همراهی حوزه‌های فقهی و فرهنگی با فیلم سینمایی «محمد رسول الله»

به گزارش گروه فرهنگی خبرگزاری دانشجو، عید میلاد حضرت رسول الله (ص) در سال جاری با نخستین پخش تلویزیونی فیلم «محمد رسول الله» همراه بود، فیلمی که حاصل کوشش حدود 8 ساله هنرمندان مختلف ایرانی و خارجی است و حکایت سینمایی دوران جاهلیت، عام الفیل، ولادت حضرت پیامبر اعظم (ص) و در ادامه تا حدود سنّ نوجوانی ایشان را روایت می کند که البته این روایت از نگاه حضرت ابوطالب (ع) و با حکایت شعب ابی طالب آغاز می شود.

در عین حال پروژه «محمد رسول الله» قرار است یک سه گانه هنری باشد تا بخش دوم از نوجوانی تا بعثت و بخش سوم نیز از بعثت تا شهادت حضرت را به تصویر بکشد.

در این باره باید توجه داشت که نسخه اول این فیلم پس از دیدار سازندگان با برخی مراجع عظام تقلید قم و البته حمایت های ویژه رهبر انقلاب اسلامی، در همین نزدیکی های شهر علم و بصیرت  کلید خورد، آن جا که بیشتر ساخت اثر در شهرک سینمایی پیامبر اعظم در 55 کیلومتری شهر کریمه اهل بیت (س) به وقوع پیوست، شهرکی چند ده هکتاری و چند منظوره که در مختصات واقعی (اندازه یک به یک) و با سازه های سبک و پر قدرت ساخته شده و قرار است زمینه را برای استمرار تولیداتی از این دست تسهیل سازد.

اکنون و پس از بازخوردهای تولید بخش نخست این فیلم، به نظر می رسد برای تداوم کار نیاز است تا سه مسئله «همراهی و همفکری همه دلسوزان سینمای ایران»، «برنامه ریزی جدی برای اکران جهانی» و البته «پشتیبانی همه جانبه مراکز فرهنگی ارتباطات بین المللی بویژه مرکز ارتباطات و بین الملل مرکز مدیریت حوزه های علمیه مستقر در قم» به شکل ویژه مورد توجه قرار گیرد تا ضمن پوشش ضعف های اثر تولید شده، بر تقویت نقاط قوت نیز کمر همت بسته شود.

مروری بر نسخه نخست این فیلم نشان می دهد که تدبیر آغاز فیلم از حکایت شعب ابی طالب، سبب ایجاد ریتمی نسبتا کُند در آن شده که شایسته است تا این ضعف در ساخت قسمت های دو و سه تکرار نشود و مخاطب هر چه سریعتر به سکانس های به یاد ماندنی فیلم برسد تا همراهی اش با اثر تضمین شود.

همچنین باید گفت که در این فیلم، سختی های فراوان مسلمانان در سال های حضور در شِعب بویژه در مقام مقایسه با فیلم «الرساله» مصطفی عقّاد در نیامده و جز چند صحنه محدود مانند کلوزآپ کودکان در شعب، سایر پلان ها و سکانس ها از بیان این دشواری های فراوان عاجزند.

در ادامه اعجاز تصویری فیلم با نمایش لشکر ابرهه آغاز می شود و دیالوگ به یاد ماندنی حضرت عبدالمطلب (ع) یعنی «أنا ربّ الإبل و للبیت ربّ» گوش نواز است.

همچنین فرو ریختن بت ها و گسترش نور در جبل فاران و روشن ساختن منطقه وسیعی از مکه و اطراف آن در زمان تولد حضرت حبیب الله (ص)، به خوبی در فیلم نشسته است، اگرچه انتظار می رفت حداقل برخی موارد دیگر اتفاق افتاده در زمان طلوع وجودی حضرت، مانند فرو ریختن کنگره هایی از ایوان کسری، خاموش شدن برخی آتشکده ها، فرو نشستن برخی دریاچه ها و یا سرنگون شدن تخت سلطنتی برخی پادشاهان نیز در نسخه نخست فیلم دیده می شد.

و اما یکی از کمبودهای جدی این نسخه که باید در بخش های دوم و و سوم جبران شود، بهره برداری دراماتیک از معجزه جاویدان حضرت رسول الله (ص) یعنی آیات روحبخش قرآن است که امید است این امر با مشاوره های لازم محقق شود.

در مورد بازیگران هم می توان گفت که بازی های نسخه نخست در مجموع یکدست نیست و مجموعه بازیگران زن، موفق تر از بازیگران مرد ظاهر شده اند که این امر هم باید در نسخه های بعدی مورد اصلاح قرار گیرد.

اکنون امید است تا سازندگان بخش های دوم و سوم این سه گانه ضمن توجه به مفاهیم آیات برگزیده قرآن درباره پیامبر ( از جمله آیات 159 آل عمران، 107 انبیاء، 4 قلم، 61 و 128 توبه، 21 و 45 و 46 احزاب، 151 و 152 و 153 انعام و همینطور سوره شرح)، به معجزات وجودی پیامبر رحمت (ص) هم توجه داشته باشند؛ به شرط آن که این معجزات بیش از حد برجسته نشود، در متن قصه به خوبی بنشیند و به تعبیر دیگر دراماتیزه شود.

تردیدی نیست که سینمای ایران به تولید آثاری مانند «محمد رسول الله» نیاز دارد که البته این نیاز مستلزم دلسوزی و حمایت همه اهالی سینما و همچنین اهل فکر و اندیشه است.