گزارش |
به گزارش خبرنگار دانشگاه خبرگزاری دانشجو، با نزدیک‌شدن به پایان سال و اسفندماه، در بین دانشجویان دانشگاه‌های کشور، موضوعی به نام «انتخابات کمیته ناظر بر نشریات دانشجویی» مطرح و فضای فعالان نشریات دانشجویی داغ می‌شود.
کمیته ناظر بر نشریات دانشگاه امیرکبیر (متناسب با تعداد نشریاتی که وجود دارد) سه نفر از دانشجویان فعال در نشریات، به رأی دانشجویان صاحب امتیاز نشریه انتخاب شده و فعالیت خود را در حوزه نظارت بر نشریات این دانشگاه آغاز می‌کنند. در جلسات کمیته ناظر بر نشریات، معاون فرهنگی و دانشجویی، مدیرکل فرهنگی و اجتماعی دانشگاه، مسئول اداره امور نشریات، نماینده دفتر نهاد مقام معظم رهبری در دانشگاه، سه عضو هیئت علمی دانشگاه، یک فرد حقوق‌دان و همچنین سه نماینده از دانشجویان حضور دارند. البته طبق شیوه‌نامه وزارت علوم و تحقیقات، این گونه جلسات حتی با حضور حداقل پنج نفر از اعضای آن و یک بار در ماه، باید تشکیل شود، اما این در حالی است که به گفته اعضای دانشجویی این کمیته، در 9 ماه گذشته جلسات کمیته ناظر بر نشریات دانشجویی دانشگاه امیرکبیر فقط سه بار تشکیل شده است.
صدای مسکوت سردبیران نشریات دانشجویی
در دانشگاه امیرکبیر نشریات دانشجویی فعال مجبورند با وجود هزینه‌های بالای چاپ، برای انتشار نشریات خود، از جیب هزینه کنند
آن‌ها می گفتند که زمان زیادی برای تولید و نوشتن متن‌ها و طراحی نشریات صرف می‌شود، ولی اداره امور نشریات دانشگاه هزینه نشریات رنگی را نخواهد داد و فقط نیمی از هزینه نشریات سیاه و سفید را به سردبیران نشریات بازمی‌گرداند. درصورتی که در دانشگاه‌هایی مانند دانشگاه تهران و علامه، خود دانشگاه با چاپخانه‌هایی قرارداد بسته و دانشجویان نشریات خود را با مجوز دانشگاه در آنجا چاپ می‌کنند. یعنی در دانشگاه امیرکبیر نشریات دانشجویی فعال مجبورند با وجود هزینه‌های بالای چاپ، برای انتشار نشریات خود، از جیب هزینه کنند. همین موضوع باعث انتشار شمارههای کمتری از نشریات دانشجویی می‌شود.
همچنین موضوع دیگری از سوی صاحبان امتیاز نشریات مطرح می‌شود، حمایت نکردن دانشگاه از نشریات فعال و برگزار نکردن جشنواره نشریات دانشجویی (که در بیشتر دانشگاه‌های کشور برگزار می‌شود) است. این جشنواره برای رتبه‌بندی نشریات و درنظرگرفتن تسهیلات برای آن‌هاست که در دانشگاه امیرکبیر مورد غفلت واقع می‌شود. به گفته این فعالان نشریات در دانشگاه امیرکبیر، پیشنهادات زیادی در خصوص برگزاری جشنواره یا میزگرد نشریات به اداره امور نشریات دانشگاه ارائه شده، اما هیچ کدام از این نظرات و پیشنهادات تا بدین لحظه، اجرایی نشده است.
برای گفتگو در این مورد به سراغ سه عضو دانشجویی کمیته ناظر بر نشریات دانشگاه امیرکبیر می‌رویم. علی فرخی، ورودی ۹۴ مهندسی صنایع، اَرشا نامدار، ورودی ۹۴ مهندسی مکانیک و سبحان فلاح، ورودی ۹۴ مهندسی پزشکی، سه عضو دانشجویی این کمیته هستند که به گفتگو با دو نفر از آن‌ها می‌پردازیم.
برای گفتگو در این مورد به سراغ سه عضو دانشجویی کمیته ناظر بر نشریات دانشگاه امیرکبیر می‌رویم. علی فرخی، ورودی ۹۴ مهندسی صنایع، اَرشا نامدار، ورودی ۹۴ مهندسی مکانیک و سبحان فلاح، ورودی ۹۴ مهندسی پزشکی، سه عضو دانشجویی این کمیته هستند که به گفتگو با دو نفر از آن‌ها می‌پردازیم.
