به گزارش گروه فرهنگی خبرگزاری دانشجو، حسن تقی زاده انصاری در این یادداشت نوشته است: گردشگری فارغ از رسالت فرهنگی و اجتماعی که دارد؛ یک صنعت است، صنعتی که در کنار ویژگی‌های متفاوت هر کشور نسبت به کشور دیگر به عنوان یک مزیت از فعالیت اقتصادی و توسعه مناسبات اقتصادی آن تولید درآمد می‌کند.
«گردشگری و مشاغل؛ یک آینده بهتر برای همه» عنوانی است که جهان از ۲۷ سپتامبر ۲۰۱۹ برآن تاکید می‌کند. شغل و آینده بهتر دو عنوانی است که برای یک سال جهان برآن صحه گذاشته است.
امروزه کشور‌هایی همانندآمریکا که بزرگترین تولید کننده نفت در جهان است، بالاترین آمار جذب گردشگر را به خود اختصاص داده است و این بخش را به عنوان یکی از منابع مهم درآمدی خود مدنظر قرار می‌دهد.
در خاورمیانه و شمال آفریقا نیز کشور‌هایی همچون قطر، امارات متحده عربی و بحرین که همچون ایران از منابع نفت و گاز برخوردارند، سهم عمده‌ای از درآمد‌های خود را از طریق این صنعت کسب می‌کنند و سه رتبه اول جذب گردشگر را در رده بندی جهانی در این منطقه به خود اختصاص داده اند
در آخرین به‌روزرسانی سازمان جهانی توریسم (UNWTO)، تعداد گردشگران به میزان ۳.۳ درصد به‌طور میانگین از سال ۲۰۱۰ تا ۲۰۳۰ افزایش پیدا می‌کند. این موضوع نشان‌دهنده سفر بیشتر ۴۳ میلیون گردشگر جهانی در هرسال و رسیدن به عدد یک میلیارد و ۸۰۰ میلیون گردشگر تا سال ۲۰۳۰ است.
به‌عنوان یک تجارت بزرگ و سرویس جهانی، گردشگری ورودی تبدیل به یکی از بزرگترین شاخه‌های مبادلات جهانی شده است. درآمد کلی حاصل‌شده از گردشگری ورودی با احتساب حمل و نقل مسافران بیش از یک تریلیارد و ۲۰۰ میلیارد دلار در سال ۲۰۱۱ و یا به‌عبارتی سه میلیارد و ۴۰۰ میلیون در هر روز به‌طور میانگین بوده است. حساب صادرات گرشگری به اندازه ۳۰ درصد از مبادلات جهانی سرویس‌های ارتباطی و ۶ درصد از کل میزان مبادلات جهانی است.
درآمد جهانگردی در سطح بین‌المللی تا سال ۲۰۰۵ حدود ۶۲۲ میلیارد دلار بوده و هر جهانگرد از اروپا و آمریکا بین ۵۰۰ تا ۷۰۰ دلار هزینه نموده، در حالی که این رقم در ایران کمتر از ۵۰۰ دلار بوده است.
«گردشگری و مشاغل؛ یک آینده بهتر برای همه» عنوانی است که جهان از ۲۷ سپتامبر ۲۰۱۹ برآن تاکید می‌کند. شغل و آینده بهتر دو عنوانی است که برای یک سال جهان برآن صحه گذاشته است.
امروزه کشور‌هایی همانندآمریکا که بزرگترین تولید کننده نفت در جهان است، بالاترین آمار جذب گردشگر را به خود اختصاص داده است و این بخش را به عنوان یکی از منابع مهم درآمدی خود مدنظر قرار می‌دهد.
در خاورمیانه و شمال آفریقا نیز کشور‌هایی همچون قطر، امارات متحده عربی و بحرین که همچون ایران از منابع نفت و گاز برخوردارند، سهم عمده‌ای از درآمد‌های خود را از طریق این صنعت کسب می‌کنند و سه رتبه اول جذب گردشگر را در رده بندی جهانی در این منطقه به خود اختصاص داده اند
در آخرین به‌روزرسانی سازمان جهانی توریسم (UNWTO)، تعداد گردشگران به میزان ۳.۳ درصد به‌طور میانگین از سال ۲۰۱۰ تا ۲۰۳۰ افزایش پیدا می‌کند. این موضوع نشان‌دهنده سفر بیشتر ۴۳ میلیون گردشگر جهانی در هرسال و رسیدن به عدد یک میلیارد و ۸۰۰ میلیون گردشگر تا سال ۲۰۳۰ است.
به‌عنوان یک تجارت بزرگ و سرویس جهانی، گردشگری ورودی تبدیل به یکی از بزرگترین شاخه‌های مبادلات جهانی شده است. درآمد کلی حاصل‌شده از گردشگری ورودی با احتساب حمل و نقل مسافران بیش از یک تریلیارد و ۲۰۰ میلیارد دلار در سال ۲۰۱۱ و یا به‌عبارتی سه میلیارد و ۴۰۰ میلیون در هر روز به‌طور میانگین بوده است. حساب صادرات گرشگری به اندازه ۳۰ درصد از مبادلات جهانی سرویس‌های ارتباطی و ۶ درصد از کل میزان مبادلات جهانی است.
