نادر قاضی پور: «اربعین ۱۴۴۱» یک برنامه مناسبتی ساختارشکن بود

 به گزارش گروه فرهنگی خبرگزاری دانشجو، سیدمهدی جوادی تهیه‌کننده برنامه «اربعین ۱۴۴۱» درباره این برنامه که در ایام پایانی اربعین روی آنتن رفت و هنوز برخی راش‌های تولیدی برنامه باقی مانده است، بیان کرد: این برنامه در میان برنامه‌های معارفی و اربعینی فضای متفاوتی داشت و اکنون ۳۰۰ دقیقه راش اضافه از آن باقی مانده که قابل بازطراحی برای استفاده است.

وی درباره این برنامه و فضای آن بیان کرد: ستاد اربعین سازمان صداوسیما دنبال فرم جدیدی بود که اسمش را رویدادنگاری رسانه‌ای گذاشته بود. ساخت این نوع برنامه در اربعین چالش‌های فراوانی داشت و باید سعی می‌کردیم روایتی پویا و زنده از اربعین تهیه می‌کردیم، چون برنامه‌ها در این ایام غالبا گزارش محور و خبری است و ما هم باید سراغ سوژه‌هایی می‌رفتیم که احساسی یا خبری بودند، ولی دیدگاه ما این بود که فارغ از جمعیت زیاد این ایام در کربلا، از زوایای دیگری به این واقعه بپردازیم. به طور مثال به موکب‌داری افراد در این فضا و حال و هوا، مدل تعامل با زائران، شاخص‌های فردی و جمعی این اتفاق و چنین مواردی بپردازیم.

جوادی درباره حضور یک مستندساز محیط زیست در روایت این برنامه توضیح داد: برای دستیابی به فرم و قالب مورد نظرمان تصمیم گرفتیم دو راوی همراهمان باشند که راوی اول شهرام حیدریان است، او کاراکتر خاصی دارد و ساعت‌ها برای محیط زیست برنامه ساخته است. این مستندساز با فوت فرزندش که در یکی از سفر‌های محیط زیستی او رخ داد به عالم انزوا کوچ کرد و حالا در این تجربه به یک مکان چندین میلیونی در یک فضای مذهبی رفته است که این تجربه برای خود راوی جذابیت ایجاد کرد.

وی اضافه کرد: نفر دوم مجید نصیری بود که او هم تجربه‌ای از واقعه اربعین نداشت و قرار شد گزارش‌ها را تهیه کند تا متناسب با سوژه‌ها پخش کنیم.

این تهیه کننده با اشاره به یک ویژگی برنامه تصریح کرد: برنامه از مستند‌ها و گزارش‌های محتوایی و سوژه محوری برخوردار بود که روز به روز تهیه می‌شد درحالیکه همانطور که گفته شد در واقعه اربعین بیشتر گزارش‌های خبری تهیه می‌شود. ما حدود ۵۰۰ دقیقه راش به صورت مستند و گزارش تهیه کردیم که حدود ۲۰۰ دقیقه از آن پخش شده است و این جدای از برنامه زنده تلویزیونی بود که روی آنتن می‌رفت. درواقع ما برنامه را در قالب ترکیبی پخش کردیم و متناسب با هر سوژه کارشناسی داشتیم که از منظر خودش نکاتی را بیان می‌کرد تا نگاه جامع نسبت به این اتفاق حفظ شود.

جوادی اضافه کرد: برنامه در مدتی که از آنتن پخش شد بیشترین حجم یک برنامه مستمر را به خود اختصاص داد و حتی در روز اربعین دو ساعت کنداکتور داشتیم که به واسطه روایت‌های جذاب و مستندگزارش‌ها این امکان ایجاد شده بود.

این تهیه‌کننده با اشاره به سختی‌هایی که برای تولید مستند و گزارش با آن‌ها مواجه بودند اظهار کرد: روز اول و دوم بخشی از گزارش‌های ما به لحاظ فنی پخش نشد، چون زیرساخت‌های لازم فراهم نبود. گاهی راویان ما از زیر پتو نریشن می‌گفتند تا آمبیانس محیط مشخص نباشد. معمولا برنامه‌هایی که در اربعین ساخته می‌شود یا راش‌ها سال‌های قبل تهیه شده است یا برنامه به صورت گزارش خبری است و یا برنامه را در استودیو تولید می‌کنند و اینکه همان زمان تصویربرداری کرده و بعد مستند را تدوین کنید و نریشن بگذارید و به باکس برسانید پروسه سختی است.

وی در پایان گفت: تلاش ما این بود که از یک قالب ساده که یک مجری معارفی برنامه را اجرا می‌کند فراتر رویم و به نظرم چنین تجربه‌های رویدادنگارانه می‌تواند قالب برنامه سازی عادی را بشکند و قالب جدیدی برای انعکاس رویداد‌ها داشته باشد.