از نظارت مستمر نداشتن بر نشریات تا دیدگاه‌های سلیقه‌ای در نظارت
اَرشا نامدار، نفر دوم کمیته ناظر بر نشریات دانشگاه امیرکبیر، ضمن تأکید بر اینکه در فضای نظارت بر نشریات دانشجویی، نباید هیچ‌گونه برخورد سلیقه‌ای و حزبی وجود داشته باشد، مطرح کرد: سعی کرده‌ایم در جلسات کمیته ناظر بر نشریات دانشگاه نگاه‌های حزبی و شخصی کنار گذاشته شود و با توجه به حقیت‌های موجود و در فضایی کاملا منطقی، نظارت مستمر بر نشریات وجود داشته باشد؛ اما این امر تاکنون محقق نشده است. گاهی اوقات دیده می‌شود که از سوی مدیریت فرهنگی و اجتماعی دانشگاه، در بعضی مسائل و مشکلات نشریات، دیدگاه‌های شخصی وارد می‌شود و فضای حقوقی و قانونی بعضی از آن‌ها زیر پا گذاشته می‌شود.
نامدار در ادامه گفت: موضوع دیگری که وجود دارد، این است که امسال جلسات کمیته ناظر زیاد جدی گرفته نمی‌شود و در ۹ ماه گذشته تنها سه جلسه تشکیل شده است. همچین از ابتدای امسال تا به امروز از سه نفر اعضای هیئت علمی کمیته ناظر بر نشریات، تنها یک نفر از آن‌ها حضور پیدا کرده و طبق گفته آقای خرسندی، معاونت فرهنگی و دانشجویی دانشگاه، یکی از دلایل عدم تشکیل جلسات کمیته ناظر بر نشریات، همین موضوع هست. لازم است هر چه زودتر تصمیمی درست در خصوص اعضای جدید هیئت علمی، از سوی معاونت فرهنگی و دانشجویی دانشگاه گرفته و اجرا شود.
معاونت فرهنگی دانشگاه امیرکبیر تمایلی به فعالیت نشریات ندارد
سبحان فلاح، عضو دیگر این کمیته که برای دو سال پیاپی عضو آن بوده است، می‌گوید: در دانشگاه امیرکبیر هیچ بستر مناسبی برای نشریات دانشجویی تعریف و اجرا نمی‌شود. مسئول اداره امور نشریات و تشکل‌های دانشجویی دانشگاه، آقای محمودیان، به تنهایی توانایی مدیریت این حجم از نشریات و مسائل مربوط به آن‌ها را ندارد. در صورتی که شاهد هستیم در دانشگاه‌های دیگر، چهار تا پنج نفر مسئول امور نشریات دانشجویی هستند و فعالیت‌های مربوطه را انجام می‌دهند.
فلاح در ادامه گفت: ما برای روبه‌راه‌تر شدن اوضاع نشریات دانشجویی و مسائل مربوط به آن‌ها پیشنهاد‌هایی را مطرح کرده‌ایم؛ از برگزاری جشنواره نشریات دانشجویی در سطح دانشگاه تا تخصیص بودجه مناسب برای تمامی نشریات و همچنین ایجاد کیوسک‌هایی در صحن دانشگاه برای توزیع نشریات، که هر بار این‌گونه پیشنهادات توسط بعضی اعضای کمیته ناظر و دبیر جلسه (مدیرکل فرهنگی و اجتماعی دانشگاه) زیاد جدی گرفته نشد.
عضو دانشجویی کمیته ناظر بر نشریات دانشگاه امیرکبیر در ادامه افزود: در صورتی که در یکی از جلسات کمیته ناظر مصوب شد که هر سه هفته یک بار جلسه تشکیل شود، اما هیچ جلسه‌ای در دو ماه گذشته تشکیل نشده است. در سال تحصیلی جدید معاونت فرهنگی و دانشجویی دانشگاه امیرکبیر تغییر پیدا کرده و معاونت جدید، جناب آقای خرسندی، با فعالیت‌های مربوط به نشریات دانشجویی و جلسات کمیته ناظر، چندان آشنا نیست و خلاف پیگیری‌های فراوان، ایشان از تشکیل این جلسات استقبال نمی‌کنند. همچنین با توجه به عدم حضور اعضای هیئت علمی کمیته ناظر بر نشریات دانشجویی در جلسات در طی شش ماه گذشته، باید این اعضا تغییر پیدا کنند و افراد دیگری جایگزین آن‌ها شوند. تصمیم داریم نامه‌ای خطاب به معاونت فرهنگی و دانشجویی دانشگاه بنویسیم و خواستار انتخاب اعضای هیئت علمی جدید و تشکیل و از سرگیری هر چه زودتر جلسات کمیته ناظر بر نشریات دانشگاه شویم.
