ غنی ایرانی اسلامی با اتکا به خرده فرهنگ‌ها و سرمایه غنی اقوام، بهترین سنگر در پاسداشت هویت تاریخی ایرانیان است.
این تنوع وحدت آفرین، در سایه آشنایی با نام‌آوران موجب تقویت همبستگی، برداشتن مرزهای کاذب و گسترش غرور ملی تا حدود جغرافیای ایران می‌شود.
بی‌بی مریم بختیاری از مفاخر بنامی است که به جرات می‌توان ادعا کرد جلوتر از زمان خود می‌اندیشید، سخن می‌گفت و عمل می‌کرد. در دوره مردسالارانه‌ای که حتی بخش کثیری از مردان هم بی‌سواد بودند، حضور زنی با سواد، کاریزماتیک و عمل‌گرا یک پدیده کم نظیر در تاریخ ایران محسوب می‌شود. حضور شیرزنی بختیاری در خط مقدم استبدادستیزی و استعمارستیزی، رخدادی عمیقا تاثیرگذار است که جامعه و به تبع آن زن امروز ایرانی نیازمند شناخت چنین بانویی موقر، متدین و دغدغه‌مند است.
در شرایطی که شورای شهر شهرکرد با کج سلیقگی سال‌هاست، حتی نام یک خیابان را هم از بی‌بی مریم و علاقه‌مندانش دریغ کرده، اقدام رسانه ملی در ساخت سریال بی‌بی مریم (بانوی سردار)، هرچند دیرهنگام اما قابل تقدیر است. سریال بانوی سردار از زمان پیش تولید تا پخش، اسیر حواشی و نقدهای مختلفی بوده است و درست در ایامی که جمع زیادی از بختیاری‌ها مترصد بودند تا از طریق قاب تلویزیون، ضمن بازخوانی حماسه یک هم‌تبار، او را در تراز الگوی یک زن کنشگر سیاسی و اجتماعی به هموطنانشان معرفی کنند، متاسفانه برخی واکنش‌های شتاب‌زده، این ظرفیت فرهنگی را به حاشیه برده است.
منتقدان را می‌توان به دو دسته تقسیم کرد، عده‌ای از آنان چهره‌های دلسوز فرهنگ بختیاری هستند و بدون هیچ پیش داوری نقد فنی ارائه می‌کنند، اما دسته دوم کسانی هستند که با رصد مواضع و رفتار دیروز و امروزشان می‌توان رد پای منفعت طلبی سیاسی، اجتماعی و اقتصادی را در نقدهایشان جستجو کرد. در فضای سیاسی و رسانه‌ای استان چهار محال و بختیاری نام هر یک از این افراد با یک منفعت شخصی درهم آمیخته شده است.
سریال بانوی سردار را می‌توان سریالی دانست که نه فوق‌العاده است و نه ضعیف. ایرادات شکلی و محتوایی به سریال وارد است. ایده آل آن است که انتظار داشته باشیم صدا و سیمایی که از بیت المال ارتزاق می‌کند با ارائه محصولاتی با بهترین کیفیت و کمترین خطا، حق مردم را ادا کند.
اما براستی حجم و عمق گاف‌های سریال بانوی سردار به حدی بوده است که اصل سریال را به حاشیه برد؟ اینکه تفنگ متداول آن زمان برنو بوده یا سر پر، در دوره تاریخی سریال، بی‌بی مریم دو پسر داشته یا سه پسر، نقد دیالوگ‌ها، لهجه، پوشش و ... بهانه مناسبی است که از یک ظرفیت ملی ایجاد شده، بدون هیچ دستاوردی عبور کنیم؟
آیا منصفانه نیست که نقاط قوت سریال از جمله پخش سریال از پربیننده‌ترین شبکه و در بهترین زمان، موسیقی و تیتراژ جذاب، بازی قوی پانته‌آ سیروس، برجسته‌سازی المان‌های فرهنگ بختیاری و ... را هم ببینیم و بیان کنیم؟
یک سال جنجال‌آفرینی کردند که چرا یک بازیگر گمنام را برای نقش بی‌بی مریم انتخاب کردید، اما حضور بازیگران سرشناس زن در سایر پروژه‌ها و ویژگی‌های بی‌بی مریم از جمله مهارت در تیراندازی و اسب سواری، باعث شد قرعه به نام پانته‌آ سیروس شود و انصافا آمادگی جسمانی مناسب و توانایی بالا در اسب سواری در کنار بازی خوبش را نمی‌توان انکار کرد. مگر مریم مومن بازیگر گمنامی نبود که در بانوی عمارت خوش درخشید؟
البته یقین دارم اگر به جای خانم سیروس، مریلا زارعی یا فاطمه معتمدآریا نقش بی‌بی مریم را بازی می‌کردند هم امروز بهانه‌ای برای نقدش می‌یافتند. نقاط ضعف سریال بانوی سردار به مراتب از پروژه‌های تاریخی از جمله سال‌های مشروطه و ایراندخت (برشی از زندگی ستارخان) کمتر بوده است.
مختارنامه میرباقری و در چشم باد جعفری جوزانی در زمره بهترین و پربیننده‌ترین مجموعه‌های تلویزیونی بوده اما همین سریال‌ها هم خالی از گاف‌های روایی، بصری و طراحی صحنه نبوده‌اند. این ایرادات هدف و تاثیر سریال را مخدوش نکرد. بهتر است صدا و سیما نیز با احصاء و پذیرش ایرادات، از تکرار آنها در سریال علیمردان‌خان جلوگیری کند. وقت برای نقد بسیار است، به عنوان یک بختیاری خواهش می‌کنم، بگذارید مردم ایران، بانوی سردار را بشناسند و به افتخار بی‌مریم کِل بزنند.