درآمد جهانگردی در سطح بین‌المللی تا سال ۲۰۰۵ حدود ۶۲۲ میلیارد دلار بوده و هر جهانگرد از اروپا و آمریکا بین ۵۰۰ تا ۷۰۰ دلار هزینه نموده، در حالی که این رقم در ایران کمتر از ۵۰۰ دلار بوده است.
اهمیت گرشگری بر ساختار کسب و کار
آنچه سازمان جهانی گردشگری را برای انتخاب "گردشگری و مشاغل؛ یک آینده بهتر برای همه" به تامل واداشت، اهمیت این صنعت بر اشتغال است. ایجاد شغل با پیشرفت تکنولوژی و رشد جمعیت به یکی از معضلات کشور‌ها بدل شده است، و کشور ما ایران با دارا بودن بیش از ۴۵ درصد از جمعیت جوان و نیروی کار، از این قاعده مستثنی نیست و صد البته این ظرفیت نیروی جوان در کشور کم نظیر است.
گردشگری بیش از نفع اقتصادی و درآمد به طور مستقیم و غیر مستقیم بر ایجاد شغل تاکید دارد.
آثار مستقیم حاصل از صنعت گردشگری، با احتساب حدود ۶ درصد از تولید ناخالص داخلی جهانی در این صنعت، نمایانگر تخصیص یک شغل از هر ۱۵ شغل است.
در سال ۲۰۱۶، سهم کل گردشگری در اشتغال‌زایی شامل مشاغلی که به‌گونه غیرمستقیم تحت پوشش این صنعت قرار دارند ۵/۶ درصد از کل اشتغال و یک میلیون و ۳۹۸ هزارو ۵۰۰ شغل بود که انتظار می‌رود و با رشد ۱/۳ درصدی در سال ۲۰۲۶، تعداد یک میلیون ۹۶۷ هزار یعنی ۶/۱ درصد از کل اشتغال را تحت پوشش قرار دهد.
در این بازار بزرگ سهم خواهی، ایران با دارابودن پتاسیل‌های زیاد در گردشگری فرهنگی، هنوز بر کامل نبودن زیرساخت‌های گردشگری تکیه زده است.
جا دارد در آستانه فرار سیدن روز جهانی گردشگری علاوه بر بهره گیری از ظرفیت‌های اشتغال در این صنعت پویا نگاه ویژه‌ای نیز به سرمایه‌های انسانی و مشاغل صنعت گردشگری و وابسته در کشور شود و باز تعریف مشخص و معینی با کد بیمه‌ای برای مشاغل مرتبط با این صنعت یا مشاغلی که به واسطه گسترش این صنعت در کشور پدید آمده است؛ شود تا ضمن توجه بیشتر به جایگاه بی بدیل اقتصادی و اشتغال این صنعت پویا قدم‌هایی هر چند کوتاه برای رسیدن به استاندارد‌های جهانی برداشته شود.
همانطور که گردشگر، مسافر و جهانگرد در سطح بین المللی دارای تعاریف کارشناسی است؛ مشاغل منشعب شده از صنعت گردشگری هم نیازمند تعاریف ویژه است که کشورمان از این خلا رنج می‌برد؛ که بخشی از ارائه دهندگان خدمت و به عنوان نمونه راهنمایان گردشگری که از آن‌ها به عنوان سفیران فرهنگی نیز یاد می‌شوند و سهمی به سزا در حلقه میانی و میزبانی گردشگری دارد، هنوز در کشور ما به عنوان یک شغل و حرفه محسوب نمی‌شود.
حال از یک طرف با توجه به انتخاب این شعار برای سال ۲۰۱۹ شایسته است که متولیان صنعت گردشگری بر بعد نظری مشاغل و تعاریف گردشگری تجدید نظر کنند برای یک آینده بهتر شاغلین و علاقه‌مندان به فعالیت در این خدمت؛ و از طرف دیگر، چون رایج‌ترین نگاه به گردشگری در جهان معاصر رویکرد اقتصاد محور است و یکی از منابع عمده درآمدزایی و ایجاد اشتغال در جهان بشمار می‌آید بطوریکه میان توسعه گردشگری و رشد اقتصادی رابطه متقابل وجود دارد. در این صورت بطور معمول چنانچه شهر‌ها و مقاصد از رشد اقتصادی بیشتری برخوردار باشند از گردشگر بیشتری نیز برخوردارند؛ لذا اتخاذ سیاست‌های عمومی مناسب در کلیه لایه‌های مدیریتی و حمایت کامل کلیه دستگاه‌های دولتی و نهاد‌های عمومی برای رونق گردشگری که منجر به تأثیرات اقتصادی مهمی در هر منطقه و افزایش اشتغال خواهد بود اجتناب ناپذیر است.
ارسال نظرات