فلاح در مورد جلسات تشکیل شده کمیته ناظر، در مقایسه‌ای با دانشگاه‌های دیگر تصریح کرد: دانشگاه‌هایی مثل تهران و شهید بهشتی، جلسات مربوط و فعالیت‌های مربوط به کمیته ناظر بر نشریات را در کانال‌های اطلاع‌رسانی خود، به اطلاع عموم دانشجویان می‌رسانند، اما در دانشگاه امیرکبیر به غیر از اعضای کمیته ناظر، هیچ فردی اطلاعی از این‌گونه جلسات و تشکیل آن‌ها ندارد.
فلاح در ادامه گفت: ما برای روبه‌راه‌تر شدن اوضاع نشریات دانشجویی و مسائل مربوط به آن‌ها پیشنهاد‌هایی را مطرح کرده‌ایم؛ از برگزاری جشنواره نشریات دانشجویی در سطح دانشگاه تا تخصیص بودجه مناسب برای تمامی نشریات و همچنین ایجاد کیوسک‌هایی در صحن دانشگاه برای توزیع نشریات، که هر بار این‌گونه پیشنهادات توسط بعضی اعضای کمیته ناظر و دبیر جلسه (مدیرکل فرهنگی و اجتماعی دانشگاه) زیاد جدی گرفته نشد.
عضو دانشجویی کمیته ناظر بر نشریات دانشگاه امیرکبیر در ادامه افزود: در صورتی که در یکی از جلسات کمیته ناظر مصوب شد که هر سه هفته یک بار جلسه تشکیل شود، اما هیچ جلسه‌ای در دو ماه گذشته تشکیل نشده است. در سال تحصیلی جدید معاونت فرهنگی و دانشجویی دانشگاه امیرکبیر تغییر پیدا کرده و معاونت جدید، جناب آقای خرسندی، با فعالیت‌های مربوط به نشریات دانشجویی و جلسات کمیته ناظر، چندان آشنا نیست و خلاف پیگیری‌های فراوان، ایشان از تشکیل این جلسات استقبال نمی‌کنند. همچنین با توجه به عدم حضور اعضای هیئت علمی کمیته ناظر بر نشریات دانشجویی در جلسات در طی شش ماه گذشته، باید این اعضا تغییر پیدا کنند و افراد دیگری جایگزین آن‌ها شوند. تصمیم داریم نامه‌ای خطاب به معاونت فرهنگی و دانشجویی دانشگاه بنویسیم و خواستار انتخاب اعضای هیئت علمی جدید و تشکیل و از سرگیری هر چه زودتر جلسات کمیته ناظر بر نشریات دانشگاه شویم.
فلاح در مورد جلسات تشکیل شده کمیته ناظر، در مقایسه‌ای با دانشگاه‌های دیگر تصریح کرد: دانشگاه‌هایی مثل تهران و شهید بهشتی، جلسات مربوط و فعالیت‌های مربوط به کمیته ناظر بر نشریات را در کانال‌های اطلاع‌رسانی خود، به اطلاع عموم دانشجویان می‌رسانند، اما در دانشگاه امیرکبیر به غیر از اعضای کمیته ناظر، هیچ فردی اطلاعی از این‌گونه جلسات و تشکیل آن‌ها ندارد.
وعده‌هایی که شاید اجرایی شود
برای پیگیری و ارائه توضیحات بیشتر و کاملتر به سراغ مدیرکل امور فرهنگی و اجتماعی دانشگاه، سیدجواد طباطبایی مقدم رفتیم. مدیریت امور فرهنگی و اجتماعی دانشگاه درمورد عدم تشکیل جلسات کمیته ناظر بر نشریات در ماههای گذشته گفت: با توجه به تغییر معاونت فرهنگی و دانشجویی دانشگاه و همچنین شروع سال تحصیلی مدتی زمان نیاز بود تا بعضی مسائل و مشکلات بررسی و حل شود. ولی بنابر تصمیمی که گرفته شده، ان‌شاءالله از این پس جلسات به صورت منظم برگزار خواهد شد و دومین جلسه سال تحصیلی جدید نیز هفته آینده تشکیل خواهد شد.
