کارگردانی که دوست دارد همیشه قصه تعریف کند/ نمایش خوب تاریخ مصرف ندارد

 به گزارش گروه فرهنگی خبرگزاری دانشجو، «نوشین تبریزی» کارگردان نمایش «تالاب هشیلان» که از هجدهم مهر ماه اجرایش را در تئاتر شهر آغاز کرده است، درباره پروسه نگارش نمایشنامه «تالاب هشیلان» گفت: معمولا پروسه نوشتن برای من کوتاه است. ممکن است که ۲ ماه درباره یک موضوعی فکر کنم، اما وقتی شروع به نوشتن می‌کنم به یک نوعی ماجرای نوشتن خاتمه یافته است.

وی در ادامه افزود: درباره این نمایشنامه هم به یاد دارم وقتی قلم را روی کاغذ گذاشتم و شروع به نوشتن کردم قلم را برنداشتم تا اینکه نمایشنامه تمام شد. البته ممکن است بعضی جا‌ها را تغییر دهم، ولی روند همین بود و این نمایشنامه خیلی با سرعت نوشته شد.

تبریزی در پاسخ به این سوال که با توجه به شباهت‌هایی که نمایش «تالاب هشیلان» در روایت، با آثار امروزی تئاتر ایران دارد چه جایگاهی برای اثر خود قائل است، گفت: قطعا هر نویسنده‌ای سعی می‌کند وقتی که در حال نوشتن یک اثر است بهترین کار خود را بنویسد. دوستان دیگری که در این زمینه نمایشنامه نوشته‌اند، سعی کرده‌اند که بهترین اثر خود را به جا بگذارند. اصولا مقایسه را دوست ندارم، اما آنچه که دیده می‌شود و ما از آن به عنوان اقبال مخاطب یاد می‌کنیم، مهم است و مشخص می‌کند نمایشنامه چقدر قابل قبول بوده و چه جایگاهی داشته است. در مورد این نمایشنامه می‌توانم بگویم جزو آثار خوبی است که من نوشته‌ام.

وی ادامه داد: قطعا در طی این سال‌ها که من این نمایش را نوشته‌ام یک سری اتفاقات تکرار شونده وجود داشته است که هنوز هم بعضی از دوستان درام نویس به سراغ آن می‌روند. من اصولا دوست دارم که قصه تعریف کنم و نمایش‌هایی را که قصه دارند بیشتر دوست دارم. من همیشه در نمایشنامه‌هایم قصه دارم و هیچ وقت ضد قصه عمل نکرده‌ام حداقل زمانی که قرار بوده خودم کار کنم یا کارگردانی کنم. اگر بن مایه قصه در بعد اجتماعی شناور نباشد تاریخ مصرف خواهد داشت.

تبریزی درباره عوامل موثر در عناصر تکرار شونده در یک نمایشنامه افزود: من سعی می‌کنم کاری که می‌نویسم تاریخ مصرف نداشته باشد، یعنی اگر ما الآن آن را ببینیم، بدانیم در آینده نیز با تغییراتی نمونه آن وجود خواهد داشت. ولی اگر قرار باشد اثری تاریخ مصرف داشته باشد مورد پسند من نخواهد بود به همین دلیل شاید به سراغ یک سری ژانر نروم. اینکه یک سری از مشکلات اجتماعی در برهه‌های زمانی مختلف درست نمی‌شود نشان می‌دهد که ما سعی نمی‌کنیم زیر ساخت‌هایمان را درست کنیم. ولی اگر یک زیرساخت و برنامه ریزی درست فرهنگی درست داشته باشیم این اتفاقات نباید تکرار شود.

وی درباره عناصر روایی در این نمایشنامه توضیح دهید: من اصولا سعی می‌کنم زیاد حرف نزنم. خیلی وقت‌ها برخی از دوستان آمده و به من گفته‌اند که ما دوست داشتیم فلان نمایشی که اجرا کرده‌ای ادامه داشته باشد، تو بیشتر حرف بزنی و ما ۲۰ دقیقه دیگر نیز بازیگران را ببینیم. من فکر می‌کنم اتفاق باید درست بیفتد و تا یک اندازه‌ای حرف دارد و بیشتر از آن که لازم است نباید ادامه داشته باشد، چون فکر می‌کنم که آن بحث زائد خواهد بود و در آن صورت مدام باید بحث را قیچی کرد و به تصویر نخواهی رسید. معمولا کاراکتر‌هایی که می‌نویسم به این صورت است که اگر در روند نمایشنامه به من کمک کنند می‌نویسم.

تبریزی درباره ایجاز در صحنه‌ها با تکیه بر استنباط تماشاگر افزود: این امر شاید سلیقه‌ای باشد. شاید من دوست دارم در بخش‌هایی تماشاگر کشف کند. خیلی چیزی را برای مخاطبم توضیح نمی‌دهم تا او نیز زمانی که من داستان را پیش می‌برم خیال پردازی کند. البته من جواب همه سوال‌های مخاطب را خواهم داد. الآن در این نمایش یک بازه زمانی دو سه ساله داریم که در این بازه زمانی یک تکه از قصه را تعریف می‌کنیم و بعد کات می‌خورد و به دو یا سه ماه بعد می‌رود. فصل‌ها تغییر می‌کند. این به این دلیل است که دوست ندارم زیاد توضیح دهم و مدام بگویم که چه اتفاقی رخ داده است.

نمایش «تالاب هشیلان» از ۱۸ مهرماه تا ۲۴ آبان‌ماه ۱۳۹۸ هر شب بجز شنبه‌ها راس ساعت ۲۰ در تالارقشقایی تئاترشهر به روی صحنه می‌رود.