بر اساس مطالعات جدید ناسا؛
به گزارش خبرنگار فناوری خبرگزاری دانشجو، هنگامی که از کنار به سیاه چاله‌ها نگاه می‌کنیم یک حلقه از موادی را می‌بینیم که دور سیاه چاله می‌چرخند و دو قوسی که به بالا و پایین چاله خم شده اند.
بر اساس سایت ناسا این نیمرخ برآمده در واقع نوری است که بوسیله گرانش سیاه چاله ایجاد شده؛ یک سیاه چاله نیروی کشش بسیار قوی دارد که می‌تواند هم زمان نور را از اطراف سیاه چاله و در مسیر‌های مختلف به سمت خود بکشد.
جرمی اشنیتمن محقق GSFC و طراح این تصویر گفت: «فیلم‌ها و شبیه سازی‌هایی مانند این واقعا به ما در تصور منظور انشتین درباره پیچش فضا زمان ناشی از گرانش، کمک می‌کند.»
اشنیتمن در شبیه سازی‌اش نشان می‌دهد که حلقه گازی، گرد و غبار و دیگر مواد به سمت چاله مکیده می‌شوند و به قرص برافزایشی معروفند. در این شبیه سازی صفحه با توجه نقطه دید ناظر تغییر می‌کند.
صفحه مانند گرداب شعله وری از آتش نارنجی است که به دور یک دایره تاریک می‌چرخد. هرچه به سمت چاله می‌رویم چرخش سریعتر، دما بالاتر و سرعت به سرعت نور نزدیکتر می‌شود. این همان «نقطه بدون بازگشت» است که هیچ ماده و نوری نمی‌تواند از آن فرار کند.
هنگامی‌که نزدیکترین سمت صفحه از جلوی سیاه چاله عبور می‌کند، سمت دورتر می‌چرخد و دو قوس ایجاد می‌کند. نور از بالای لبه دورتر به سمت بالای سیاه چاله و نور در سمت پایین به زیر سیاه چاله خم می‌شود. نتیجه ایجاد دو قوس در بالا و پایین سیاه چاله است که انگار قسمت پشتی حلقه به سمت بالا قوس برداشته، این مدل بیشتر سبیه یک زحل آتشین است تا چیزی که همیشه به عنوان سیاه چاله دیده‌ایم.
با تعویض سریع زاویه دوربین، دیسک جمع شده و همان گرداب مسطح مورد انتظار ما دیده می‌شود. این موضوع فقط یادآوری کوچکی است از اینکه سیاه چاله‌ها واقعا جالبند؛ مهم نیست که چطور به آن‌ها نگاه کنید.
ارسال نظرات