طباطبایی مقدم در ادامه به سوال اینکه چرا بودجه خاصی برای نشریات دانشجویی اختصاص نمی‌یابد و چرا دانشجویان باید از هزینه شخصی خود برای چاپ و انتشار استفاده بکنند، مطرح کرد: در جلسات هیئت نظارت این پیشنهاد در حال بررسی است تا در صورت تأیید، با بعضی چاپخانه‌ها هماهنگ شود تا نشریات دانشگاه در آنجا منتشر شده و موضوع بودجه نشریات از این طریق حل شود.
وی در ادامه در پاسخ به این سوال که چرا مانند بیشتر دانشگاه‌ها، جلسات و موضوعات مربوط به هیئت نظارت بر نشریات دانشگاه، به عموم دانشجویان اطلاع‌رسانی نمی‌شود، گفت: صورت جلسات مربوط به کمیته ناظر بر نشریات محرمانه است و نباید در اختیار عموم دانشجویان قرار بگیرد. در این جلسات نشریات دانشجویی بررسی و درمورد آن‌ها تصمیم گرفته می‌شود و طبیعی است که این اطلاعات نباید در اختیار عموم دانشجویان قرار بگیرد.
نشریات دانشجویی در دانشگاه‌های کشور، از شریان‌های اصلی و هویت‌دهنده به دانشگاه‌ها هستند. با این حال در بعضی از دانشگاه‌ها مانند دانشگاه صنعتی امیرکبیر، نه تنها از جنبه‌های تشویقی که در شیوه‌نامه وزارت علوم آمده است، استفاده نمی‌شود، بلکه روند به گونه‌ای است که به سمت آرام‌نگه‌داشتن فضای دانشگاه و سکون نشریات دانشجویی حرکت می‌کنند، تا جایی که دیگر برای تشکیل جلسات کمیته ناظر بر نشریات و ایجاد و اجرای طرح‌های حمایتی از نشریات دانشجویی و صاحب امتیازان و سردبیران آن‌ها، اقبالی وجود ندارد. حال باید دید که این رویکرد اتخاذ شده تا کجا و تا چه زمانی می‌خواهد در دانشگاه امیرکبیر ادامه پیدا کند.
طباطبایی مقدم در ادامه به سوال اینکه چرا بودجه خاصی برای نشریات دانشجویی اختصاص نمی‌یابد و چرا دانشجویان باید از هزینه شخصی خود برای چاپ و انتشار استفاده بکنند، مطرح کرد: در جلسات هیئت نظارت این پیشنهاد در حال بررسی است تا در صورت تأیید، با بعضی چاپخانه‌ها هماهنگ شود تا نشریات دانشگاه در آنجا منتشر شده و موضوع بودجه نشریات از این طریق حل شود.
وی در ادامه در پاسخ به این سوال که چرا مانند بیشتر دانشگاه‌ها، جلسات و موضوعات مربوط به هیئت نظارت بر نشریات دانشگاه، به عموم دانشجویان اطلاع‌رسانی نمی‌شود، گفت: صورت جلسات مربوط به کمیته ناظر بر نشریات محرمانه است و نباید در اختیار عموم دانشجویان قرار بگیرد. در این جلسات نشریات دانشجویی بررسی و درمورد آن‌ها تصمیم گرفته می‌شود و طبیعی است که این اطلاعات نباید در اختیار عموم دانشجویان قرار بگیرد.
نشریات دانشجویی در دانشگاه‌های کشور، از شریان‌های اصلی و هویت‌دهنده به دانشگاه‌ها هستند. با این حال در بعضی از دانشگاه‌ها مانند دانشگاه صنعتی امیرکبیر، نه تنها از جنبه‌های تشویقی که در شیوه‌نامه وزارت علوم آمده است، استفاده نمی‌شود، بلکه روند به گونه‌ای است که به سمت آرام‌نگه‌داشتن فضای دانشگاه و سکون نشریات دانشجویی حرکت می‌کنند، تا جایی که دیگر برای تشکیل جلسات کمیته ناظر بر نشریات و ایجاد و اجرای طرح‌های حمایتی از نشریات دانشجویی و صاحب امتیازان و سردبیران آن‌ها، اقبالی وجود ندارد. حال باید دید که این رویکرد اتخاذ شده تا کجا و تا چه زمانی می‌خواهد در دانشگاه امیرکبیر ادامه پیدا کند.
ارسال نظرات