یادداشت دانشجویی|
گروه دانشگاه خبرگزاری دانشجو-علی جابری؛* بی شک اگر جوان دانشجوی مسلمان، از بطن دانشگاه اقدام به نقد فضای دانشگاهی نکند و مشکلات و معضلات مربوط به آن را به درستی مورد تحلیل و بررسی قرار ندهد، زمینه را برای نفوذ تفکر مسموم نفاق در دانشگاه فراهم می‌کند. تفکر خطرناکی که می‌تواند دانشگاه را از مسیر اصیل و مکتبی خود خارج کرده و به کارخانه تولید انسان‌های محافظه کار تبدیل کند.
به یقین اگر امروز با دیدی واقع بینانه به فضای دانشجویی کشور نگاه کنیم، می‌توانیم بگوییم که بدترین ایراد وارد به محیط دانشجویی این است که دانشجو دچار محافظه کاری شود و حرفش را با ملاحظه مصلحت و موقعیت خیالی بیان کند. متاسفانه باید اعتراف کرد که سپهر دانشگاهی استان لرستان در چند سال اخیر حتی از جو غالب دانشگاهی کشور هم عقب‌تر بوده است.
گفتمان دانشجویی استان لرستان فاقد روحیه مبارزاتی در عرصه اجتماعی است و روز به روز از آرمان‌های انقلاب اسلامی دور‌تر می‌شود! آری، این یک حقیقت تلخ است که ما در استان لرستان نتوانستیم هویت دانشجوی مبارز را به درستی برای آحاد ملت ترسیم کنیم.
دانشجوی ما که باید بر فراز قله‌های عدالت و سعادت بایستد و راه را به باقی امت نشان دهد امروز تا چه اندازه در عرصه اجتماعی منشا اثر بوده و می‌تواند حاشیه امن فساد و تبعیض را به چالش بکشد؟
هفته‌ای که گذشت، سالروز پیام رهبری به جریانات دانشجویی برای پیگیری عدالت را در درون خود جای داده، بود. حال سوال این است که این پیام مهم که در آن سر آغاز فهرست بلند مشکلات کشور مسئله عدالت معرفی شده بود، تا چه اندازه مورد توجه جریانات دانشجویی کشور و به تبع آن مورد توجه دانشجویان استان قرار گرفت؟
در نهایت تاسف باید ابراز کرد که اگر دفتر تاریخ انقلاب اسلامی را مرور کنیم با لیست بلند بالایی از رهنمود‌های امامین انقلاب برخورد می‌کنیم که در گردنه ملاحظات منفی نخبگان به فراموشی سپرده شده و اینک کسی یادی از آن نمی‌کند. با این اوصاف، آیا دوری فضای دانشگاهی استان از شاخص‌های دانشجوی انقلابی مد نظر رهبری و سکوت ادامه دار جریانات دانشجویی در مقابل فساد‌های متعددی که در استان شاهد آن هستیم را چیزی جز محافظه کاری می‌توان نام گذاری کرد؟ دانشجویی که در مقابل کوچک شدن سفره کارگران مظلوم کارخانه‌های سامان کاشی، کاشی جم، عظیم خودرو و شهرداری بروجرد سکوت کند را می‌توان دانشجوی تراز انقلاب اسلامی دانست؟ مگر قرار نبود که دانشجو موذن جامعه باشد؟ مگر دانشجو وظیفه اش گفتمان سازی نبود؟
فضای دانشگاهی استان باید به این سوالات پاسخ دهد که تا چه اندازه توانسته در راستای منافع ملی کشور، حاشیه امنی که برای فساد موجود در کشور از ۲۰ سال گذشته ایجاد شده است را بر هم بزند؟ تا چه اندازه توانسته گفتمان انقلاب را در لایه لایه جامعه نهادینه کند؟ تا چه اندازه توانسته به رسالت اصلی خویش در اقامه حق و زدن باطل عمل کند و تا چه اندازه توانسته در جنگ استضعاف علیه استکبار نقش آفرینی کند؟ این خطر را باید گوشزد کرد که اگر مشی نفاق و محافظه کاری، جایگزین مشی ایمان و انقلابی گری در دانشگاه شود باید تصور جاری شدن آموزه‌های بلند اسلام و انقلاب در جامعه را از ذهن کنار گذاشت؛ چرا که اسلام ناب با اسلام آمریکایی جمع پذیر نیست.
آیا اسلامی که پیامبر اسلام زحمتش را کشیده است و ائمه هدی خون دلش را خورده اند، به جهت کاهلی و خمودگی قشر دانشجوی ما، باید در چند جلد کتاب حصر شود و در جامعه جاری نشود؟ والله هیچ باطلی بدون مبارزه از موضع خودش بر چیده نمی‌شود که اگر می‌شد دندان مبارک رسول گرامی اسلام (ص) در احد نمی‌شکست و فرق مبارک امیرالمومنین در مسجد با ضربت شمشیر نمی‌شکافت؛ جگر مبارک امام مجتبی (ع) در تشت نمی‌افتاد و سر مبارک سیدالشهدا (ع) به بالای نیزه نمی‌رفت.
تنها دو راه در مقابل جریان دانشجویی کشور قرار دارد؛ مقصد یکی شقاوت است و مقصد دیگری سعادت! یک راه این است که به سکوت محافظه کارانه خود در مقابل فقر، فساد و تبعیض و عاملان آن در عرصه‌های مدیریتی کشور ادامه دهند که در این صورت به زباله دان تاریخ خواهند پیوست؛ لکن راه دوم این است که در راه دولت سازی اسلامی و تحقق عدالت مورد انتظار انقلاب اسلامی لحظه‌ای از تلاش دست نکشند و برای تحقق عدل الهی در عرصه اجتماعی میدان‌های نبرد حق علیه باطل و فقر علیه غنا را با خون خود رنگین کنند. بسیار هم روشن است که دست خدا یاری دهنده کدام گروه است؛ مشروعیت ما به مبارزه با فساد است و در فضای مبارزه است که نفاق چهره حقیقی خودش را نشان می‌دهد.
تنها با جهاد در راه خدا می‌توان چهره حقیقی افراد و جریانات مختلف را شناخت و نسبت به آن‌ها مرز بندی صحیح داشت. دانشجوی مسلمان و انقلابی به این دنیا آمده تا درد دردمندان و غم مستضعفان این عالم را به دوش بکشد و در این راه نیز از سرزنش هیچ سرزنش کننده‌ای نمی‌هراسد. از همین جهت نیز توصیه‌ام به همه برادران و خواهران دانشجو در سرتاسر کشور عزیزمان ایران و خصوصا دانشجو های استان لرستان این است که با توکل بر حضرت حق و با عزمی راسخ در راستای مبارزه با فساد، مطالبه از مسئولین، فقر زدایی و مبارزه با قدرت طلبی قدم بردارند و غافل نشوند، که هیچ ملتی در طول تاریخ به جهت غفلت ستایش نشده است.
*علی جابری- مسئول بسیج دانشجویی دانشگاه آزاد بروجرد
انتشار یادداشت‌های دانشجویی به معنای تأیید تمامی محتوای آن توسط «خبرگزاری دانشجو» نیست و صرفاً منعکس کننده نظرات گروه‌ها و فعالین دانشجویی است.
*علی جابری- مسئول بسیج دانشجویی دانشگاه آزاد بروجرد
انتشار یادداشت‌های دانشجویی به معنای تأیید تمامی محتوای آن توسط «خبرگزاری دانشجو» نیست و صرفاً منعکس کننده نظرات گروه‌ها و فعالین دانشجویی است.
ارسال نظرات